نشست‌های بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر / 4
مؤتمن: کار من تجسم کردن است/ هیچ‌کدام از فیلم‌هایم تاکیدی بر فقر و نکبت ندارد
فرزاد مؤتمن کارگردان «خداحافظی طولانی» در نشست خبری این فیلم در جشنواره بین‌الملل فجر گفت: «من در ابتدای فیلم‌هایم به مخاطب فکر نمی‌کنم زیرا این کار موجب می‌شود فرم دستکاری شود من تنها تجسم می‌کنم، زیرا کار من تجسم کردن است.»
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا شب گذشته (7 اردیبهشت ماه) نشست فیلم «خداحافظی طولانی» پس از دلجویی از مؤتمن با حضور او، علی حضرتی تهیه کننده، میثم کائد مدیر تولید و پوریا ذوالفقاری منتقد و جمعی از اهالی رسانه در پردیس سینماگالری ملت برگزار شد.
در ابتدای این نشست موتمن ضمن عذرخواهی بابت تصویر و رنگ نامناسب فیلم در هنگام نمایش و زیرنویس‌های بی‌نظم و منقطع در مورد داستان فیلم توضیح داد: «این فیلمنامه توسط اصغر عبداللهی نوشته شده بود که بسیار مناسب برای حال و هوای آن قشر از جامعه بود.»
وی افزود: ««خداحافظی طولانی» داستان مردی است که با خاطراتی از عشق همسرش زندگی می‌کند تا زمانی که زن جدیدی جایگزین عشق قبلی او می‌شود. به نظرم فضای مناسب برای این فیلم در محیط صنعتی و در طبقه کارگری بود و دلیلی نداشت که بخواهیم آن را در طبقه دیگری از اجتماع روایت کنیم.»
وی ادامه داد: «متاسفانه ما همیشه طبقه کارگر را در فیلم‌های اجتماعی داریم و این افراد از فیلم‌های عاشقانه ما حذف شده‌اند. همین کمبود مرا تشویق کرد تا فیلمی در فضای کارگری بسازم. چنین قصه‌ای را در طبقه بورژوازی هم می‌توان به تصویر کشید اما هرچه محیط بدوی‌تر باشد، به تصویر کشیدن این ابعاد برای یک فیلم عشقی سخت‌تر است. اساسا ساختن فیلم عاشقانه برای طبقه کارگر کار سختی است. زیرا دایره واژگان این افراد محدود است و ابراز عشق برایشان سخت‌تر. آنها کلمات مناسب برای ابراز احساسشان ندارند.»
موتمن در مورد حضور این فیلم در جشنواره‌های خارجی بیان کرد: «تا به حال این فیلم در هیچ جشنواره خارجی نمایش داده نشده اما قرار بر این است که طی یکی دو ماه آینده در برخی جشنواره‌های بین‌المللی شرکت کند، ولی به طور کلی من معتقدم سبک فیلم‌هایم به گونه‌ای نیست که خیلی در جشنواره‌های بین‌المللی دیده شود.»
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا فیلم را برای مخاطبان خاصی ساخته‌اید گفت: «به طور کلی من در ابتدای ساخت فیلم‌هایم به مخاطب فکر نمی‌کنم زیرا این کار موجب می‌شود فرم دستکاری شود و به هم بریزد. من تنها تجسم می‌کنم زیرا کار من تجسم کردن است و بقیه امور را به تهیه‌کننده می‌سپارم اما درعین حال یک محدوده برای مخاطب‌شناسی در نظر دارم. یعنی متوجه این نکته هستم که «خداحافظی طولانی» نه فیلم مخاطب خاص است نه فیلم مخاطب عام و از طرفی هردو گروه را هم می‌تواند جذب کند.»
وی تصریح کرد: «به نظر من کارگردان فقط باید تجسم کند و این مهمترین وظیفه او است. تمام سعی ما در این فیلم بر این بود که صحنه‌های خیالی آن واقعی از آب در بیاید. معتقدم هیچ‌کدام از فیلم‌هایم تاکیدی بر فقر و نکبت ندارد.»
در ادامه این نشست علی حضرتی درباره علت همکاری با کارگردانی مانند موتمن با توجه به سبک سینمای او گفت: «آدم ها همیشه به دنبال علایق خودشان می‌روند. دوست داشتم فیلمی را تهیه‌کنندگی کنم که مطابق با علاقه‌ام باشد و سبک فیلمسازی مؤتمن را دوست دارم زیرا معتقدم او سینما را به خوبی می‌شناسد. به طور کلی نگاهم به هنر و سینما تجاری نیست.»
وی توضیح داد: «فیلم «خداحافظی طولانی» را کاملا با سرمایه شخصی ساختیم و وقتی قرار است با چنین سرمایه‌ای فیلمی ساخته شود، قطعا به مدیر تولیدی مانند میثم کائد نیاز دارد.»
کائد در این باره توضیح داد: «ما برای ساخت این فیلم بودجه معقولی داشتیم. نه کم بود و نه زیاد و البته به هیچ منبع مالی متصل نبودیم. فقط با هماهنگی عوامل و برنامه‌ریزی دقیق توانستیم فیلم را به نتیجه برسانیم و امیدوارم مورد توجه مخاطبان قرار گیرد.»
انتهای پیام/
