4 هنرمند تئاتر و موسیقی که امروز چشم به جهان گشودند

به گزارش خبرنگار فرهنگی، اگرچه برخی از هنرمندان به دلایل مختلف، همچون گذشته امکان حضور در اجرای آثار و فعالیت را ندارند اما قطعا کارنامه هنری آنها گویای تلاش‌ها و خوش درخشیدن‌هایشان در آثار ماندگار است.

بهروز بقایی؛ مرد ساکت این روزها

بهروز بقایی که بعد از سکته‌ای که در سال ۱۳۸۸ قبل از حضور در اجرای نمایش «هملت با سالاد فصل» برایش حادث شد، از جمله هنرمندانی است که امروزه کمتر شاهد فعالیتش در تئاتر، سینما و تلویزیون هستیم؛ اما با این حال نمی‌توان نقشش در آثار نمایشی چون «لبخند با شکوه آقای گیل»، «تنها راه ممکن» و «هملت با سالاد فصل» را فراموش کرد. اگرچه حضور وی به عنوان یک پیشکسوت در برنامه‌هایی چون بزرگداشت‌ها و یا داوری جشنواره‌ها، تا حدی خیالمان را از سلامتی وی راحت می‌کند اما نمی‌توان منکر این امر شد که وی از پتانسیل و ظرفیت‌های بسیار خوبی برخوردار است که این روزها کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

بقایی در کارنامه هنری خود فیلم‌های سینمایی ارزشمندی چون «سیب و سلما »، «یک وجب از آسمان »، «هفت سنگ»، «پاییز بلند»، «پرواز پنجم ژوئن »، «شناسایی» و «تاریخ‌سازان» را ثبت کرده است. او همچنین در برنامه‌های تلویزیونی چون «خندوانه» نیز به عنوان گزارشگر همکاری کرده است. بقایی همچنین بازیگری تله فیلم «آذر، پایان پائیز»، سریال «به کجا چنین شتابان»، «توی گوش سالمم زمزمه کن»، «نیمکت»، «دیروز، امروز، فردا» و فیلم «شب روباه» را نیز برعهده داشته است.

شهرام زرگر؛ مترجم نیل سایمون

شهرام زرگر که سالها متون ترجمه‌شده‌اش را در قالب نمایش روی صحنه تئاتر شاهد بوده‌ایم، نمایشنامه‌های قابل توجهی از نیل‌سایمون را به زبان فارسی برگردانده است. او همچنین از سال 1383 در هیأت علمی دانشکده‌ «سینما و تئاتر»دانشگاه هنر عضو بوده است.

داوری در دوره‌های مختلف جشنواره‌ نمایش‌نامه‌خوانی «مولوی» از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۷، مدیریت گروه نمایش دانشکده‌ «سینما و تئاتر» در سالهای ۱۳۸۵-۱۳۸۸، عضویت در شورای تئاتر دانشگاهیان از ۱۳۸۵—۱۳۸۸ و مسئولیت تئاتر «بنیاد فرهنگی هنری رودکی»، را در کارنامه خود ثبت کرده است.

شهرام برزگر که علاوه بر ترجمه، اجرای برنامه‌هایی همچون «سفید»، را نیز برعهده داشته، در فیلم‌هایی چون «ارابه‌ی مرگ» (۱۳۷۵)، «عقرب» (۱۳۷۵) و «دشت ارغوانی» (۱۳۷۳) نیز بازی کرده است.

اردوان کامکار؛ قدرت دست‌های یک نوازنده

اردوان کامکار از متولدین سال ۱۳۴۷ است و از کودکی نیز زیر نظر پدرش حسن کامکار آموزش سنتور را فراگرفته است. اردوان کامکار، در جوانی نیز به همراه برادرش هوشنگ کامکار، کنسرتینوی سنتوری تصنیف کرد که در آلبومی به نام «بر تارک سپیده» منتشر شد.

او در سال ۱۳۵۹ به تهران آمد و فعالیت خود را به طور جدی در عرصه موسیقی آغاز کرد و با کمک برادرانش، هوشنگ و ارسلان، درس‌های هارمونی، کنترپوان و اصولآهنگسازی را فرا گرفت. او نواختن سنتور را به سطح خوبی از لحاظ تکنیکی رساند و در زمینه نوازندگی، ردیف موسیقی ایران، گروه نوازی، اصول و مبانی موسیقی و آهنگسازی هم به درجاتی نسبتاً خوب رسید. تقسیم ملودی‌های قطعات و تقسیم آن‌ها در دو دست یکی دیگر از ویژگی‌های نوازندگی‌اش است، و یکی از مهمترین توانایی‌هایش، قدرت مساوی دستانش است که مضراب های چپ و راستش را یکدست کرده است.

«دریا»، «بر فراز باد»، «ماهی برای سال نو»، «ریزدانه‌های الماس»، «سنتوری» و «بر تارک سپیده» از جمله آلبوم هایی است که از اردوان کامکار منتشر شده است. وی همچنین آهنگسازی فیلم سینمایی «سنتوری» را نیز برعهده داشته است.

ملیحه سعیدی؛ بانوی قانون‌نواز

ملیحه سعیدی از دیگر متولدان 17 تیرماه است. او سالها در حوزه تدریس، آهنگسازی فعال بوده و نوازنده ساز قانون بوده است.

وی در سال 1327 در تهران متولد شده و در زمان ریاست استاد حسین دهلوی از هنرستان موسیقی ملی در رشته ویلون کلاسیک و ایرانی فارغ‌التحصیل شد و نواختن سازهای ویلون آلتو، قیچک، تمبک، پیانو و قانون را ضمن تحصیل در هنرستان و دانشگاه فرا گرفت. او ساز قانون را به عنوان ساز تخصصی خود انتخاب کرد و نزد مهدی مفتاح در هنرستان آموخت.

با کوشش‌های ملیحه سعیدی در چند سال اخیر، لحنی کاملاً ایرانی و هم رنگ با سایر سازهای موسیقی دستگاهی از ساز قانون شنیده می‌شود. با ابتکار ملیحه سعیدی، در سال‌های اخیر علاوه بر تکنیک دو انگشتی، شیوه ده انگشتی نوازندگی قانون نیز رونق گرفته است. در این روش امکانات زیادی از ساز در اختیار نوازنده و آهنگساز قرار می‌گیرد.

از آثار وی می‌توان به آهنگسازی و تنظیم آلبوم «غوغای جان» باصدای عبدالحسین مختاباد اشاره کرد.