هاشمیان: اولین بار پاگلزدورف به من گفت «هلیکوپتر»/ دوست دارم در بوندسلیگا مربیگری کنم

‌و ‌به نقل از خبرگزاری آلمان، وحید هاشمیان این روزها هدایت تیم زیر ۱۷ ساله‌های هامبورگ را بر عهده دارد، به همین خاطر او مصاحبه‌ای را با این رسانه آلمانی انجام داده است که در زیر می‌خوانید:

هلیکوپتر برگشته است. وحید هاشمیان، مهاجم سال‌های نه چندان دور، در حال‌ حاضر هدایت تیم زیر ۱۷ ساله‌های هامبورگ را بر عهده دارد. اواخر دهه "۹۰" بود که نام هاشمیان در فوتبال آلمان مطرح شد. او از ایران به فوتبال آلمان آمد و تلاش کرد که بتواند اثرگذاری بالایی از خود داشته باشد. هاشمیان عملکرد خوبی هم در بوخوم از خود به نمایش گذاشت. او زمانی که در بوخوم بازی می‌کرد یکی از بهترین بازیکنان بوندسلیگا شده بود. حالا وحید هاشمیان ۴۱ ساله از دنیای مربیگری می‌گوید. جایی که کار سختش را با حضور در تیم‌های منطقه‌ای و جوانان آلمان آغاز کرده است.

* تیم زیر ۱۷ ساله‌های هامبورگ در حال‌ حاضر بعد از شش بازی بدون شکست، در رده سوم بوندسلیگای جوانان در شمال قرار دارد. نظرتان درباره شروع خوب تیم‌تان چیست؟

-ما شروع خیلی خوبی داشتیم و من از این موضوع رضایت دارم. تیم با استعداد و خوبی در اختیار دارم ولی پیشرفت و پرورش بازیکنان هنوز آن طور که می‌خواهم نشده است.

* نکته قوت تیم‌تان را چه می‌دانید؟

-تعادل و هماهنگی خوبی بین خطوط دفاع و حمله داریم. ما همیشه می‌خواهیم یک فوتبال مالکانه را ارائه دهیم و باید خیلی زود دروازه‌ حریف را باز کنیم. وقتی که حریف توپ را در اختیار دارد ما باید عمل را نشان دهیم نه عکس‌العمل را و من این‌ها را نقاط قوت تیمم می‌دانم.

* آیا بازیکنان جوان شما می‌دانند که روزگاری لقب "هلیکوپتر" را داشتید و شما را با این لقب می‌شناسند؟

-از آنها این سوال را نکرده‌ام و نمی‌دانم ولی فکر می‌کنم آنها از توانایی ضربات سر من خبر داشته باشند و این موضوع را بدانند.

* اصلا چه شد که لقب "هلیکوپتر " را به شما دادند؟

-بیشتر به خاطر توانایی در ضربات سر بود که این لقب را به من دادند. من برای زدن ضربات سر نیاز به زمان زیادی نداشتم که از زمین جدا شوم. یک بار فرانک پاگلزدورف به من گفت‌ که تو مثل هلی کوپتر می‌مانی. از آن زمان به بعد "هلیکوپتر" لقب من شد.

* از بین مربیانی که داشته‌اید، فرد خاصی هست که او را به عنوان الگو که تاثیر بالایی بر روی شما داشته است نام ببرید؟

-با مربیان بزرگی کار کرده‌ام و از همه آنها چیزهای زیادی یاد گرفتم. با فرانک پاگلزدورف یکی از تیم‌هایی بودیم که در بوندسلیگا با سه مهاجم بازی می‌کردیم و من فلسفه مربی‌گری او را دوست داشتم. فلیکس ماگات، مربی‌ای بود که خیلی تاکید روی کارهای سخت و فیزیکی داشت، اوالد لینن، مربی خیلی دوست داشتنی‌ای بود و او با بازیکنان در هانوفر رابطه خیلی دوستانه و خوبی داشت. از نظر انگیزشی هم چیزهای زیادی از پیتر نووی رور یاد گرفتم. هنوز هم با او در ارتباط هستم و اغلب به صورت تلفنی با هم درباره مسائل مختلفی صحبت می کنیم.

* از تفاوت های فوتبال ایران و آلمان برای ما می توانید بگویید؟

-من سالهای آخر فوتبال خودم را در ایران سپری کردم و باید بگویم که پیشرفت های خیلی خوبی در ایران اتفاق افتاده است ولی همچنین از نظر امکانات و ساختار فوتبال ایران خیلی با کشوری مثل آلمان عقب است. البته ایران از نظر فوتبالی استعدادهای خیلی خوبی دارد.

* چه هدفی در دنیای مربیگری دارید؟

-من برنامه مدون و خوبی برای خودم در دنیای مربیگری دارم و دوست دارم این برنامه ها را جلو ببرم. خوشبختانه خیلی زود مدرک مربیگری خودم را گرفتم و الان به این فکر می کنم که روزی بتوانم در بوندسلیگا مربیگری کنم. برای رسیدن به این هدف باید تا جایی که می شود تجربه کاری خودم را بالا ببرم و حضور در لیگ های منطقه ای و جوانان در آلمان بهترین راه برای رسیدن به این هدف است.