علائم و نشانه‌های اختلال ADHD در کودکان و بزرگسالان
حسین روزبهانی، روان‌شناس بالینی و استاد دانشگاه، در گفت‌و‌گو با خبرنگار سلامت خبرگزاری آنا به تشریح اختلال ADHD یا همان اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی پرداخت و اظهار کرد: این اختلال جز اختلالات عصبی رشدی است که در گذشته گفته می‌شد این اختلال باید قبل از هفت سالگی نمایان شود، اما اکنون طبق تحقیقات جدید، باید قبل از ۱۲ سالگی آشکار گردد. از سوی دیگر امروزه شاهد مواردی از ADHD در بزرگسالی نیز هستیم.
وی افزود: این اختلال در بازداری رفتار مشکل ایجاد می‌کند، به این معنی که فرد قبل از فکر کردن عمل می‌کند. همچنین، در افراد مبتلا به ADHD، مشکل عدم توجه نیز وجود دارد.
روزبهانی در ادامه به سه نوع کلی اختلال ADHD اشاره کرد و گفت: این اختلال به سه تیپ تقسیم می‌شود که تیپ اول مربوط به عدم توجه است، تیپ دوم بیش‌فعالی و تکانشگری و تیپ سوم ترکیبی از هر دو ویژگی یعنی عدم توجه و بیش‌فعالی است.
این ۶ علامت نشانه اختلال ADHD است
وی توضیح داد: برای تشخیص اختلال ADHD، فرد باید حداقل شش علامت از علائم مربوط به این اختلال را داشته باشد. این علائم باید در دو حیطه مختلف از جمله خانه، مدرسه، روابط اجتماعی یا ارتباطات با همسالان آشکار شود. برای افراد بزرگسال (بالای ۱۷ سال)، پنج علامت کافی است تا بتوان تشخیص ADHD را مطرح کرد.
روزبهانی در رابطه با علائم تیپ‌های مختلف ADHD گفت: در تیپ اول، که به‌عنوان اختلال عدم توجه شناخته می‌شود، افراد معمولاً در توجه به جزئیات مشکل دارند و همچنین حفظ توجه برای آنها دشوار است. این افراد معمولاً وسایل خود را گم می‌کنند و تمرکز کافی برای انجام تکالیف خود ندارند. این افراد در مدیریت زمان نیز مشکلات زیادی دارند.
وی ادامه داد: افرادی که مبتلا به ADHD هستند، اغلب در سازماندهی کارها، انجام تکالیف و برنامه‌ریزی مشکل دارند. آنها معمولاً کار‌های نیمه‌تمام دارند و در انجام مسئولیت‌هایشان اهمال می‌کنند. این افراد معمولاً به حرفهای دیگران گوش نمی‌دهند و هنگامی که کسی با آنها صحبت می‌کند، توجه نمی‌کنند.
دست و پای بی‌قرار نشانه بیش‌فعالی و تکانشگری
این روان‌شناس بالینی به علائم مربوط به تیپ دوم، یعنی بیش‌فعالی و تکانشگری اشاره کرد و گفت: افراد مبتلا به این تیپ معمولاً دست و پای بی‌قرار دارند و نمی‌توانند در یک مکان ثابت بمانند. آنها دائماً تمایل به حرکت دارند و در فعالیت‌های فیزیکی پرتحرک شرکت می‌کنند. این افراد علاقه‌ای به بازی‌های آرام ندارند و به راحتی نمی‌توانند در صف‌ها یا مکان‌های شلوغ منتظر بمانند.
روزبهانی افزود: افراد مبتلا به بیش‌فعالی معمولاً پرحرف هستند و قبل از اینکه سوال طرف مقابل تمام شود، پاسخ می‌دهند. آنها حتی ممکن است برای دیگران مزاحمت ایجاد کنند و علاقه‌ای به صبر و انتظار ندارند.
وی در ادامه به تیپ سوم، که ترکیبی از دو تیپ اول و دوم است، اشاره کرد و گفت: افراد مبتلا به این تیپ، علائمی از هر دو تیپ را از خود نشان می‌دهند. معمولاً این افراد در دوران کودکی مشکلات زیادی با والدین و بزرگ‌تر‌ها دارند و در برقراری ارتباط و انجام وظایف روزمره با چالش‌هایی روبه‌رو هستند.
تاثیر ADHD در زندگی روزمره
روزبهانی به تأثیرات این اختلال بر زندگی افراد اشاره کرد و گفت: افراد مبتلا به ADHD ممکن است در زمینه‌های مختلف ازجمله تحصیل، روابط اجتماعی و شخصی با مشکلاتی مواجه شوند. این افراد معمولاً به قواعد و مقررات پایبند نیستند.
وی همچنین خاطرنشان کرد: افراد مبتلا به ADHD معمولاً ناپایداری‌های خلقی دارند و ممکن است در مواجهه با ناکامی‌ها و چالش‌ها، خشم و پرخاشگری زیادی از خود نشان دهند. این افراد معمولاً در مقابله با فشار‌های زندگی دچار مشکلاتی می‌شوند و ممکن است با احساسات انفجاری روبه‌رو شوند.
حسین روزبهانی در پایان تأکید کرد: افراد مبتلا به ADHD به ویژه در بزرگسالی باید تحت مراقبت‌های خاص قرار گیرند و در محیط‌های خانگی و شغلی نیاز به قواعد و قوانین مشخص دارند. درمان و مدیریت این اختلال می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی این افراد کمک کند.
انتهای پیام/
