آنچه آمریکایی‌ها غالباً به ما نمی‌گویند
خبرگزاری آنا ـ مجتبی جعفری؛ مذاکره یعنی گفت‌و‌گو بر سر یک مسئله یا موضوع اختلافی. وقتی ترامپ می‌گوید بیایید مذاکره کنیم و حتی این خواسته را با چاشنی تهدید به جنگ مطرح می‌کند، سوالی که مطرح می‌شود این است که در این گفت‌و‌گو چه چیز مورد اختلاف است؟ چه چیزی باید داده شود و چه چیزی باید گرفته شود؟
وقتی به توانایی‌های آمریکا و غرب نگاه می‌کنیم می‌بینیم آن نقطه از جهان کشور‌هایی هستند غنی و دارا‌ی سرمایه و تکنولوژی و پیشرفته. طبعاً این سوال مطرح می‌شود که پس اینها از ما چه چیزی می‌خواهند بگیرند؟ معلوم است که فناوری‌های پیشرفته را دارند، ثروت‌های فراوان در اختیار ایشان است و چیزی کم ندارند که بخواهند از ما آن را دریافت کنند، اما با وجود این همه دارایی و توانایی، این نکته عجیب وجود دارد که همین آمریکا دستش را برای مذاکره دراز می‌کند و این، جای شگفتیست!
این وضعیت، انسان متعمق و متفکر را به فکر وامی‌دارد که این چگونه مذاکره‌ای است که اتفاقاً کشوری که ظاهراً دست برتر را دارد دستش را دراز می‌کند.
وقتی به سابقه این کشور‌های پیشرفته مراجعه می‌کنیم می‌بینیم که پس از رنسانس و تحولات عصر جدید در اروپا و آمریکا و تحولات علمی فراوان، دست این کشور‌ها به چپاول و غارت سایر کشور‌های ضعیف و استفاده از ذخایر و معادن این کشور‌ها باز شد و غارتگری‌های فراوانی در این دوران اتفاق افتاد و چه انسان‌هایی که در این مسیرنابود شدند!
البته بسیاری از کشور‌ها توانستند از دست استعمار قدیم رهایی یابند، اما استعمار به شکل نو و غیرمستقیم همچنان بر این کشور‌ها مسلط شد و در حالی که از در بیرون رفته بود مجدداً از پنجره به آن کشور‌ها بازگشت، اما حدود نیم قرن پیش با پدیده عجیب انقلاب اسلامی مواجه شدند که شکل متفاوتی داشت و با وجود انواع فشار‌ها و تحریم‌ها و جنگ تحمیلی و ... همچنان اجازه ورود استعمار را نداد و نه تنها خودش به استقلال خود دامه داد و به توانایی‌های فراوانی دست یافت، بلکه الگویی شد برای بسیاری از کشور‌ها و می‌توان گفت ایران اسلامی استخوانی شد در گلوی این کشور‌ها به خصوص استعمارگر بزرگ یعنی آمریکا به طوری که عدم کنترل این کشور جا را برای کدخدایی آمریکا تنگ کرد.
آری آنچه آمریکا از ما می‌خواهد همین است که دست و پای شما باید جمع و جلو پیشرفت آزادی‌خواهانه شما در سایر کشور‌ها گرفته شود.
درحقیقت می‌توان گفت ترامپ در پیشنهاد‌هایی که برای مذاکره داده، واقعیت را گفته است. او می‌گوید شما نباید در کشور‌های دیگر اثر بگذارید، شما نباید بتوانید در مبارزه با غرب دست برتر را داشته باشید و این یعنی کنترل پیشرفت هسته‌ای و پیشرفت موشکی و حمایت از جبهه مقاومت و ...
آری آمریکا به کمتر از این راضی نیست و حتی همین مطلب را گاهی با عنوان لیبی‌سازی ایران مطرح می‌کنند، آنچه را آنها با عنوان فریب دهنده مذاکره مطرح می‌کنند در واقع عبارت است از بردگی و کرنش در برابر غرب.
کتاب آسمانی ما قرآن مجید، به این نکته اشاره کرده است: «وَ لَن تَرْضَىٰ عَنکَ الْیَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ» ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺼﺎﺭی ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﺍﺿی ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺁﻳﻴﻨﺸﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭی کنی.
آری آنچه آمریکایی‌ها توقع دارند این است که ایران اسلامی به دوران گذشته خود برگردد و سلطه آنها را بپذیرد و این چیزیست که مردم آزاد شده از دست استعمار ایران اسلامی که در راه استقلال خود صد‌ها هزار شهید داده‌اند و دولتمردان ایران اسلامی نیز هرگز به آن تن نخواهند داد.
در این معامله آنچه آمریکایی‌ها در قبال انجام توافق برای ما مطرح می‌کنند عبارت است از رفع تحریم‌ها.
در حقیقت از سال‌ها قبل آمریکا حقوقی که ما طبیعتاً داشتیم را از ما سلب کردند تا بتوانند وجه المصالحه این مذاکره کنند.
با توجه به اینکه خواسته‌های ایشان برای ما شدنی نیست طبیعتاً امیدی برای رفع تحریم‌ها در مذاکرات وجود ندارد و این است راز این نکته حکیمانه که رهبر حکیم انقلاب اسلامی مکرر فرموده‌اند که به مذاکرات خوشبین نیستم.
کسانی که می‌گویند اجازه بدهید مذاکره کنیم تا تحریم‌ها رفع شود و مردم وضعشان بهتر شود متوجه نیستند که به دلایل فوق این اتفاق نخواهد افتاد، کما اینکه در نوبت‌های قبلی این اتفاق نیفتاده است. تجربه مذاکرات قبلی پیش روی ما است، آری فقط یک راه پیش روی ماست و آن اینکه آنقدر قوی باشیم که دیگر استعمارگران هیچ امیدی به غلبه بر ما نداشته باشند.
مدیرکل فرهنگی و اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی استان اصفهان
انتهای پیام/
