همایش دوسالانه فضای گفت و گو و مشارکت هنرمندان را فراهم می کند

به گزارش گروه فرهنگی آنا، کوروش گلناری؛ دبیر هفتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران در این نشست گفت: تم دوسالانه محدودیت نیست، این دوره دوسالانه بر اندیشه گی تمرکز دارد و مکان ویژگی، نگاه نقادانه به متریال و استفاده از کارماده های سنتی مورد توجه است. مجسمه مدرنیستی اثری خودارجاع و بی مکان است اما امروز ارتباط مجسمه با زمان، شرایط و مکان مطرح است. جای تم در فضای گالری ها خالی است و بیشتر نمایشگاه های گروهی و جمعی فضایی برای فکر کردن نیستند.

گلناری در ادامه گفت: تم «وضعیت » را که برای هفتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران انتخاب شده می توان در سه بخش مواجهه هنر در یک موقعیت فرامحلی، موقعیت محلی و درون اندیشی و خود انعکاسی تقسیم بندی کرد.

هلیا دارابی؛ دبیر هفتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران نیز گفت: هفتمین دوسالانه مجسمه سازی بر بخش پژوهشی تاکید دارد و در بخش همایش از اسفندماه تا زمان برگزاری دوسالانه هر ماه یک نشست برگزار می شود و در زمان دوسالانه نیز همایش دو روزه برگزار خواهد شد. همچنین درس گفتارهایی در نظر گرفته شده است.

دارابی افزود: نشست های همایش با نگاه تعاملی و ارتباط با هنرمندان است تا فضای گفت و گو و مشارکت هنرمندان فراهم شود.

دبیر همایش دوسالانه افزود: درونمایه ای برای دوسالانه انتخاب شده که ما پیشاپیش در آن قرار داریم، از سویی پیوند با جنبه های بصری گذشته فرو ریخته و از سویی ارتباط با جهان معاصر مطرح است و از هویت های متعدد چندگانه صحبت می شود. اما این درونمایه می تواند کنش پذیر باشد و محدود کننده نباشد.

محمد پرویزی؛ عضو شورای سیاستگذاری دوسالانه نیز در این نشست در سخنانی با عنوان «وضعیت؛ التهاب یک واژه» گفت: در این دوره دوسالانه سعی شد درونمایه ای انتخاب شود که کلیشه ای و سطحی نباشد. «وضعیت» واژه ای است که می تواند حساسیت برانگیز و ملتهب باشد اما این امکان را می دهد که در یک گستره باز موضوع را به اشتراک بگذاریم و ما را به یک انتخاب متصل می کند. وضعیت فردی؛ وضعیت روحی، روانی و تنهایی است و وضعیت جمعی پشتوانه های تاریخی ما را می سازد.

پرویزی با تاکید بر امر انتخاب گفت: برای متصل شدن به یک وضعیتی می بایست ابتدا آن را انتخاب کرد و این انتخاب به گونه ای باشد که به گفت و گو منجر شود، با جامعه ارتباط برقرار کند و تاثیر بگذارد. بنابراین هر خوانش یا اتصالی به وضعیت نیازمند انتخاب هوشمندانه، حساسیت و قرائت روشنفکرانه به معنای واقعی است. کار روشنفکری این است که به پیامدها، تاثیر و فرجام آن کار فکر شود، اما در هنرهای تجسمی امروز که مثلا به فروش توجه می شود به پیامدهای آن فکر نمی شود.

عضو شورای سیاستگذاری هفتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران در ادامه افزود: اتصال امر ارزشمندی است و می بایست فکر شود که چه وضعیتی را انتخاب کنیم که با جامعه اتصال و ارتباط برقرار کند. سایه های معنایی واژه «وضعیت» گزینه هایی را برای انتخاب و گزینش ارائه می کند و پروسه انتخاب و اتصال باید در وضعیت بیان شود.

پرویزی گفت: تم « وضعیت» در این دوره دوسالانه مبتنی بر دیدگاه داریوش شایگان شکل گرفته است، شایگان از وضعیت مغشوشی حرف می زند که هویت چهل تکه است. شایگان در پروژه اصلی اش از تفکر جذبی می گوید، ریشه های آن را باز می کند و از تکه های حذف نشده حرف می زند. بنابراین ناخودآگاه که به پیش انگاره ها و لایه های پیشین مربوط است اجازه نمی دهد اثر معاصر درک و دریافت نشود. در این وضعیت چهل تکه، جامعه پیش نمی رود بلکه در خودش دور می زند. شایگان راهکاری را که برای آن پیشنهاد می کند متافیزیک است و معتقدست روح گمشده باید به معنویت برگردد و راهکار را در سنت گرایی می داند.

بهداد لاهوتی؛ دبیر اجرایی هفتمین دوسالانه مجسمه سازی نیز در این نشست گفت: هر دوره دوسالانه یک تجربه است و امیدواریم با توجه به برنامه هایی که انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران دارد، پس از برگزاری این دوره، دوسالانه خاموش نشود و برای دوره های بعد برنامه ریزی شود. در این دوره هیات انتخاب از بین شورای سیاستگذاری هستند به این دلیل که هیات انتخاب در جریان تم و مسایل دوسالانه باشند و با شناخت بیشتری آثار را انتخاب کنند.

محمود محرومی؛ عضو شورای سیاستگذاری دوسالانه نیز در این نشست گفت: ضرورت دارد که در دوسالانه به رسانه مجسمه تکیه شود و از آن فاصله گرفته نشود.

در ادامه نشست، پرسش و پاسخ حاضران با شورای سیاستگذاری هفتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران برگزار شد.

هفتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران با تم « وضعیت » از سوی دفتر هنرهای تجسمی با همکاری انجمن هنرندان مجسه ساز ایران و موسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر شهریور و مهرماه سال 1396 در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار می شود.