در نشریه خط حزب‌الله ۹۲ منتشر شد؛
مردم در برابر جلادها؛ روایتی از ماه‌های پایانی جنگ تحمیلی و عملیات مرصاد
نود و دومین شماره‌ی نشریه «خط حزب‌الله» به ماجرای چهارماه پایانی جنگ و عملیات مرصاد، چرایی لزوم تنفیذ حکم ریاست جمهوری از سوی ولی فقیه و پیام‌های این حکم و گفتاری از رهبر انقلاب پیرامون اعمال ماه ذی‌‌القعده پرداخته است.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا از پایگاه اطلاع‌رسانی khamenei.ir، در این شماره از نشریه خط حزب‌الله آمده است:
چند ساعتی از بامداد روز هشتم فروردین سال ۱۳۶۷ نگذشته بود که ارتش بعث عراق، به کمک یار همیشگی خود در طول دوران جنگ، یعنی سازمان تروریستی منافقین، عملیاتی را تحت عنوان «آفتاب»، در منطقه ی مرزی فکه انجام داد. در این عملیات که هدف از آن، انهدام لشگر ۷۷ خراسان بود، چند تیپ مکانیزه ی ارتش عراق نقش اصلی را ایفا می کردند و نیروهای سازمان منافقین هم، پس از تصرف خطوط پدافندی ارتش ایران، سنگرها و استحکامات موجود را به آتش کشیدند.
دو ماه و اندی بعد از عملیات آفتاب، در آخرین ساعات روز ۲۸ خرداد ۱۳۶۷، سازمان منافقین، عملیات دیگری با عنوان «چلچراغ» را در منطقه ی عمومی مهران انجام داد. در این عملیات، منافقین توانستند ضمن تصرف شهر مهران، ۱۵۰۰ نفر از نیروهای ایرانی را به اسارت و چندین دستگاه تانک و ادوات نظامی را به غنیمت بگیرند.
روند فرسایشی جنگ اما در تابستان ۶۷ اوج بیشتری گرفت. در ۲۱ تیرماه ۶۷ وضعیت جبهه‌ها به شدت بحرانی شده بود به‌طوری‌که رژیم بعث، به جبهه‌های غرب حمله کرده و گردان‌های نظامی کشور را متلاشی کرده بود و در جنوب نیز، حملات سنگینی از ناحیه ی کوشک و شلمچه انجام داده و در خاک ایران پیشروی چشم‌گیری انجام داده بود.
سه روز بعد، آیت‌الله خامنه‌ای، رئیس‌جمهور وقت ایران، با دیدن وضعیت جبهه‌ها، صبح هنگام از حاج احمد خمینی می‌خواهند که برای حضور در جبهه‌ها از امام اجازه بگیرند. آیت‌الله خامنه‌ای از امام درخواست کرده بودند با توجه به اینکه اوضاع جبهه‌ها مناسب نیست، برای بازسازی وضعیت نیروها و سازماندهی مجدد آنها برای مقابله‌ی با دشمن، اجازه فرمایند که ایشان راهی جبهه ها شوند. پیش از این، امام خمینی، حضور آیت‌الله خامنه‌ای را در جبهه‌ها، برای حفظ جان ایشان و همچنین با توجه به تبعات احتمالی داخلی و بین‌المللی که می‌توانست به دلیل جایگاه حقوقی ایشان به وجود بیاید، منع کرده بودند.
این بار اما امام، از طریق حاج احمدآقا، موافقت خود را با حضور آیت‌الله خامنه‌ای در جبهه‌ها اعلام کردند. پس از آن، روز دوم مرداد ۶۷، آیت‌الله خامنه‌ای، پیامی با عنوان امام جمعه‌ی تهران صادر کرده و تصریح کردند: «اکنون که ارتش متجاوز، بار دیگر به خاک پاک ایران اسلامی قدم نهاده است، هیچ پاسخی جز سلاح روا نیست. امروز نیز باید ملت به کمک نیروهای مسلح بشتابند... ۶۷/۵/۲ » در پایان پیام نیز، آیت الله خامنه‌ای اعلام می‌کنند که: «اینجانب با درک عمیق از اهمیت زمان و با اذعان به اینکه جهاد و شهادت در این برهه‌ی حساس فریضه‌ای مضاعف است، تن و جان ناقابل خود را به جبهه‌ی حق برده و در معرض تکلیف و قضاء الهی می‌گذارم. ۶۷/۵/۲ » آیت‌الله خامنه‌ای که همواره آماده‌ی شهادت بودند، بعد از ابلاغ این پیام مشتاقانه به سوی جبهه‌ها شتافتند.
در دیگر سوی میدان اما رهبران سازمان منافقین که سرخوش از پیروزی موقت در مهران و ارتش بعث بودند و ساده لوحانه شعار «امروز مهران، فردا تهران» را سر داده بودند، روز سوم مرداد ماه ۶۷، عملیات موسوم به «فروغ جاویدان» را آغاز کرده و در کمتر از ۲۴ ساعت توانستند خود را به ۳۴ کیلومتری کرمانشاه برسانند. منافقین و ارتش بعث که سرخوش از پیروزی ماه‌های اخیر بودند، تصور می‌کردند که به راحتی می‌توانند خود را به تهران رسانده و نظام را ساقط کنند، اما پیام قطعنامه‌ی امام خمینی و ارتباط قلبی مستحکمی که بین امام و مردم وجود داشت از یک سو، و تحلیل‌های روشنگرانه و پیام به موقع رییس‌جمهور وقت، آیت‌الله خامنه‌ای و جمع دیگری از مسئولین، و به دنبال آن، حضور در جبهه توسط ایشان از سوی دیگر، موجب حضور گسترده‌ی «نیروهای مردمی» در جبهه‌ها و در نتیجه زمین‌گیر شدن نیروهای منافقین از یک سو و بعثی‌ها در سوی دیگر شد.
بدین ترتیب، سازمان منافقین ضمن عقب‌نشینی، متحمل تلفات و خسارات فروانی شد و بیش از ۴۳۸ تانک، ۱۲۰۰ قبضه تجهیزات نظامی از قبیل خمپاره‌انداز، توپ ضدهوایی، نفربر، خودرو و صدها سلاح سبک آنها به غنیمت نیروهای ایران درآمد.
انتهای پیام/
