امیررضا معتمدی: اگر ماهم از بین برویم فضای مجازی ماندگار می‌ماند

به گزارش گروه فرهنگی آنا به نقل از روابط عمومی مدرسه ملی سینما نشست هفدهم پژوهشی مدرسه ملی سینما به روال نشست‌های گذشته با ارائه خلاصه نتایج پژوهشگر، مجتبی حاجی‌جعفری ، شروع شد: «اولین و مهم‌ترین اقدام در خصوص فضای مجازی، تعریف دامنه و ابعاد آن است تا مشخص باشد وقتی نام "فضای مجازی" به میان می‌آید دقیقاً داریم در مورد چه حرف می‌زنیم. این فضا در واقع، امتداد زندگی ما در عرصه دیگرو فضایی دوم است. این فضا مختصاتی دارد که ویژگی مبنای آن، دیجیتال و چندرسانه‌ای بودن‌اش است».

این پژوهشگر درباره آسیب‌شناسی ارتباط بین سینما فضای مجازی گفت: «رفع مسائل بین سینما و فضای مجازی، نیازمند تعریف دقیق و برشماری امتیازات و معضلات فضای مجازی، از جمله بحث حق مؤلف است».

پس از ارائه حاجی‌جعفری، دکتر حسن نجفی‌سولاری به سخنرانی در رابطه با مقتضیات فضای مجازی پرداخت: «قانع نشدن انسان به راه‌های ارتباطی و سرگرمی، باعث شد تا از تصویر ثابت به تصویر متحرک و سینما و تلویزیون و دنیای دیجیتال و مجازی برسد. طبق مطالعات انجام شده، فضای مجازی در 25 تا 30 سال آینده به جایی می‌رسد که نمی‌شود ذهن شما چیزی را مطرح کند و فضای مجازی آن را تحلیل داده و پیش‌بینی نکند. حالا باید دید این فضای مجازی کجا به کمک سینما می‌آید و برعکس. »

نجفی در خصوص پیشرفت سریع تکنولوژی و تاثیر آن بر روی فضای مجازی افزود: «پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات و فضای مجازی باعث شده تا تقریباً همه‌چیز در پیش تولید فیلم، مشخص و معین شود؛ همه آزمون و خطاها، طرح دکور، تعیین دکوپاژ، تمرین تیم بازیگری و غیره و غیره الان در پیش‌تولید امکان‌پذیر است و سینما بسیار از این جهت قدرتمند شده است. در پس از تولید هم همین است. تلویزیون اینترنتی فرصت دستیابی به محصولات تصویری را در سراسر جهان فراهم آورده است. موتورهای جستجو اکنون می‌توانند فریم یا پیکسلی از یک فیلم را برای شما پیدا کنند. فیلمسازی و فهم فیلمسازی دارد عمومی و همه‌گیر می‌شود. رزولوشن قاب‌های تصویر آنقدر بالا می‌رود که دیگر اندازه مهم نیست. قضیه پهنای باند به طور کامل برطرف می‌شود و فضاهای ذخیره (استوریج‌ها) بسیار ارزان می‌شود و دیگر دغدغه نخواهد بود. فضای مجازی در آینده نگهبان‌های قدرتمندی برای پاسداری از حق مؤلف قرار می‌دهد. شایان توجه است که فضای مجازی در حدود بیست سال، اکنون به 80 درصد میزان رشد خود رسیده است و تحولی در زیست‌بوم انسانی ایجاد کرده است. به زودی، هر محتوای تصویری و فیلمی که توسط هر کسی،در هر زمانی در هر جای دنیا ساخته شود، تحت یک سرویس جهانی، قابل دریافت خواهد بود.»

