مصائب خانوادههای آمریکایی برای ادامه تحصیل فرزندان: رویای دانشگاه رفتن در مواجهه با واقعیتهای مالی
به گزارش خبرگزاری آنا، خانواده وِیک، از شهر کوچک فرازی در مینه سوتا، یکی از خانوادههایی است که برای تحصیل فرزندان با مشکل مالی مواجه شده است. آنها برای سه فرزند اول خود، با تکیه بر وامهای Parent Plus، رویای تحصیل در دانشگاههای معتبر را محقق کردند. جولی وِیک، یک معلم علوم، با افتخار از دخترش میگوید که توانست با سختکوشی به آرزویش برای تحصیل در رشته جرمشناسی در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا برسد. این دانشگاه سالانه هزینهای نزدیک به ۶۰،۰۰۰ دلار دارد که بسیار بالاتر از سقف وامهای دانشجویی است. وامهای والدین پلاس، تنها راهی بودند که این خانواده میتوانستند این شکاف مالی را پر کنند، بدون آنکه دخترشان مجبور به "کوتاه آمدن" در برابر رؤیایش شود.
اما حالا، برای دو فرزند دیگرشان که در دبیرستان تحصیل میکنند، شرایط کاملاً تغییر کرده است. از ژوئیه ۲۰۲۶، والدین تنها میتوانند سالانه ۲۰،۰۰۰ دلار و در مجموع ۶۵،۰۰۰ دلار به ازای هر فرزند وام بگیرند. این محدودیت جدید، ضربه سختی به برنامهریزی آنها وارد کرده است. جولی وِیک با ناامیدی میگوید: «این سیاست میگوید که فرزندان ما دیگر نمیتوانند به دنبال بهترین آموزش ممکن باشند. انگار که یک سیستم طبقاتی جدید ایجاد شده که در آن فقط افراد ثروتمند میتوانند به دانشگاههای سطح بالا دسترسی داشته باشند.»
تلاش برای یافتن راههای جایگزین
صدای ناامیدی خانواده وِیک تنها یک صدا نیست. بسیاری از والدین دیگر نیز با این مشکل روبهرو هستند و برای جبران این کمبود مالی مجبور به راههای پرخطر و پرهزینهتر شدهاند. برخی از آنها در تلاش برای یافتن راههای جایگزین، به سراغ پساندازهای بازنشستگی خود رفتهاند، برخی به فکر گرفتن وام با وثیقه خانه افتادهاند و عدهای دیگر به وامهای خصوصی با نرخ بهره بالاتر روی آوردهاند که پرخطرتر و سختگیرانهتر هستند.
کایل واتالارو، یک مددکار اجتماعی از نیویورک، یکی از این افراد است. او و همسرش همواره میخواستند فرزندانشان زندگی را بدون بدهی آغاز کنند، به همین دلیل ترجیح میدادند خودشان وام بگیرند. اما با محدودیتهای جدید، آنها مجبور شدهاند در برنامههای مالیشان تجدید نظر کنند. کایل میگوید: «محدودیتهای والدین پلاس ما را حسابی گیج کرد.»
از سوی دیگر، خانوادههایی مانند خانواده اوستلوند که سه فرزند در آستانه ورود به دانشگاه دارند، مجبور به کاهش انتظارات خود شدهاند. آنها که پیش از این به فرزندانشان اجازه داده بودند هر کالجی را در نظر بگیرند، اکنون به دانشگاههای ایالت خود و ایالتهای همسایه با شهریه پایینتر محدود شدهاند. دیوید اوستلوند میگوید: «ما مجبور شدیم عقب بنشینیم و انتظارات را بازتنظیم کنیم. آنها باید کار کنند و ما هم باید برنامههای بازنشستگی خود را یک یا دو سال تمدید کنیم.»
بحران در سیستم آموزش عالی آمریکا
منتقدان سیاست جدید معتقدند که با وجود اینکه برنامه Parent Plus با نرخ بهره بالا و کارمزد زیاد، به بدهی غیرقابلپرداخت برای بسیاری از خانوادهها تبدیل شده بود، اما راهکار دولت، یعنی محدود کردن وام بدون ارائه کمک مالی جایگزین، وضعیت را بدتر میکند.
پیتر گرانویل، پژوهشگر بنیاد قرن، هشدار میدهد که این تغییرات ممکن است خانوادهها را در میانه راه تحصیل فرزندانشان با یک «شکاف مالی» بزرگ مواجه کند که پر کردن آن غیرممکن است. این وضعیت میتواند باعث شود که دانشجویان مجبور به ترک تحصیل شوند یا بدهیهای سنگینی را به جان بخرند. او میافزاید که این سیاست جدید یک مشکل را با مشکل دیگری جایگزین کرده و به جای حل کردن، تنها شکل معضل را تغییر داده است.
در نهایت، داستانهای این خانوادهها و تحلیل کارشناسان نشان میدهد که سیستم آموزش عالی آمریکا با مشکلات بنیادینی روبهرو است. رؤیای آمریکایی که تحصیلات عالی را مسیری به سوی موفقیت و آزادی مالی میدانست، اکنون خود با موانع مالی دست و پنجه نرم میکند. برای بسیاری از خانوادههای طبقه متوسط، مسیری که قرار بود به آیندهای روشن ختم شود، با هزینههای سنگین و سیاستهای غیرشفاف، به یک مسیر پرپیچ و خم و غیرقابل عبور تبدیل شده است. بر این اساس در کشوری مانند آمریکا، ادامه تحصیل برای فرزندان به یک چالش بزرگ تبدیل شده است و والدین باید برای تحقق این رؤیا، بهای سنگینی بپردازند.
انتهای پیام/
