یک فعال کارگری در آستانه روز کارگر در گفت‌و‌گو با آنا مطرح کرد
انتظار کارگران سهم بیشتر از سود کسب‌وکارها برای زمین نماندن کار است
یک فعال کارگری با انتقاد از برخوردها با فعالیت صنفی، این سوال را مطرح کرد که کارگران برای اینکه با برچسب برهم زننده نظم و امنیت عمومی روبرو نشوند، «کدام راه را باید بروند؟» و گفت: پرداخت سهم بیشتری از سود کسب و کارها برای تداوم زندگی و زایندگی کارگران و روی زمین نماندن کارها ضروری است.
عبدالله وطن‌خواه در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، درباره مراسم روز جهانی کارگر گفت: اینکه روز جهانی کارگر با روز شهادت استاد مطهری و روز معلم همزمان شده به ضرر جامعه کارگری تمام شده است. این روز امسال به جمعه هم افتاده که تعطیل شدن مراسم مربوط به آن را قوت می‌بخشد. در حالی که جامعه کارگری به هفته کار و کارگر نیاز ندارد و اگر همان روز کارگر به حرف‌های ما گوش کنند، جای شکرش باقی است.
او اضافه کرد: کارگر بودن موقعیت اجتماعی و طبقاتی من است و این موقعیت از نظر عینی نقش مهم‌تری از دیگر باورها و موقعیت‌های منِ کارگر بازی می‌کند. اینکه روز کارگر تا همین حد به رسمیت شناخته شده است به خاطر وزن سنگین و نقش آفرینی کارگران در سرنگونی نظام ستم‌شاهی و بستن شیرهای نفت و اعتصاب‌ها است اما باز هم سال‌ها طول کشید که به قانون کار رسیدیم، قانونی که با اصلاحات بعدی، به شیر بی‌یال و اشکم تبدیل شد.
وی تاکید کرد: در یکی از این اصلاحیه‌های قانون کار که در سال 69 به پایان رسید یکی از نمایندگان محافظه‌کار برجسته که در سال‌های اخیر از حقوق افراد ضعیف جامعه در سخنرانی‌هایش دفاع می‌کند می‌خواست به جای کلمه کارگر، واژه «مزدور» را در قانون بگنجاند. نتیجه این فعالیت‌ها باعث شده که الان به جای نیروی کار ثابت، 98 درصد نیروی کار کشور قراردادی هستند. خود من بعد از 28 سال کار با قراردادهای سه ماهه کار می‌کنم.
این فعال کارگری درباره نوع نگاه به فعالیت‌های کارگری نیز گفت: منِ کارگر کدام راه را می‌توانم بروم که انگ برهم زدن نظم اجتماعی و امنیت ملی به من نچسبد. ما فقط می‌گوییم بخشی از سود تولید و کار را به ما بدهید تا بتوانیم زنده بمانیم، کار کنیم و بچه به دنیا بیاوریم که بعد از ما بیایند و چرخ همین کارها را بچرخانند.
وطن‌خواه درباره وجود تشکل کارگری مستقل هم گفت: یکی از شعارهای رئیس جمهوری امکان فعالیت تشکل‌های مستقل مردمی و NGOها بود اما این شعار تاکنون عملی نشده است. افزایش دستمزد هم مثل همین موضوع مغفول ماند و امسال هم افزایش زیر نرخ تورم بود. بی‌انصافی است که منِ کارگر که با حقوق 712 هزار تومان زندگی خود را بدون دزدی و سر خم کردن جلوی کسی می‌گردانم، هنرمند ندانند.
او درباره تجمع کارگران در روز کارگر نیز گفت: درباره مراسم امسال تاکنون اطلاع‌رسانی انجام نشده است. چه زمانی که این تجمع در میدان امام خمینی(ره) برگزار می‌شد و چه زمانی که میدان بهارستان محل انجام آن بود اطلاع‌رسانی در دقیقه 90 یعنی روز پنجشنبه و در روزنامه کار و کارگر انجام می‌شد.
این فعال کارگری وضعیت نامطلوب جامعه کارگری را ناشی از اصلاحات اقتصادی لیبرالی دانست و گفت: بر اساس سیاست‌های تعدیل اقتصادی و پذیرش الگوهای بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، سرکوب دستمزد و ارزان نگه داشتن کار، یک وظیفه محسوب می‌شود و حالا با دعوت سرمایه‌های فراملی به کشور اوضاع دستمزدها به طور کلی بدتر خواهد بود. دستمز نیروی کار ایرانی در منطقه خاورمیانه که دستمزدها در حدود 2 هزار دلار در ماه است جزو پایین‌ترین‌هاست. ما هر جور که با اضافه کار، حق اولاد و چیزهایی از این دست خود را کش بدهیم حقوق 400 دلاری خواهیم گرفت. با این وضع ورود سرمایه خارجی آسان خواهد بود اما وضع معیشت طبقه بزرگ کارگران ایران بهتر نخواهد شد.
او ادامه داد: وقتی سیاست‌های اقتصاد نئولیبرالی را می‌پذیریم اما بسترها و زمینه‌های اصلی را نداریم اوضاع به همین شکل درمی‌آید. مثلا در دوره احمدی نژاد دولت خود را «پاکدست‌ترین دولت» می‌خواند اما اختلاس‌ها و فساد مالی بیداد می‌کرد.
انتهای پیام/
