هوشنگ جاوید: سخنانم تحریف شده بود

به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از سایت خانه، هوشنگ جاوید (پژوهشگر موسیقی) از اعضای قدیمی خانه موسیقی است. وی تا سال 1383 عضو هیات مدیره کانون پژوهشگران این نهاد بود ولی به دلایلی که در این گفتگو آنها را بیان کرده از ادامه راه و نامزدی برای این کانون انصراف داد با این حال تاکید دارد هنوز عضو کانون پژوهشگران خانه موسیقی است و تنها مسئولیت اجرایی را کنار گذاشته است. جاوید چند روز پیش در گفتگو با یکی از خبرگزاری های داخلی به انتقاد پیرامون مسائل مختلف در رابطه با خانه موسیقی پرداخت. اما در گفتگو با سایت خانه موسیقی با بیان این نکته که سخنانش تحریف شده است درباره آن خبر توضیحاتی ارائه کرد.

هوشنگ جاوید: سخنانم تحریف شده بود

جاوید گفت: متاسفانه یه نوعی در آن گفت‌وگو تحریف صورت گرفته بود و در حرف هایی که زده بودم تغییراتی ایجاد کرده بودند. همانطور که می دانید من در خانه موسیقی عضو هستم و این مطلب را به خبرنگاری که با من مصاحبه کرد هم گفتم. اما از ریاست کانون پژوهشگران در آن زمان به دلایلی استعفا کردم که آن دلایل هنوز هم پا برجاست. حرف هایی که زده ام مربوط به گذشته کاری بود و اتفاقاتی که در آن زمان خانه موسیقی صورت گرفت.

جاوید افزود: «این متن به گونه ای دگرگون شده است. فکر کنم دوستان خبرنگار وقتی حرف ها را می شنوند چیزی را به آن اضافه یا کم می کنند و این مساله در این خبر هم اتفاق افتاده است. اگر گفتم "می شده"، یک کلمه "می شود" هم به آن اضافه کردند. »

وی درباره دیدگاه خود نسبت به خانه موسیقی گفت:‌ «خانه موسیقی را از دیدگاه خودم صرفا پایگاهی می دانم که باید به ارتقاء موسیقی ایرانی در شاخه های مختلف آن بپردازد. موسیقی نواحی و موسیقی ردیف و دستگاه فرقی نمی کند چون هر دوی اینها موسیقی کلاسیک ایران و جزو افتخارات تاریخی ما هستند و باید این حفظ بشود.»

وی افزود: «یکی از مسائلی که در آن زمان بود و فکر می کنم کما بیش الان هم همینطور باشد، در مورد برخی اتفاقاتی که از سوی مسئولین در مورد موسیقی های دیگر می شود واکنشی نشان نمی دهند. مثلا در مورد موسیقی پاپ که من آن را رد نمی کنم، ولی مربوط به دوران حاضر و یک موسیقی بی ریشه است. این موسیقی وارداتی است و بر اساس فشار رسانه ای هم چه در گذشته و چه در یکی دو دهه اخیر رشد بی رویه ای کرده. الان خیلی از نسل جوان فکر می کنند که موسیقی ایرانی همین است و به شاخه های دیگر آن نظیر راک و رپ هم می پردازند. برای این واکنش های جدی نشان نداده ایم. »

جاوید گفت: «در همان زمان هم حرف من این بود که چرا به موسیقی ایرانی توجهی نمی شود. چرا به کسانی که در خانه نشستند و کناره گیری کرده اند توجهی نمی شود. بعدها در دوره هایی کارهایی انجام شد ولی اینکه چقدر پای خانه موسیقی در میان بود را نمی دانم. »

خیلی ها صحبت هایی کردند که شایسته نیست

این پژوهشگر موسیقی گفت: «به اعتقاد من کاستی ها در توجه به موسیقی ملی اصلا نباید وجود می داشت. وقتی یک مجموعه متفکر همه از اهالی موسیقی ایرانی حضور دارند نباید به این روز برسیم که بگوییم کاستی هایی بوده. این واکنش ها اگر بوده خیلی ضعیف بود. خانه موسیقی به عنوان یک نهاد مردمی باید دارای بازو های اجرایی قوی باشد. خیلی ها صحبت هایی کردند که اصلا شایسته نیست. حرف من اینجا است که وقتی یک عده متفکر در زمینه موسیقی در خانه موسیقی جمع می شوند باید سدّی درست می کردند که این موضوعی پیش نیاید که بگوییم اهمالی شده است.»

