معمایی به اسم "رفتن به اسکار"؛ فیلمهایی که مجوز ندارند/ واکنش شورای صنفی نمایش چیست؟
گروه فرهنگی آنا: شاید مهمترین اتفاقی که فعلا اهالی سینما منتظرش باشند، اعلام نام فیلمیست که قرار است نماینده سینمای ایران در اسکار باشد. چند روزی هم بیشتر به زمان معرفی آن نمانده؛ البته دست هیأت معرّف، کمی خالی به نظر میرسد با اینحال همچنان عمده گزینهها به سمت چند فیلم خاص میرود.
چند فیلمی که قبلا بارها در گزارشهای رسانهای به آن اشاره شده از «رگ خواب» گرفته و «ماجرای نیمروز»، حتی «نفس» و غیره تا برسیم به فیلم برگزیده وحید جلیلوند یعنی «بدون تاریخ، بدون امضاء»؛ اما دعوا فعلا بر سر «شرایطی خاص» است که در نکته ای جالب توجه، اکثریت هم ندارند.
پس فیلم منتخب ما، متأسفانه خالی از جمیع جهات لازم و کافیست! بطور مثال در مورد آثار برگزیده جشنوارههای داخلی میتوان گفت: اتفاقا اینها کیفیت آنچنانی در قصه و فرم هم دارند و در بازه زمانی مقرر نیز اکران شدهاند و خب در زمان اکران داخلی هم جذب مخاطب کردهاند.
اما مهم باید حضور بینالمللی این فیلمها باشد و احتمالا جوایزیست که جشنوارههای خارجی به اینها دادهاند! نکتهای که عملا در مورد دو فیلم شاخص سینمای امسال یعنی «رگ خواب» و «ماجرای نیمروز» وجاهت ندارد!
* آثار داخلی برگزیده شده جشنوارههای خارجی داریم؟
قضیه وقتی جدیتر میشود که فیلمهای نسبتا موفق ما در فستیوالهای بینالمللی هم متأسفانه نتوانستهاند در سینماهای کشور و در بازه زمانی مشخص (حداقل یک هفته متوالی در فاصله زمانی 9 مهر سال گذشته تا 8 مهر سال جاری) اکران عمومی شوند بنابراین عمده آنها شرط لازم و کافی را برای حضور در اسکار ندارند.
این مسأله البته صرفا نگاه را به سمت دو سه فیلم تاپ جایزهبگیرِ بدون اکرانِ داخلی میبرد بویژه «مالاریا» و فیلم «بدون تاریخ، بدون امضاء». اما درمورد اینها باید توضیح داد که:
شاید همین محدودیت اکران داخلی و تلاش برای حضور در اسکار، باعث شده که پرویز شهبازی با «مالاریا»، در اتفاقی شاید زیرکانه و بدور از حتی رسانهای شدن ماجرا، اکرانش را به مدت یک هفته در سالنی کوچک پی گرفته تا احتمالا مجوز حضور در اسکار را بگیرد.
قضیهای که چه بسا از ابتدا هم مورد توجه تهیهکننده و کارگردان فیلم نیز بوده تا با توجه به ترکیب فیلمهای اکران شده ایران در مدت زمان اشاره شده، بتواند براحتی خودشان را به عنوان نماینده سینمای ایران معرفی کنند.
این اتفاق بخصوص با رسانهای شدن نامه علی سرتیپی(پخشکننده فیلم) به رئیس سازمان سینمایی، شاید برای خیلیها عجیب به نظر برسد؛ از این بابت که فیلم تاکنون راهی به اکران عمومی نیافته و صرفا در مدت معین در سینمایی خاص در یک شهر(یزد) به نمایش درآمده اما واقعا میتواند مجوز حضور احتمالی در اسکار را کسب کند؟!
و حتی در مورد «بدون تاریخ، بدون امضاء» نیز با دو جایزهای که شب گذشته در جشنواره ونیز دریافت کرده، شاید بتوان بحث جدیتر کرد. فیلمی که برخی به اکرانهای جشنوارهای آن اشاره کرده و آن را مصداق یک هفته اکران عمومی میدانند. اما آئیننامههای داخلی خلاف این را میگوید.
* یک اظهارنظر و ختم ماجرا ...
در همین رابطه غلامرضا فرجی، سخنگوی شورای صنفی نمایش درباره وضعیت اکران بعنوان یک شرط اساسی جهت معرفی این آثار در اسکار، به خبرنگار آنا گفت: بطور کلی هر فیلمی که پروانه نمایش گرفته باشد، میتواند هر زمان که بخواهد در شهرستانها اکران عمومی خود را آغاز کند. «مالاریا» هم پروانه نمایش دارد و بنابراین اکران چند روزهاش در یزد، طبق آئیننامه منع قانونی ندارد.
وی افزود: بنابراین باتوجه به اکران یک هفتهای که در شهرستان داشته، بخصوص اگر انجام آگهی تبلیغاتی و دیگر شرایط را رعایت کرده باشد، لااقل به لحاظ قانونی مشکلی برای معرفی به اسکار ندارد. حالا انتخاب شود یا نشود، به سازمان سینمایی مربوط است.
البته مبحث مورد اشاره در مورد فیلم «مالاریا» گویا اتفاق تازهای نیست. چنانکه فرجی ضمن اشاره به این امر تأکید داشت: قبلا هم از این موارد داشتهایم و صرفا مربوط به این فیلم خاص نمیشود.
سخنگوی شورای صنفی نمایش یادآور شد: مصوباتی که شورا برای اکران عمومی فیلمها، میدهد برای سینماهای تهران و سرگروههاست. وگرنه آثار سینمایی که "مجوز نمایش" دارند میتوانند قبل از تهران، اکرانشان را در شهرستانها شروع کنند.
در نکتهای دیگر فرجی درباره اینکه "آیا میتوان اکرانهای جشنوارهای داخلی مثل آنچه که درمورد «بدون تاریخ، بدون امضاء» اتفاق افتاده را نیز به عنوان یک هفته اکران داخلی محسوب کرد یا خیر؟" هم گفت: خیر! تا جایی که قوانین اکران ما میگوید تاکنون این فیلم اکران داخلی در تهران و شهرستانها حتی درمحدوده زمان اعلام شده نداشته است. اکرانهای جشنوارهای هم جز اکران عمومی محسوب نمیشود.
وی افزود: بنابراین طبق آنچه که من درباره قوانین داخلی میدانم، این فیلم نمیتواند حائز شرایط اکران عمومی شده باشد. مگر اینکه قوانین اسکار مثلا اکرانهای خارجی را جزء این شرایط بداند که من از آنها بیخبرم!
* همه چیز در اما و اگر
بنابراین در حالی که خیلی از فیلمسازان باسابقه و دارای کارنامه سینمایی قابل تأمل، امسال فیلمی را روی پرده نداشتهاند، باید منتظر بود که سهمیه اسکار ایران به کدام فیلم میرسد؟
آیا فیلمی که صرفا خوشساخت است و باکیفیت اما هیچ حضور بینالمللی نداشته یا آثاری که برعکس داخل، حضور نسبتا موفقی در فستیوالهای خارجی داشتهاند انتخاب خواهند شد؟
گرچه اسکار و رقابت در این رویداد سینمایی، شرایط خاص خودش را میخواهد بویژه اینکه به ظاهر باید پخشکننده موفقی داشته و رویدادهای مختلفی را تجربه کرده باشد ... احتمالا باید چند روز دیگری صبر کرد!
انتهای پیام/