مولاوردی:حرکت حضرت زینب(س) در روز عاشورا به فعالیت اجتماعی زن مشروعیت می بخشد

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا به نقل از ایرنا، شهیندخت مولاوردی عصر سه شنبه در نشست 'سوگواره ای برای خورشید شام' که در محل دانشکده حقوق دانشگاه تهران برگزارشد، اظهارکرد:هر چند بعدا حضرت زینبی که به ما شناساندند کمتر به این درک رسیدیم اما این موضوع به فعالیت اجتماعی زنان مشروعیت می دهد و مدیون ایشان و تاریخ اسلام هستیم.
مولاوردی افزود: امام حسین (ع) با دانش به قضیه شهادت خود، پیشنهاد آنانی که مانع از حضور کودکان و زنان بود اهمیتی ندادند چون می دانستند واقعه عاشورا با این افراد کامل و ماندگار می شود.
معاون زنان و امور خانواده رییس جمهور با واکاوی نقش حضرت زینب (س) در روز عاشورا اظهارکرد: نقش ایشان عمدتا از بعد از به شهادت رسیدن امام حسین (ع) ازعصرعاشورا آغاز می شود و آنچه معروف است خطبه های آن حضرت در بازار کوفه و کاخ یزید است که در جمع مردم کوفه در کاروان أسرا کوفیان را خدعه گر می داند که در اسلام کم آوردند.
وی ادامه داد: با این خطبه تحلیل روانشناسانه از مردم کوفه و یک تحلیل جامعه شناسی از وضعیت جامعه آن زمان کوفه می توان انجام داد.
مولاوردی گفت: برخلاف آنچه که زنان را به خانه نشینی دعوت می کنند، می بینیم درسال ٦١ هجری زنی که تراز مطرح است عامل پیروزی نهضت قلمداد می شود؛ چون در عاشورا به ظاهر حق شکست می خورد و نهضت به إتمام می رسد اما اینجا نقش حضرت زینب (س)است که به نهضت تداوم می دهد.
وی افزود: این ثابت می کند زن مسلمان می تواند همه نقش های خود را به نحو احسن انجام و از هر طرف که ملاحظه کنیم عمه سادات عنصری شاخص برای همه ما است.
معاون زنان و امورخانواده ریاست جمهوری با بیان اینکه به نقش زنان در واقعه عاشورا کمتر توجه شده است، گفت: این درحالی است که زنان در قبل، حین و بعد از واقعه عاشورا نقش مهمتری پیدا کرده اند.

وی افزود: اگر واقعه عاشورا هنوز زنده است بدین دلیل است که سهم بزرگی از آن متعلق به زمانی است که تاریخ در خود کمتر دیده است.
مولاوردی درباره چرایی حرکت امام حسین (ع) به کوفه گفت: امام حسین (ع) با اهل بیت بعد از نیمه تمام رها کردن حج در معرکه حضور می یابد تا سنت پیامبر را بازگرداند و ماهیت حقیقی حکومت بنی امیه با یک نقشه برنامه ریزی شده را افشا کند و باتوجه به تخریبی که به شدت در دین بوجود آمده بود ادامه ماندگاری را در پیام رسانی واقعه عاشورا می داند.
وی ادامه داد: در واقعه کربلا زنان دیگری هم جز زینب (س) هم بودند و حضور داشتند، اما اوج این حضور را در خطابه های حضرت سکینه و حضرت زینب مشاهده می کنیم؛ البته با مراجعه به منابع دست اول که تحریف نشده اند متوجه اسامی می شویم مانند زنی که همسرش را برای هم رکاب بودن با سیدالشهدا تشویق می کند؛ زنی که سفیر امام را پناه می دهد و زنی که با همسرش بخاطر کشتن یاران اباعبدالله دعوا و او را شرمنده می کند.
مولاوردی درباره نقش حضرت زینب(س) بر مدیریت بحران، گفت: حضرت زینب (س) درمدیریت پیام رسانی بحران بسیار عالی عمل کردند.
معاون امور زنان و خانواده رییس جمهور مدیریت حضرت زینب (س) را در واقعه عاشورا را در سه بخش مدیریت بر خود با صبوری و کنترل کردن وضعیت روحی خود که طالب ایمان بالاست، مدیریت بر دیگران که با دلداری و پرستاری کودکان و زنان انجام شد و مدیریت بر عالم هستی یعنی با قدرتی که از خود در همهمه ها نشان دادند عنوان کرد و گفت: نفوذ کلامشان به نوعی نشان می داد این قدرت را در خود پرورش دادند.
وی ادامه داد: یزید امام حسین (ع) را به دلیل بیعت نکردن به ایجاد تفرقه در بین مسلمانان متهم و سیاست جبر را با کشته شدن امام حسین ترویج کرد و می گفت که با این پیروزی که در سطح بسیار وسیعی بدست آوردیم یعنی حق با ما بود و اگر خدا پشتیبان آنان بود از آنان حمایت می کرد.
مولاوردی تصریح کرد: برای خنثی کردن این سیاست ها سکوت معنا نمی داد و اگر راویان صادق حضور نمی داشتند ممکن بود هیچگاه حقایق عاشورا افشا نشود.
معاون زنان و امور خانواده رییس جمهوربا نتیجه گیری بحث های خود گفت: هر فرهنگی برای خود نمونه ها و الگوهایی دارد که می شود از آنها الهام گرفت و باوجود تثبیت این گزاره ما می بینیم تصویر هر بهش از الگو می تواند با نسل قبلی متفاوت باشد.
مولاوردی تصریح کرد: وقتی به زمانه نقش آفرینی حضرت زینب برمی گردیم می بینیم که در جامعه به شدت مرد سالار آن روزی، نوع مواجهه حضرت زینب با یزید و نوع سخنوری ایشان می تواند درس های بزرگی برای همه داشته باشد؛ بدین صورت که رویه خلاف عدالت را باید به نقد کشید و نقد حاکمان چیز عجیب و غریبی نیست؛ باید فریضه امر به معروف و نهی از منکر بصورت مستمر انجام شود.
وی خاطرنشان کرد: شناخت شخصیت آنها تنها به صواب برنمی گردد بلکه باید فراتر از اینها برای بهبود زندگی اجتماعی و تحکیم اخلاق و معنویت از این بزرگان بهره ببریم و تنها در زبان ادعای پیروی از این چنین الگوهایی نداشته باشیم.