واکنش اصولگرایان به نامه عذرخواهی مرتضوی: سکوت سنگین
به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری آنا به نقل از اعتماد، عذرخواهی سعید مرتضوی از آنچه در دوران دادستانی او در بازداشتگاه کهریزک روی داده زلزلهای بود که یقینا پسلرزههای آن باید دقایقی پس از انتشار آن آغاز میشد، اما نشد.
نشد تا باز هم در این میان اصلاحطلبان باشند که بدون سبک و سنگین کردن مسائل و سنجش هزینه و فایده مباحث، لب به سخن بگشایند و از هر محفلی برای بیان نظرات خود در این خصوص بهره بگیرند. در تمام این هفتسالی که سعید مرتضوی بر بیگناهی خود اصرار میورزید و نه تنها خود بلکه دیگر متهمان این پرونده را هم بیتقصیر از همه ماجرا میدانست، این چهرههای اصلاحات بودند که حامی خانوادههای جانباختگان کهریزک میشدند. حامیانی که بارها از تریبونها به آنچه در تیرماه ٨٨ در بازداشتگاه کهریزک روی داده است، فریاد اعتراض سر میدادند، این روزها هم بدون کوچکترین تغییری در مشی خود، و با پایبندی بر اعتراضات خود به این واقعه، در مدح و ستایش این عذرخواهی برآمدهاند.
شاید به ندرت رخ دهد که اصلاحطلبی و اصولگرایی در یک موضوع واحد البته با نظری متفاوت به نقطه اشتراک برسند. ماجرای کهریزک اما هر دو طرف جریان سیاسی کشور را در خود جای داده است. شخص سعید مرتضوی برای هر دوی این جریانات، محل بحث است، اما بحثی متفاوت. اصلاحطلبانی که او را پس از حادثه کهریزک و مسائل دیگری که در سازمان تامین اجتماعی در دوره ریاست او روی داد، بارها مورد شماتت قرار داده و اصولگرایانی که اتفاقات آن روزهای کشور را دلیل محکمی برای حوادث پیشآمده عنوان میکردند. اما حالا و در این روزها که همه جا بحث از «توبهنامه» مرتضوی است چهرههای سیاسی چه واکنشی از خود نشان میدهند؟ هرچند وضعیت برای اصلاحطلبان کاملا روشن است اما برای جریان اصولگرایی ماجرا تا حدود زیادی فرق دارد.
آنها همچون همه موضوعاتی که نمیپسندند، در این مورد هم بنا ندارند که حرفی را به میان بیاورند. یا اگر هم مجبور به اظهارنظر شوند ترجیح میدهند که توپ را از زمین بازی خود دور کنند. آنها با پسندیده دانستن نفس عذرخواهی و بدون کمترین اظهارنظری در مورد اینکه نامه سعید مرتضوی چقدر میتواند حکایت از اقرار او بر خطای گذشته داشته باشد، آن را به کاندیداهای ریاستجمهوری ربط داده و میخواهند که آنها هم از پس از گذشت ٧ سال، عذرخواهی کنند.
اما این سکوت تنها به چهرههای سیاسی جریان اصولگرا اختصاص نداشت. رسانههای این جریان انگار نه انگار که نامهای نوشته شد و اعترافی صورت گرفته است. آنها در حرکتی هماهنگ، کوچکترین اشارهای به متن این نامه نداشتند تا پس از گذشت چند روز بار این تحلیل بر دوش روزنامه کیهان گذاشته شود؛ روزنامهای که مدیرمسوول آن در یادداشتی با قابل تقدیر خواندن این عذرخواهی عنوان میکند: «سعید مرتضوی صرفنظر از اتهاماتی که به وی وارد شده و قضاوت نهایی درباره آن برعهده دادگاه است، به صراحت از نقش غیرمستقیم خود در کشته شدن سه متهم آشوب در بازداشتگاه کهریزک عذرخواهی کرده است».
نویسنده در ادامه این یادداشت عنوان کرده که: «جرم آقای مرتضوی اعزام متهمان به بازداشتگاه کهریزک با توجه به آگاهی از شرایط بسیار بد و نامساعد آن بوده است که نهایتا منجر به فوت آنان شده بود و مرتضوی از آنجا که خود را به گونهای ناخواسته و غیرعمد در زمینهسازی منجر به فوت سه متهم مورد اشاره دخیل میدانسته، با ارسال نامه به دادگاه تجدیدنظر از خانوادههای آنان پوزش خواسته است.»
گرچه سعی بر این بود که اظهارات ساکتین کهریزک، برای نخستین بار اعلام شود؛ آن هم با گذشت چهار روز از این نامه، اما جز تعدادی از چهرههای اصولگرا، بسیاری حاضر به اظهارنظر نشده و آنها هم که خواستند نظر خود را اعلام کنند، به بیان توصیههایی به کاندیداهای معترض به نتایج انتخابات ٨٨ پرداختند.
اما بودند چهرههایی از این جریان سیاسی که اعتراضاتشان به دیر هنگام شدن این عذرخواهی و حمل این نامه بر اقرار و اعتراف بر خطای انجام شده در بازداشتگاه کهریزک بود.
روزنامه اعتماد با دهها چهره اصولگرا که در رویدادهای سال ٨٨، نماینده مجلس بوده یا از چهرههای سیاسی حامی مرتضوی بودند یا در دولت احمدینژاد سمتهای اجرایی داشتند درباره این اقدام مرتضوی و عذرخواهی دیرهنگام او تماس گرفت اما همه آنها با عبارتهایی نظیر «هنوز نامه مرتضوی را نخواندهام»، «من این روزها اخبار سیاسی را دنبال نمیکنم»، «نظری ندارم»، «از چهرهای دیگر بپرسید»، «با شما مصاحبه نمیکنم» و جملاتی از این قبیل از پاسخگویی در این باره طفره رفتند. اسامی این چهرهها در دفتر روزنامه اعتماد محفوظ است.
انتهای پیام/