خودکشی دنباله‌دارها
تلسکوپ فضایی هابل برای نخستین‌بار توانست ردی از خودکشی صدها دنباله‌دار در یک منظومه خورشیدی نزدیک را ثبت کند که می‌تواند آغاز شکل‌گیری یک زمین باشد.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از NASA Hubblesite، چندی پیش سخن از بازنشستگی تلسکوپ فضایی هابل به‌میان آمده بود اما گویی این تلسکوپ که نخستین چشم انسان در فضای خارج از زمین بود، قصدی برای بازگشت به خانه و سوختن ندارد.
آخرین عکس‌های منتشر شده از هابل، نشان می‌دهد که تعداد زیادی دنباله‌دار به سوی یک ستاره نوجوان حرکت کرده‌اند و در منظومه آن خود را به اجرامی کوبیده‌اند. البته تصاویر از خود دنباله‌دارها تهیه نشده است، بلکه از اثرشان به دست آمده است. روش کار به این شکل بوده است که هابل حرکت گازها و سیلیکون با سرعت بسیار زیاد را در سیستم خورشیدی‌ای در نزدیکی زمین ثبت می‌کند. سپس با تصویر‌برداری دقیق، مشخص شد که این ردپاها به تعداد زیاد و به سوی مرکز این منظومه هستند و کاملا با رد دنباله‌دارها تطبیق می‌کند.
منظومه خورشیدی مذکور در فاصله 95 سال نوری از زمین واقع شده و به دور ستاره‌ای جوان به نام HD 172555 در حال تشکیل است. این منظومه در مرحله تشکیل سیارات است و برآورد می‌شود حداقل یک سیاره غول‌پیکر به ابعاد مشتری داشته باشد. کیهان‌شناسان معتقدند جاذبه‌های عظیم موجود در این منظومه که از سوی سیارات و ستاره آن اعمال می‌شود، دنباله‌دارهایی که در مرز مدار جاذبه‌ای این منظومه قرار دارند را به داخل می‌کشد و می‌بلعد.
این پدیده و مشاهده آن از این جهت بسیار مهم است که یکی از تئوری‌های آغاز زمین، معتقد است آب از منابع ناشناخته فضایی و با یک دنباله‌دار به زمین آمده و از آنجا سیر تکامل سیاره ما آغاز شده است. بدون شک شکل‌گیری هر منظومه خورشیدی نیازمند حضور دنباله‌دارها و اجرام معلقی است که در اثر برخوردشان، سیارات و قمرهای جدید در منظومه شکل می‌گیرند و باتوجه به سن و سال ستاره HD 172555 و شرایطی که سیارات نوجوان آن در آن قرار دارند، می‌تواند الگوی مشابهی برای روزهای نخست زمین و منظومه خورشیدی خودمان باشد.
میلیاردها سال قبل در هنگام جوانی زمین نیز آماج سقوط اجرام آسمانی با اندازه‌های مختلف بود و طی دوران‌های مختلف وقایع مهمی در اثر این سقوط‌ها روی زمین اتفاق افتاد.
مترجم: محمدرضا احمدی‌نیا
انتهای پیام/
