«معیار سنجش گزاره‌های شهودی وجودی» به چاپ رسید

به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از اداره روابط عمومی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، کتاب «معیار سنجش گزاره‌های شهودی وجودی» هفدهمین کتاب گروه عرفان پژوهشکده حکمت و دین پژوهی پژوهشگاه، با هدف پاسخ به این پرسش که میزان سنجش گزاره‌های عرفان نظری چیست؟ منتشر شده است.

فلسفه عرفان نظری پس از بحث درباره نظریه سنجش‌پذیری گزاره‌های عرفانی، به میزان عرفان نظری می‌پردازد تا منطق کشف صدق و خطای این دست از گزاره‌ها را که امکان خطا دارند، تبیین کند. این میزان به مثابه یک دستگاه شناختاری بر دو قسم میزان دینی و میزان عقلی تقسیم می‌شود که هر یک از این دو دارای دو گونه معیارهای پایه و غیر پایه هستند. معیارهای پایه که ضروری و یقینی هستند در میزان دینی احتجاجات نام دارند که ادله پیشااجتهادی، ادله مثبته و مدارک کافی و ثابت و منشأ قطع اخص و درمیزان عقلی ضروریات نام دارند که اصول همگانی، پیشاتجربی و ضروری‌الصدق هستند. معیارهای غیرپایه که نظری هستند، در میزان دینی تنجیزات نام دارند که ادله اجتهادی، ادله منجزه، مدارک مشروط و متغییر و منشأ قطع اعم هستند و در میزان عقلی همان نظریات هستند که اصول غیرهمگانی، استدلالی اما پیشاتجربی و ممکن‌الصدق هستند.

«معیار سنجش گزاره‌های شهودی وجودی» از سه فصل به شرح سامان یافته است:

فصل اول: درآمد

فصل دوم: میزان دینی

فصل سوم: میزان عقلی

فضلی در بخشی از مقدمه کتاب خود چنین می‌نویسد:

روی سخن این پژوهش بررسی و تبیین معیارهای سنجش گزاره‌های عرفان نظری و شهودی به عنوان یکی از مسائل معرفت‌شناسی در حوزه فلسفه عرفان نظری است. بر این پایه که «لکل علم معیار» معیار صدق و خطای گزاره‌های عرفان نظری چیست؟ یعنی اگر صدق منطقی به معنای مطاقبت گزاره با واقع باشد، با چه معیاری می‌توان مطاقبت گزاره‌های عرفان نظری با واقع را سنجید.