تضمینی برای آینده مدارک موسسات غیر انتفاعی نیست

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا به نقل از ایسکانیوز، محمد‌امین قانعی راد، عضو مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور گفت: «تقاضای بالا موجب شد تا دولت نتواند به تنهایی پاسخگوی این نیازها باشد و آن زمان بود که از سازمان‌های خصوصی کمک گرفته شد. ضمنا یک گردش مالی ایجاد کرد و پولی را به وسیله کسانی که برای تاسیس دانشگاه‌های غیردولتی اقدام کردند در جریان انداخت. بعلاوه درکنار آن اشتغالی کوچک شکل گرفت و همینطور نیاز جوانان پاسخ داده شد و طبیعتا دغدغه دولت نیز کمتر شد.»

او سیستم آموزشی موسسات آموزش عالی غیر انتفاعی را از پایه غلط دانست و افزود: «غلط‌ترین شیوه آموزش کشور این است که یک سیستم اداری به اضافه چند دبیر و چند کلاس گرد هم جمع شوند و تولید مدرک کنند و در نهایت به دست دانشجو دهند.»

قانعی‌راد گفت: «همه مراکز این چنینی در دنیا در سطح اجتماعات محلی کوچک و اختصاص به آموزش و مهارت‌های شغلی و فنی و حرفه‌ای ساخته می‌شوند که در دنیا به کالج معروف هستند. مزیت این مراکز در دنیا این است که بعد از پایان دوره تحصیلات برای فرد شغل ایجاد می‌کنند اما در کشور ما این مراکز همچین امکانی را ندارد. این نهادها در همه جای دنیا دارای تجهیزات و ابزارهای آزمایشگاهی و امکانات فنی هستند. متاسفانه هیچ یک از موسسات عالی غیر انتفاعی در ایران از این مزیت‌ها برخوردار نیستند. بنابراین نقش این مراکز در کشور ما می تواند به همین کوچکی باشد ولا غیر.»

او ادامه داد: «در حال حاضر دانشگاه‌های غیرانتفاعی مکانی برای تولید مدرک و راهی برای سرمایه‌گذاری و تولید ثروت برخی از افراد سودجو شده است. همچنین مساله مهم‌تر این است که تضمینی برای آینده این مدارک وجود ندارد.»

دانشگاه‌های علمی کاربردی امکانات آموزشی لازم را در اختیار ندارند

عضو مرکز تحقیقات سیاست‌های علمی کشور به مشکل اصلی دانشگاه‌های علمی کاربردی اشاره کرد وگفت: «دانشگاه‌های علمی کاربردی باید بتواند به دانشجویان آموزش‌هایی در زمینه مهارت‌های شغلی دهند و افرادی را تربیت کنند که بعد از فارغ‌التحصیلی بتوانند به عنوان یک تکنسین وارد بازار کار شوند. هچنین بتوانند صنعت‌گرانی را آموزش دهند که عمدتا در بخش تولید و سپس در بخش خدمات فعالیت کنند.»

او افزود: «در ابتدا دانشگاه های علمی کاربردی وظیفه خود را انجام نمی‌دهند که اگر این امر انجام می‌شد، هم اکنون در کشور شاهد کاردان‌هایی بودیم که تخصص لازم را دارند و مشغول به کار هستند.»

قانعی‌راد ادامه داد: «این دانشگاه دانشجو را محدود به خواندن کتاب و دادن امتحان کرده و در نهایت مدرک بی ارزشی را به آنها می‌دهند. مراکز علمی کاربردی ما باید کانونی باشد با تاسیسات فنی و آزمایشگاهی که دانشجویان بتوانند مهارت‌ها را به خوبی بیاموزند اما حقیقت این است که دانشگاه‌های علمی کاربردی امکانات آموزشی لازم را در اختیار ندارند و تنها به داشتن کلاس‌ها در دانشگاه اکتفا کرد‌ه‌اند.»

او به زمین‌های بزرگی که در اشغال این دانشگاه‌هاست اشاره کرد و افزود: «جای تاسف است که فضاهای به این بزرگی فاقد هر نوع فضای آزمایشگاهی و علمی است بنابراین دانشگاه‌های علمی کاربردی اسم علمی کاربردی را ضایع کردند.»