«آزاد به قید شرط»؛ درامی غم‌انگیز که تماشاگر را خنداند

سعید طاهری خبرنگار فرهنگی آنا؛ «آزاد به قید شرط» کنار «سرطان» دو فیلمی یودند که توسط حسین شهابی ساخته و به دبیرخانه سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر تحویل داده شدند؛ اما فقط «آزاد به قید شرط» موفق شد به فهرست نهایی فیلم‌های حاضر در این رویداد سینمایی راه یابد.

«آزاد به قید شرط» روایتگر زندیگی مردی است که به خاطر اعتماد به دوستش 10 سال از زندگیش را در زندان گذرانده و حالا با وثیقه 100 میلیون تومانی نامزد دخترش آزاد شده و اگر دست از پا خطا کند، 10 سال دوم حکمش که به صورت مشروط بخشیده شده را باید بگذراند...

کاراکتر مرد با بازی امیر جعفری پس از 10 سال به اجتماع بازمی‌گردد و تلاش می‌کند خودش را با زندگی وفق بدهد؛ در حالی که همسرش دوباره ازدواج کرده و دخترش هم در حال ازدواج است، باید به شرایط زندگی‌‌اش سر و سامان بدهد. اما تلاش‌های او برای آشتی با جامعه‌ای که پسش زده بی‌نتیجه است و مرد روز به روز سرخورده‌تر می‌شود...

فیلم حسین شهابی شروع خوبی دارد و به واسطه ریتم تند مخاطب را از ابتدا با خود همراه می‌کند و بدون اضافه‌کاری می‌رود سر اصل مطلب... مرد تمام تلاشش را می‌کند تا جای خالی‌اش در گذشته‌ را برای دخترش پر کند؛ اما در این میان با حقایق تلخی مواجه می‌شود و جامعه مدام تحقیرش می‌کند. او مجبور است از کنار تمام این تلخی‌ها بگذرد و به راهش ادامه بدهد و حتی در این بین برای نزدیک شدن به همسرش هم تلاش می‌کند.

یک‌سوم پایانی فیلم، داستان به عرصه شعار می‌رود و کارگردان در قامت یک فعال اجتماعی از زبان شخصیت‌های فیلمش شروع به پیام دادن می‌کند و از وضعیت تولید در کشور شکایت می‌کند و در ادامه هم حساس‌ترین سکانس‌های فیلم با خنده تماشاگران همراه شده و فیلم به کلی از دست می‌رود.

جدی‌ترین صحنه‌های فیلم با سوت و تشویق تماشاگران حاضر در سالن همراه شد؛ اما داستانی که شروع خوبی دارد و به خوبی هم پیش می‌رود، به فیلمی ضعیف و ناامیدکننده بدل می‌شود. از طرفی انفعال قهرمان قصه در دقایق پایانی فیلم و واگذار کردن انتقام از شوهر تازه همسر سابقش به دوستانی که در زندان با آن‌ها آشنا شده است و پایان ضعیف فیلم، دست به دست هم دادند تا «آزاد به قید شرط» به فیلم متوسط و حتی فاقد استاندارد لازم برای حضور در مهم‌ترین رویداد سینمایی کشورمان بدل شود.