برای انتخاب مربیان امید بهترین‌ها انتخاب می‌شوند اما اینجا تصمیمات دورهمی است/ مورینیو هم نتیجه نگیرد رده‌اش پایین‌تر می‌رود
بهادر عبدی در در گفتوگو با خبرگزاری آنا، در واکنش به انتخاب امید روانخواه به عنوان سرمربی تیم ملی امید گفت: در این سال‌ها مشخص شده که نظر افرادی که سال‌ها در رده پایه زحمت کشیده‌اند، کمترین اهمیتی ندارد؛ نه قرار است نظرشان تأثیری داشته باشد و نه حتی شنیده شود. تصمیم‌گیری‌ها جای دیگری انجام می‌شود. من برای کادر فنی تیم آرزوی موفقیت می‌کنم اما واقعیت این است که بعید است با شرایط موجود به موفقیت برسند.
بهترین مربیان را در دنیا برای رده‌های پایه انتخاب می‌کنند
وی افزود: در همه جای دنیا، برای تیم‌های امید و جوانان مربیان بزرگ را انتخاب می‌کنند چون این رده‌ها دست کمی از تیم ملی بزرگسالان ندارد. کشورهای بزرگ دنیا از برترین مربیان خود برای هدایت این رده‌ها استفاده می‌کنند چرا که بازیکنان آینده‌داری مثل یامال در همین مراحل کشف می‌شوند و در جام جهانی جوانان و المپیک بازی می‌کنند. در ایران اما هر چند سال یک بار دورهمی تصمیمی گرفته می‌شود و در نهایت صعود نمی‌کند و همین روند چهار سال بعد تکرار می‌شود.
در تمام دنیا هرمربی بر اساس کارنامه‌اش پاداش می‌گیرد ولی اینجا متفاوت است
مربی جوانان پرسپولیس در خصوص انتقادهای موجود به انتخاب امید روانخواه اظهار داشت: او از بازیکنان بزرگ فوتبال ما بوده و در سال‌های اخیر به‌عنوان مربی نیز مشغول فعالیت است ولی واقعیت این است که مربیان را با عملکردشان می‌سنجند. هیچ‌کس نمی‌تواند هر روز سر تمرین تمامی تیم‌های ایران حاضر شود تا ارزیابی کند که چه کسی چطور تمرین می‌دهد یا تیمش را چگونه سازمان‌دهی می‌کند و نهایتاً خروجی اهمیت دارد. از مورینیو بزرگ‌تر نداریم اما او هم وقتی نتیجه نگیرد رده‌اش پایین‌تر می‌رود. در دنیا همه‌چیز براساس عملکرد و نتیجه‌گیری پیش می‌رود. هر کسی بر اساس کارنامه‌اش پاداش می‌گیرد ولی اینجا شرایط متفاوت است.
هفتاد درصد مربیان از طریق ارتباط انتخاب می‌شوند
عبدی تصریح کرد: البته من درباره شخص امید روانخواه صحبت نمی‌کنم؛ او از بازیکنان بزرگ ما و یکی از مربیان جوان فوتبال ما هست و باید مورد حمایت قرار بگیرد اما نحوه آمدن و رفتن برخی افراد به بعضی پست‌ها، باعث حساسیت افکار عمومی می‌شود. همه می‌دانند که حدود ۷۰ درصد مربیان در فوتبال ایران از طریق ارتباط انتخاب می‌شوند؛ چه در لیگ یک و دو، چه حتی در لیگ برتر و اگر کسی این موضوع را انکار کند خودش دروغ‌گوست.
در تمام رده‌های فوتبال انتخاب کادرفنی بر اساس روابط است
وی ادامه داد: در لیگ برتر چون فقط ۱۶ تیم دارد، کمتر شاهد این اتفاق هستیم شاید نهایتا در ۲ یا ۳ تیم اما در رده‌های پایه، لیگ یک، دو و سه، تقریباً همه‌چیز براساس روابط شکل می‌گیرد و تصمیمات فوتبالی چندان دخیل نیست. نتیجه‌اش هم مشخص است که هر سال از تعداد سهمیه لیگ نخبگان ما کم می‌شود و حتی اگر در مسابقات شرکت کنیم شکست می‌خوریم. تیم ملی، تیم جوانان و نوجوانان ما اوضاع خوبی ندارد.