نامه هایم به مدیر عامل اسبق بی پاسخ ماند

یکی از اتفاقاتی که در دوره ای که من آنجا فعال بودم اتفاق می افتاد این بود که یک عده از کسانی که در کار روزنامه نگاری بودند و در کانون های مختلف خانه موسیقی عضو بودند، اتفاقاتی که در آنجا می افتاد، حتی در مورد افراد می رفتند نظر می دادند و اینها را علنی می کردند. مثلا اگر در جلسه ای در خانه موسیقی اتفاقی می افتاد آن را مستقیم می بردند در روزنامه چاپ می کردند. زمانی که رئیس کانون پژوهشگران بودم( سال 1382) چهار نامه به مدیر عامل وقت نوشتم که همه اش بی جواب ماند. بازو های اجرایی خانه موسیقی هم ضعیف شده بود. هر هیئت مدیره ای که در خانه موسیقی بیایند همه محترم اند و همه زحمت کشیده هستند ولی مساله اینجا است که وقتی می خواهیم کاری انجام دهیم باید تلاش کنیم تا بازو های اجرایی را قوی کنیم.

وی افزود: «یادم هست که یک تغییر مدیریتی پیش آمد بدون اینکه از دیگر کانون ها بپرسند یک بیانیه صادر کردند که همه کانون ها ناراحت شدند و اعتراض کردند. در آن زمان یکی از مسائل همین بود. نمی دانم چرا نتوانستند بازوهای اجرایی را قوی کنند. در آن زمان آسیب شناسی موسیقی انجام دادیم و اعلام هم کردیم و در آن زمان حدود 2 هزار آسیب شناخته شد. نامه نگاری به وزارت فرهنگ و ارشاد وقت انجام شد ولی هیچ اتفاقی نیافتاد. خب باید خانه موسیقی در آن موقع واکنشی نشان می داد.»

لابی گری برای اثبات قدرت در مسائل اجرایی مثبت است

وی در مورد لابی گری در انتخابات خانه موسیقی گفت: «ذات لابی گری اگر به عنوان قدرت اجرایی انجام شود هیچ مشکلی ندارد. بحث من اینجاست که در آن انتقال مطلب ضعیف انجام شده بود. لابی وقتی می خواهد انجام شود باید کسانی که وارد این قضیه می شوند و به اصطلاح جبهه ای درست می کنند باید قدرت آن جبهه را به اثبات برسانند. مثلا می گویند اگر این افراد بیایند بخش سازی موسیقی ایرانی قوی بشود. ولی اینطور نبود فقط دوست داشتند چند نفر خاص به آنجا بیایند. وقتی که استعفا کردم یکی دو استاد محترم به من زنگ زدند و گفتند چرا اینجا را ترک کرده ای و بیا کارها را انجام بده و من قبول کردم و برگشتم. بعد دیدم عده ای دیگر خیلی علنی به من بد و بیراه می گویند که چرا من برگشتم. لابی گری وقتی مثبت است که قدرت آدم ها را در مسائل اجرایی به اثبات برساند نه اینکه فقط گرفتن پست باشد. در آن زمان اینطوری بود که دوست داشتند که عده ای که خیلی با هم رفیق اند بیایند که ما کاری هم به آن شکل ندیدیم. »

هوشنگ جاوید که در سال 83 از فعالیت در هیئت مدیره کانون پژوهشگران کناره گیری کرد در مورد دلایل استعفایش از ریاست این کانون گفت: «یکی از دلایل این بود که هر چه ما نامه می نوشتیم جوابی داده نمی شد. برای مثال یک نامه از طرف کانون پژوهشگران برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تنظیم شد و در آن گفته شد که جلوی واژه سازی در مورد موسیقی گرفته شود اما هیچ اتفاقی نیافتاد. یا برای تشکیل کتابخانه تخصصی خانه موسیقی نامه نوشتیم که هیچ واکنشی و پاسخی ندادند. در این موارد خانه موسیقی باید واکنش خوبی نشان می داد که همه بدانند اینها دارند کار انجام می دهند و اهالی موسیقی هم به این فعالیت ها امیدوار شوند. در آن دوره چند جلسه عمومی که آنجا برگزار می شد به جای اینکه اتفاق دیگری بیافتد، می دیدم دائم با هم بحث و اختلاف نظر دارند.»

انتظار داشتم خانه موسیقی در مقابل مجوز به رپ واکنش نشان دهد

این عضو کانون پژوهشگران، درباره فعالیت های خانه موسیقی در سال های اخیر گفت: «فعالیت هایی نظیر برگزاری فستیوال موسیقی و تجلیل از پیشکسوتان بسیار خوب است. ولی بحث در اینجا است که در مورد بسیاری از مسائلی که حساس هستم واکنشی ندیدم. مثلا اینکه از طرف وزارت ارشاد دیدم که می خواهند به موسیقی رپ مجوز بدهند. من متوجه نشدم که آیا خانه موسیقی واکنشی نشان داد یا خیر. ولی انتظار داشتم واکنش جدی داشته باشند. چون موسیقی ایرانی به وضعیتی افتاده که باید برای آن تاسف خورد. از سویی جوان هایی که خواننده و نوازنده با استعداد هستند، مطرح نشدند. بنظر من یکی از کار های خانه موسیقی این است که این جوانانی که تبحر خاصی دارند باید از سوی خانه مطرح می شدند و برای آنجا جایگاهی تعریف می شد.»

