چگونه کودک خود را سرگرم کنیم؟

به گزارش گروه رسانه های دیگر آنا از قانون، بی‌تردید برای‌تان پیش آمده است که سخت درگیر کاری باشید و استرس فراوانی را تحمل ‌کنید و ندانید که می‌توانید کارتان را که اهمیتش مستلزم پایان یافتن در محدوده زمانی معین است به پایان برسانید یا خیر، همزمان کودک‌تان هم مدام گریه کند و فریاد بکشد تا توجه شما را به خویش جلب کند تا با او بازی کنید. در آن وضعیت نه می‌توانید کارتان را به لحاظ اهمیتش رها سازید، نه می‌توانید کودک‌تان را که پر ارزش‌ترین و دوست‌داستنی‌ترین موجود زندگانی‌تان است، ناراحت کنید. همه شما بی‌شک این تگنا را تجربه کرده‌اید و حتما با خود اندیشیده‌اید که ای کاش روشی برای سرگرم کردن کودک با خود، وجود داشت تا در چنین مواقعی می‌شد او را سرگرم کرد.

این خواسته شما منطقی است، چون کودک نوپا می‌تواند اسباب بازی‌هایش را بر دارد و با رفتن به گوشه‌ای خلوت به بازی با خود بپردازد . اغلب کودکان نیز در انجام کارها توسط خودشان، پافشاری و سماجت به خرج می‌دهند اما به طور معمول این زمان برای بازی به درازا نمی‌کشد وهنوز زمانی نگذشته دوباره به سراغ والدین خویش باز می‌گردند.

جین فوی، متخصص کودکان در کارولینای شمالی می‌گوید: «کودکان نوپا اغلب نمی‌توانند برای مدت طولانی به تنهایی بازی کنند». اما همین زمان اندک نیز می‌تواند مفید باشد چرا که نه تنها کمک می‌کند تا شما در مواقع ضروری از این فرصت استفاده کرده و به کارهای روزمره‌تان بپردازید، بلکه طبق گفته متخصصان، تنها بازی کردن، می‌تواند تقویت‌کننده استقلال، اعتماد به نفس، خلاقیت و مهارت‌های زبانی کودکان نیز باشد. اغلب می‌بینیم که کودکی 15 ماهه زمانی که تنها بازی می‌کند با خود چیزهایی زمزمه می‌کند، چنین بازی‌هایی می‌تواند پایه‌واساس رشد مهارت‌های زبانی در او باشد.

اما همان‌‌گونه که گفته شد این زمان غالبا بسیار کوتاه است. برای زیاد کردن زمان سرگرمی کودکان در تنهایی، می‌توان به چند مورد توجه و دقت کرد.

اول اینکه کودک را با چیزهایی مشغول سازید که کشش خاصی به سمت آن‌ها دارد. مهم نیست اگر آن بازی باعث کمی کثیف کاری یا سر و صدا ‌شود، مهم این است که شما او را وادار کرده‌اید که زمان بیشتری را به بازی با خویش اختصاص دهد. دوم اینکه او را به این کار، یعنی بازی با خود، عادت دهید. به این صورت که اگر او در زمان بازی به روش‌های خاص شما را دعوت به بازی کرد شما مهربانانه از بازی کنار بکشید و اجازه دهید درک کند که اکنون زمان بازی با او نیست و شما خود مشغول کاری هستید. او باید این موضوع را بفهمد.

سوم؛ جهت‌دهی است.یک کودک نو پا نیاز به جهت دهی دارد، از این‌رو زمانی که احساس می‌کنید اندک اندک تمایلش را به بازی با یک اسباب بازی از دست می‌دهد، با پرسیدن یک سوال دوباره او را تحریک کنید. به‌طور مثال وقتی کودک‌تان مشغول بازی با ماشینش است، حین اینکه مشغول کار خودتان هستید بدون اینکه به‌طور مستقیم وارد بازی شوید، با او صحبت کنید. به‌طور مثال بگویید:«عجب ماشین زیبایی! این ماشین چقدر می‌تواند سرعت برود؟».مطمئن باشید که کودک با شنیدن این جنس سوالات دوباره ترغیب به بازی می‌شود و مدتی دیگر را با همان اسباب‌بازی، سپری خواهد کرد.

البته ممکن است تمامی این روش‌ها به بیش از چند دقیقه بازی کودکان در تنهایی با خود، نینجامد اما مطمئن باشید با طی این روند، آهسته آهسته این زمان افزایش پیدا کرده و او به بازی با خود عادت می‌کند. به خاطر داشته باشید که این فرآیند همیشه با یک الگو و با یک کیفیت ثابت نخواهد بود.

کودکی که یک روز، خیلی خوب خودش را به تنهایی سرگرم می‌کند، ممکن است روز بعد به‌کلی از این کار امتناع کنداما شما باید تلاش کنید که فرصت‌های لازم را برای او فراهم کنید تا تنها بازی کردن را به مرور بیاموزد. پیش از اینکه شما فکرش را بکنید خواهید دید که توانسته‌اید 15 دقیقه تمام به حال خودتان باشید و کودک‌تان نیز کاری به شما نداشته و شادمانه خود را در دنیای بازی غرق کرده است!این زمان هم به شما و هم به کودک‌تان این فرصت را می‌دهد تا کمی با خود خلوت کنید.

این خلوت برای شما می‌تواند با پرداختن به کارهای‌تان مفید باشد و برای او نیز فرصتی شود برای استقلال، برای آنکه بیاموزد همیشه و در همه حال بزرگ‌ترها در خدمت او نیستند و همه زمانی را برای پرداختن به کارهای خود نیاز دارند؛ همچنین این زمان و فرصت به او اعتماد به نفس می‌دهد تا فراگیرد که خود نیز می‌تواند در شرایطی خاص، خویش را سرگرم کند و از پس کارهای کوچک خود برآید. اما در آخر، این نکته را متذکر شویم که والدین باید در تمام این مدت، گوشه چشمی به کودک خود داشته باشند تا خدای ناکرده در تنهایی دچار حادثه ن