کل فوتبال ایران دچار بیماری است
عبدی در خصوص نتایج تیم‌های ملی در رده پایه و نگرانی‌های به وجودآمده، گفت: این مسئله سال‌هاست که نگران‌کننده شده و بعید می‌دانم که عزم راسخی در کار باشد. نه فقط تیم امید و جوانان، بلکه کل فوتبال ما بیمار است. باشگاه‌هایمان دچار مشکل‌اند، زمین مناسب نداریم، تکنولوژی VAR مان اصولی نیست و حتی می‌توانم بگویم که انتخابات‌مان تقریبا قبیله‌ای است، در هیات‌های فوتبال افرادی حضور دارند که خودِ شخص به‌عنوان رئیس منصوب‌شان کرده و تا نخواهد کسی نمی‌تواند تغییری دهد و فوتبال عجیب و غریبی داریم.
این حجم از ناکارآمدی و بی‌کفایتی واقعاً مثال‌زدنی است
وی ادامه داد: تیم ازبکستان سال‌هاست از ما فاصله گرفته و در بازی‌های رفت و برگشت مقابل تیم ملی بزرگسالان ما را اذیت کردند. جدا از ژاپن، کره و حتی قطر فاصله زیادی با ما گرفته‌اند. فکر می‌کنم دیگر برخی موارد کاملاً عمدی است چون این حجم از ناکارآمدی و بی‌کفایتی واقعاً مثال‌زدنی است. اینکه در سال ۲۰۲۵ مجبور باشیم دربی را در شهری غیر از پایتخت برگزار کنیم نشان می‌دهد اوضاع چقدر وخیم‌تر از آن است که بشود با عزم راسخ اصلاحش کرد. ما کاری از دستمان برنمی‌آید و فقط باید دعا کنیم.
تنها شانس فوتبال ایران، استعدادهای آن است
مربی آکادمی پرسپولیس در خصوص نبود بیان جوانان با استعداد در فوتبال ایران گفت: به عنوان کسی که هر روز با این بازیکنان زندگی می‌کنم و آن‌ها را ارزیابی می‌کنم، باید بگویم که هر کس چنین نظری داشته باشد، اشتباه کرده است. استعدادهایی مثل مهدی طارمی، سردار آزمون و دیگران که از آکادمی رشد نکرده‌اند و آن‌ها در کوچه و خیابان شهرشان، در زمین‌های خاکی رشد کرده‌اند؛ هیچ ساختار یا سازمان خاصی در شکل‌گیری‌شان دخیل نبوده است. الان هم می‌گویم تنها شانسی که فوتبال ایران دارد، همین استعدادهای ذاتی است. ما غیر از استعداد، چیزی در فوتبال نداریم. شاید خدا به خاطر مردم این کشور، چنین استعدادهایی به ما داده است.
چمن مصنوعی قاتل بخش زیادی از استعدادهاست
وی خاطر نشان کرد: بچه‌هایی که مجبور هستند از ۱۴ سالگی روی چمن مصنوعی بازی می‌کنند، طبق صحبتی که با پزشکان داشته‌ام، بیش از ۶۰ تا ۷۰ درصدشان به ۲۴ یا ۲۵ سالگی برای فوتبال حرفه‌ای نمی‌رسند. ما از همین‌جا ۶۰ درصدشان را از دست می‌دهیم. دلیلش هم نداشتن زمین طبیعی برای تمرین و بازی است. اگر فقط سه ماه زمین مناسب در اختیار داشتیم، مطمئن باشید می‌توانستیم بازیکنانی در سطح فوق را در همین دو سه سال تحویل تیم بزرگسالان پرسپولیس بدهیم اما متأسفانه فوتبال ما هنوز هم یک چمن طبیعی درست در طول سال ندارد. بچه‌ها حتی بوی چمن طبیعی را هم حس نکرده‌اند.
انتهای پیام/
