کاپیتان تیم تاریخ ساز فوتسال: از نظر تدارکات و امکانات ضعیف‌ترین تیم جام بودیم

وقتی در بازی اول به اسپانیا باختیم و مقابل آذربایجان مساوی کردیم، برخی‌ها مدعی بودند نسل طلایی فوتسال ایران این است که با اختلاف از اسپانیا ببازد و با آذربایجان مساوی کند و به عنوان تیم سوم از گروهش صعود کند.
درست است نتایج ما در مرحله گروهی با پتانسیل و قدرتی که داشتیم همخوانی نداشت. مردم و رسانه‌ها خیلی‌چیزها را نمی‌دانند. بسیاری از تیم‌ها از چند روز قبل از شروع مسابقات به کلمبیا رفتند تا خودشان را با شرایط آب و هوایی و ساعت آنجا وفق بدهند. ما دو سه روز قبل از شروع بازی‌ها با پشت سر گذاشتن یک سفر سخت وارد این کشور شدیم. اختلاف ساعت ٩ تا ١٠ ساعته واقعا تیم را در هفته ابتدایی اذیت کرد. زمان خواب و استراحت تیم به هم خورده بود و ما در چنین شرایطی در بازی اول مقابل اسپانیای نایب قهرمان و یکی از بهترین‌ تیم‌های تاریخ فوتسال جهان قرار گرفتیم. درست است که با اختلاف از آنها باختیم اما واقعا فاصله فوتسال ما با آنها آنقدر نبود. البته منظورم توانایی و پتانسیل تیمی است.
از نظرامکانات و تدارکات که تیم ملی ایران فاصله بسیار زیادی با سایر تیم‌های مدعی داشت.
من می‌توانم بگویم که از نظر تدارکات و امکانات ما ضعیف‌ترین تیم حاضر در جام جهانی بودیم. قبل از مسابقات که بنا به دلایلی که همه از آن خبر داریم نتوانستیم متاسفانه بازی‌های تدارکاتی و اردو‌های خوبی را پشت سر بگذاریم. این در حالی است که سایر رقبا بهترین برنامه‌ریزی را برای حضور پرقدرت در جام جهانی داشتند. بگذارید برای‌تان مثال بزنم. تیم ملی ایران یک ماساژور و یک عضو تدارکات به همراه خود داشت. ما برای بازی با روسیه مجبور بودیم به شهر دیگری برویم. وقتی به شهر رسیدیم بازیکنان تیم ملی روسیه به سرعت سوار اتوبوس شدند تا به هتل بروند و استراحت کنند. چهار نفر از اعضای کادر تدارکات آنها در فردوگاه ماندند تا وسایل آنها را به هتل ببرند. بازیکنان تیم ملی ایران اما در فرودگاه و برای هر سفر ساعت‌ها معطل می‌شدند.
انتشار تصاویر لباس‌های پاره تیم ملی فوتسال هم در ایران سروصدای بسیار زیادی به راه انداخت.
لباس‌ها که اصلا کیفیت پارچه و دوخت خوبی نداشت. ما برای مسابقات در کل تورنمنت یک دست لباس سفید در اختیار داشتیم و یک دست لباس قرمز. این لباس‌ها هم که طراحی‌هایش مورد تایید فیفا نبود و در روزهای اول همه به دنبال برچسب بودیم که لوگوی شرکت تولید کننده را به وسیله آن بپوشانیم. همان طور هم که دیدید روی آستین‌های پیراهن و شورت ورزشی برچسب زده شده بود. لباس‌های اردوی تیم هم همین ایرادها را داشت و در روزهای ابتدایی بازیکنان تیم ملی را به سالن راه نمی‌دادند. جنس لباس‌های دیگر هم به قدری بد بود که بعد از شستن اندازه‌های آن تغییر می‌کرد و رنگ و روی آن می‌رفت و ظاهر واقعا بدی پیدا کرده بود. تا جایی که بعضی دفعات بچه‌ها با همان لباس بازی به سالن غذاخوری می‌رفتند. تصاویر پاره شدن لباس‌ها و دوخته شدن آنها با نخ و سوزن هم همان طور که همه دیدند در شأن و شخصیت نام ایران نبود.
این مساله روی روحیه تیم تاثیر منفی نگذاشت؟
ما الان سوم جهان شدیم و به این حرف‌ها توجه می‌شود. این فرصت را داریم که درباره مشکلاتی که با آن روبه‌رو بودیم برای مردم حرف بزنیم. اما اگر به برزیل باخته بودیم و حذف می‌شدیم به این اندازه برای رسانه‌ها و مردم مهم نبود که مشکلات را پیگیری کنند. با این حال همه بچه‌ها از وضعیت لباس‌‌ها ناراضی بودند. چرا که ما با این لباس‌ها با تیم‌هایی درون مسابقات و هتل و سالن‌ها روبه‌رو می‌شدیم که بهترین لباس‌های برند‌های معتبر را استفاده می‌کردند. شما خودتان فکرش را بکنید که با لباس پاره و برچسب‌دار و وصله خرده و رنگ و رو رفته با یک بازیکن کشور دیگر ملاقات کنید. طبیعی است که حس بدی به شما دست می‌دهد. تمام حرف ما این است که جام جهانی بزرگ‌ترین مسابقاتی است که در هررشته‌ای برگزار می‌شود. ما وقتی به عنوان تیم ملی فوتسال ایران به جام جهانی می‌رویم، ‌هر کدام از بچه‌ها نقش سفیر کشور بزرگ‌مان را ایفا می‌کنند. ما نماینده‌ مردم با عزت ایران هستیم. کشوری که ثروت‌های نفتی و گازی و طبیعی بسیار زیادی دارد. به همین دلیل زشت است که بازیکن ایران به خاطر نداشتن لباس بعد از بازی به درخواست بازیکنان حریف برای تعویض پیراهن جواب منفی بدهد آن هم به خاطر اینکه لباس دیگری ندارد. زشت است که در جام جهانی با لباس‌های بی‌کیفیت و وصله‌دار به میدان برود.