امیررضا معتمدی که به عنوان بنیان‌گذار جلوه‌های بصری در ایران شناخته می‌شود، پس از نجفی، پشت میکروفون قرار گرفت. وی گفت: «ما مدت‌هاست که دنیای واقعی را فراموش کرده و در دنیای مجازی زندگی می‌کنیم. فضای مجازی زائیده دنیای دیجیتال است که اوایل راه‌اندازی‌اش شکلی خصوصی داشت. با گذشت زمان اما جنبه عمومی پیدا کرد و زندگی ما را تغییر داد. الان دیگر در فضای مجازی می‌توان زندگی کرد؛ دیگر رسانه‌ای وجود ندارد و شما خودتان یک رسانه‌اید و می‌توانید اخبار خودتان را منتشر کنید.»

رئیس هیأت مدیره انجمن صنفی جلوه‌های بصری سینمای ایران در رابطه با پرداختن سینما به موضوع دنیای مجازی سخن گفت: «اولین باری که سه‌گانه ماتریکس را دیدم به این فکر کردم که کسی فکر کرده جهانی وجود دارد که دنیای ظاهراً عادی ما، مجازی است. یعنی ما فقط به ظاهر بیرونی آن کار داریم و طبق قراردادها رفتار می‌کنیم. احساس‌های مشترکی با هم نداریم. دنیای مجازی اوج دنیای قراردادی ما است؛ دیگر از اتفاقات عجیب، خیلی تعجب نمی‌کنیم چون بارها تا کنون در دنیای مجازی و سینما، غیرواقعی‌ها را واقعی دیده‌ایم و سعی شده تا ما را متقاعد کنند که آن‌چیزی که نیست، هست. الان تلویزیون‌های هوشمند، طبق لیست برنامه‌هایی که تاکنون دیده‌ام، سلیقه من را پیش‌بینی می‌کند و طبق تبلیغاتی هدفمند، به من با قیمت بالاتر، محصولاتی پیشنهاد می‌دهد و که من طبق سلیقه‌ام آن‌ها را می‌پسندم. ما در اطراف خود دنیایی به شدت دروغین خلق کرده‌ایم که به عنوان واقعیتی روزمره با آن کنار آمده‌ایم.»

معتمدی ادامه داد: «کارگردان‌ها با ظهور جلوه‌های ویژه و امکان وارد کردن انیمیشن به فیلم، مشتاق شدند تا از آن‌ در فیلم‌شان استفاده کنند. ما هم وقتی انیمیشن را در فیلم می‌بینیم دیگر به چشم کارتون به آن نگاه نمی‌کنیم؛ آن را به عنوان واقعیت می‌پذیریم. الان دیگر خود فیلمسازها هم نمی‌توانند پیش‌بینی کنند که فیلم‌های بعدی چه شکلی‌اند. رسیدیم به جایی که دیگر قاب معمولی پرده تلویزیون و سینما ما را قانع نکرد و واقعیت مجازی را اختراع کردیم تا بتوانیم فکر کنیم درون یک محیط واقعی قرار داریم و به صورت 360 درجه با آن محیط، تعامل کنیم. دیگر فضای مجازی از ما هم ماندگارتر است و اگر ما از بین برویم، دیتا سنترها و سرورها باقی می‌مانند. پس دیگر تمرکز اطلاعات هم از بین رفته است. فضای خصوصی هم از بین رفته و هر چیزی که آپلود شود یا دارای سیگنال باشد قابل دسترسی است. دیگر تقابلی وجود ندارد، باید ببینیم چطور می‌توانیم از فضای مجازی بهره ببریم. حالا دیگر اگر یک شخص عادی هم فیلم بسازد و روی یوتیوب بگذارد، با تعداد لایک‌ها و تماشایی که برای آن فیلم اتفاق می‌افتد، شرکت‌ها به دنبال او می‌آیند تا آن استعداد و اثر را مال خود کنند».

هفدهمین نشست پژوهشی مدرسه ملی سینمای ایران با حضور رئیس، معاونین و اعضای دپارتمان‏های‌ آموزشی مدرسه ملی، استادان و دانشجوهای دانشگاه‌ها و خبرنگاران مختلف برگزار شد.