سرمایه‌گذاری در تولید چگونه عملیاتی می‌شود
خبرگزاری آنا؛ محمدرضا دهقانی اشکذری؛ مقام معظم رهبری در ادامه شعار سال گذشته «جهش تولید با مشارکت مردم»، در سال ۱۴۰۴ شعار بسیار دقیق «سرمایه گذاری در تولید» را مطرح کردند.
مقام معظم رهبری به درستی آسیب حرکت جریان نقدینگی کشور در مسیر‌های مضر یا غیرمولدی مانند خرید طلا، ارز و زمین و ... را شناسایی کرده و مسیری کارآمد و اثربخش را پیشنهاد می‌کنند.
یکی از نیاز‌های اساسی کسب و کار‌ها برای تولید بهره ور، سرمایه است. سرمایه انواع مختلفی دارد: سرمایه انسانی، سرمایه فیزیکی، سرمایه مالی و سرمایه سازمانی. سرمایه مالی مانند جریان خون در اقتصاد یک کشور اهمیت دارد و عامل حیات کسب وکارهاست.
جریان نقدینگی کشور همچون موجودی است که به هرجا چنگ می‌زند باعث تلاطم در آن عرصه می‌شود، قیمت طلا و ارز را افزایش می‌دهد، زمین را گران می‌کند و تنها راه مهار این ظرفیت عظیم که در کشور ما حجمی بیش از ۹۷۰۰ هزار میلیارد تومان دارد هدایت این جریان به سمت تولید است.
شیوه‌های متنوعی برای سرمایه‌گذاری در تولید وجود دارد که مردم می‌توانند از طریق این روش ها با سرمایه گذاری مطمئن به تحقق شعار سال کمک کنند.
در ادامه به برخی از این شیوه‌ها اشاره می‌کنیم:
سرمایه‌گذاری جمعی (Crowdfunding): این روش به کسب و کار‌ها اجازه می‌دهد که از طریق پلتفرم‌های آنلاین، سرمایه لازم را از جمعی از افراد به‌دست آورند. هر فرد مبلغی را سرمایه‌گذاری می‌کند و در ازای آن ممکن است سهام، سود، محصولات یا خدمات دریافت کند. این شیوه یکی از بهترین و مطمئن‌ترین شیوه‌های سرمایه‌گذاری اقتصادی برای مردم هست. شیوه کار این است که پروژه‌هایی توسط شرکت‌های بزرگ تعریف می‌شود و این پلت فرم‌ها، واسط شرکت و مردم هستند تا سرمایه لازم، با تضمین‌های قانونی توسط مردم تأمین شود.
سرمایه‌گذاری خطرپذیر (Venture Capital): صندوق‌های مالی غیردولتی از این طریق در استارتاپ‌ها و کسب و کارهای نوپا که پتانسیل رشد بالایی دارند، سرمایه‌گذاری می‌کنند. این نوع سرمایه‌گذاری معمولاً در ازای سهام در شرکت انجام می‌شود. مردم می‌توانند با خرید سهام این صندوق‌ها، در سرمایه گذاری استارت‌آپ مشارکت کنند.
سرمایه‌گذاری فرشته (Angel Investing): سرمایه‌گذاران فرشته افرادی هستند که به طور خصوصی در کسب و کارهای نوپا سرمایه‌گذاری می‌کنند. آنها معمولاً در مراحل اولیه و با مبالغ کمتر از سرمایه‌گذاران خطرپذیر وارد عمل می‌شوند. این عرصه نیاز به دانش و سواد مالی مناسب دارد.
وام‌های بانکی: کسب و کار‌ها می‌توانند از بانک‌ها و مؤسسات مالی وام بگیرند. این وام‌ها معمولاً با بهره و شرایط خاصی همراه هستند و عموما در زیان شراکت نمی‌کنند. مردم با سپرده گذاری در بانک می‌توانند نقدینگی لازم برای تسهیلات مورد نیاز کسب وکار را فراهم کنند. این مدل برای مردم ریسک تقریبا صفر دارد به شرط آنکه بانک‌ها از بنگاه داری دست کشیده و حامی مالی کسب وکار‌ها باشند.
سرمایه‌گذاری از طریق بورس: شرکت‌ها می‌توانند با عرضه سهام خود در بورس، سرمایه لازم را جذب کنند. نوسانات بالای بورس در سال‌های اخیر، اعتماد مردم را تا حدودی کاهش داده است.
شراکت‌ها: در این روش، دو یا چند نفر یا شرکت‌ها با هم برای راه‌اندازی یا گسترش یک کسب و کار همکاری می‌کنند و به‌طور مشترک منابع و سرمایه را تأمین می‌کنند. توصیه می‌شود در خصوص راه اندازی یک کسب و کار مستقل، افراد حتما آموزش لازم را ببینند و مهارت‌های راه اندازی یک کسب وکار را فراگیرند، چون دارای ریسک‌های بالایی است و احتمال شکست در کسب وکار بالاست.
سرمایه‌گذاری در دارایی‌های ثابت: برخی از کسب و کار‌ها به جای سرمایه‌گذاری در سهام یا وام، در دارایی‌های ثابت مانند تجهیزات، زمین و ساختمان سرمایه‌گذاری می‌کنند. یعنی فرد می‌تواند سرمایه‌های غیرپولی خود را در اختیار کسب وکار‌ها قرار دهد و البته نیازمند قرارداد‌های حقوقی مناسب و شناخت دقیق مالکین آن کسب وکار است.
این شیوه‌ها هرکدام مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب بهترین روش بستگی به نوع کسب و کار، مرحله رشد و نیاز‌های مالی دارد.
آنچه اهمیت دارد این است که؛
نخبگان جامعه و مراکز علمی و پژوهشی، علاوه بر تبیین شیوه‌های عملیاتی کردن شعار سال، آموزش و مشاوره لازم در این عرصه را به مردم بدهند.
رسانه‌های مکتوب و غیرمکتوب نیز نسبت به فرهنگ سازی در زمینه تشویق مردم به مشارکت در سرمایه‌گذاری اقتصادی اقدام کنند.
نهاد‌های نظارتی نیز سازوکار نظارت اثربخش برای محافظت از سرمایه مردم و نیز کارسازی تضمین‌های قانونی موثق از کسب وکار‌ها را ایجاد کنند تا اعتماد مردم به این عرصه تقویت شود.
قوه مقننه، قوانین مناسب جهت عملیاتی شدن شعار سال را مصوب و به دولت ابلاغ کند.
دکتری تخصصی کارآفرینی - کسب و کار نوین، رئیس و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی استان یزد
انتهای پیام/