جاوید در بخش دیگری از سخنانش گفت: «در آن زمان اینطور بود که وقتی به خانه موسیقی مراجعه می کردند که کاری را انجام دهیم می گفتند اینجا جامعه صنفی موسیقی است و یکسری کارها نمی تواند انجام شود. مثلا فردی آمده بود که طرحی داشت و آن را ثبت ملی کرده بود و می خواست خانه موسیقی حمایتش کند و آن کار به عنوان اثر منتشر شود. من دنبال این کار را گرفتیم ولی در نهایت جوابی که شنیدیم این بود که ما جامعه صنفی هستیم و نمی توانیم از کاری حمایت کنیم. احتمالا در این 10-11 سال گذشته دگرگونی هایی در روش ها صورت گرفته است. ولی واقعیت این است که خیلی جاها خانه موسیقی را به عنوان یک جامعه صنفی می شناسند تا جامعه ای که بتواند حمایتی کند. »

یکی از تاسف هایم نبود رشته دکترای موسیقی در ایران است

وی در مورد یکی از دغدغه های خود در رابطه با موسیقی کشور گفت: «من تاسف می خورم که چرا در کشور دکترای رشته موسیقی نداریم. در یک دوره آقای رضا مهدوی بیرون از خانه موسیقی کارهایی انجام داد که بتوانیم دکترای موسیقی را داشته باشیم. چون پتانسیل، افراد آن را داریم. رشته دکترای موسیقی برای این کشور لازم است. چرا وقتی استادان آن هستند چرا ایجاد نمی شود؟ همین باعث می شود بچه ها برای درس خواندن به خارج از کشور می روند. این از کارهایی است که خانه موسیقی باید آنها را پیگیری می کرد و نباید کوتاهی صورت می گرفت.»

جاوید افزود:‌ «این سرزمین بر اساس کشفیاتی که بدست آمده تاریخ عظیمی در موسیقی دارد و هیچ کشوری به اندازه ما تاریخ موسیقی ندارد. چنین سرزمینی نباید از هنر موسیقی اش براحتی چشم پوشی کند و یا در مورد موسیقی های وارداتی تفکر نداشته باشد و انفعالی عمل کند. »

حرف هایم صرفا دلسوزی برای موسیقی بود نه باند و جناح بازی

وی گفت: «باید آب پاکی را روی دست کسانی بریزم که فکر می کنند با اینطور مصاحبه ها می توانند افراد را به سمت جناحی بکشانند و باید بگویم من اهل هیج جناحی نیستم و از این بازی ها اصلا خوشم نمی آید. فکر نمی کنم کسی ایرانی باشد ولی دلش به حال موسیقی ایران نسوزد اگر حرفی زده ام صرفا موسیقی برای من مطرح بود.»

هیئت مدیره می تواند تا سی سال هم تغییر نکند، مهم اتاق فکر و دگرگونی است

جاوید افزود: خیلی ها گفته اند که هیئت مدیره خانه موسیقی یک عده خاص هستند ولی من اعتقاد دارم یک هیئت مدیره می تواند 20 -30 سال هم فعال باشد و برای دگرگونی فقط یک شورای فکر نیاز دارند که با این افراد حرف بزنند و طرح و برنامه هایشان را ارجحیت دهند. هیچ ایرادی ندارد که هیئت مدیره هر بار تکرار شوند. مهم برنامه هایی است که ارائه می کنند. اگر در آن زمان صحبت لابی گری بود، می گفتند این افراد بیایند و اتفاق خوبی بیافتد در صورتی که اتفاق خوبی نمی افتاد، این بحث من بود که موسیقی به یک سمت می رفت و خانه موسیقی به سمت دیگر. من ناراحت شدم ولی اینطور نبود که بخواهیم خانه موسیقی را زیر سوال ببریم. حرف من با آن کسانی بود که در آن زمان مسئول بودند و باید در برابر بی تفاوتی ها می ایستادند و این مساله انجام نمی شد.

به خانه موسیقی احترام می گذارم

هوشنگ جاوید در پایان سخنانش گفت: من به خانه موسیقی با همین موجودیتی که الان دارد، احترام می گذارم. امیدوارم هر روز بهتر و بهتر شود و این چالش هایی که پدید می آید موقعیتی است که باعث می شود هم مردم آن را بهتر بشناسند و هم مسئولین جامعه به خانه موسیقی و فعالیت های آن توجه کنند و دوستانی هم که در آنجا فعالیت می کنند، کار خود را برای آینده موسیقی کشور جدی تر بگیرند. من خیلی آرمانی فکر می کنم ولی حقیقت این است که وقتی چند نفر همدل در یک جا در کنار هم قرار می گیرند باید خیلی محکم تر عمل شود.