با تمام این مشکلات به عنوان تیم سوم از مرحله گروهی صعود کردیم و مجبور شدیم در مرحله حذفی با برزیل قدرتمند بازی کنیم.
درباره آمار موفقیت‌های برزیل نیازی نیست توضیح بدهم. آنها با پیروز‌ی‌های قاطع پرگل به عنوان تیم اول صعود کرده بودند. تمام ستاره‌های خود را هم دراختیار داشتند و هدف‌شان این بود که قهرمان جام جهانی شوند تا هم قدرت اول جهان فوتسال بمانند و هم خداحافظی باشکوهی برای فالکائو ترتیب بدهند. فیفا قبل از بازی برنامه بازگشت ما به ایران را هم آماده کرده بود و بلیت برگشت ما هم آماده بود. هیچ کسی فکرش را نمی‌کرد که ما بتوانیم برزیل را شکست بدهیم. البته با توجه به نتایجی که در مرحله گروهی گرفته بودیم، شاید خود برزیلی‌ها هم هیچ‌وقت فکرش را نمی‌کردند مقابل ایران شکست بخورند. اما ما در هتل وقتی با بچه‌ها حرف می‌زدیم پیش خودمان گفتیم که اگر در مقابل برزیل ده تا بیست درصد خودمان برای خودمان شانس قایل هستیم، با تمام توان برای این شانس کم تلاش کنیم. در بازی هم برزیلی‌ها خیلی زود از ما با دو گل جلو افتادند. اما گل حسین طیبی به تیم روحیه داد و اراده تک‌تک بچه‌ها باعث شد که بتوانیم هر بار که از برزیل عقب می‌افتادیم نتیجه را جبران کنیم. در نهایت بازی هم به ضربات پنالتی کشیده شد و ما با خیال راحت‌تری در مقابل استرس زیاد برزیلی‌ها ضربات را زدیم و برنده شدیم.
خیلی‌‌ها اعتقاد دارند که جام جهانی برای ایران از همین بازی مقابل برزیل شروع شد.
قبول دارم. برزیل برای اولین بار بود در تاریخ در این مرحله حذف می‌شد و معمولا یک ‌پای فینال جام جهانی بوده است. فکر می‌کنم تاریخ‌سازی اصلی همین‌جا اتفاق افتاد. تا فردا باز همه بچه‌ها خوشحال و متعجب بودیم. باورش سخت بود اما ما برزیل را حذف کرده بودیم. همین موضوع باعث شد انگیزه تیم ما چند برابر شود. فهمیدیم که بقیه تیم‌ها را هم می‌توانیم شکست بدهیم. در بقیه بازی‌ها هم هر بار از حریفان عقب افتادیم توانستیم جبران کنیم. مقابل روسیه هم ما واقعا بدشانس بودیم. در کل بازی عملکرد بهتری از روسیه داشتیم. اما روی بدشانسی من ابتدای بازی مصدوم شدم. فرهاد توکلی را هم به خاطر محرومیت در اختیار نداشتیم. قدرت بهادری هم از ابتدای بازی‌ها مصدوم شده بود. با سه بازیکن کمتر مقابل روسیه بازی را ادامه دادیم و با یک اختلاف گل باختیم در حالی که می‌توانستیم این تیم را شکست بدهیم.
برسیم به بازی رده‌بندی مقابل پرتغال. قبل از آن تو اعلام کردی که از دنیای بازی‌های ملی خداحافظی خواهی کرد.
من تصمیم خود را از مدت‌ها قبل گرفته بودم تا در اوج کنار بروم و فضا را در اختیار جوان‌تر‌ها قرار بدهم. در طول جام جهانی هم به آن فکر می‌کردم. بعد از اینکه برزیل را حذف کردیم روی این تصمیم خودم مصمم شدم. منتها به جز محمد طاهری با هیچ کدام از بچه‌ها این موضوع را در میان نگذاشتم. روز بازی با پرتغال بچه‌ها فهمیدند. با هم دیگر هم‌قسم شدند برای خوشحالی مردم و با شکوه شدن روز خداحافظی‌ام پرتغال را شکست بدهند.
ما در نیمه اول بازی خوبی مقابل پرتغال انجام دادیم. اما با شروع نیمه دوم در ٤٨ ثانیه دو گل خوردیم. خیلی‌ها معتقد بودند که دیگر نمی‌شود این نتیجه را برگرداند.
من همان موقع خیالم راحت بود. به بچه‌های روی نیمکت گفتم که اگر گل دیگری نخوریم می‌توانیم این نتیجه را جبران کنیم. چون به تیم ایمان داشتم. خدا را شکر می‌کنم که بچه‌ها تا لحظه آخر برای این تاریخ‌سازی جنگیدند و تلاش کردند. ما توانستیم دل مردم را شاد کنیم. اما باز هم می‌خواهم بگویم که امیدواریم به فوتسال و بچه‌های تیم ملی به اندازه تلاشی که کرده‌اند و موفقیت‌هایی که به دست آورده‌ایم در این کشور بها بدهند. ما را با بچه‌های فوتبال مقایسه می‌کنند. ما هیچ‌وقت نمی‌‌خواهیم این مقایسه انجام شود. اما فقط حرف‌مان این است که توجه بیشتری به فوتسال بشود. اگر این توجه وجود داشت ما در در جام جهانی دیگر می‌توانیم برای فینالیست و حتی قهرمان شدن به میدان برویم.