آن روی سکه دیپلماسی؛ آمریکا پوتین را تهدید کرد

به گزارش خبرگزاری آنا، «جی دی ونس» معاون ریاست جمهوری آمریکا می‌گوید چنانچه ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه از توافق صلحی شانه خالی کند که ضامن استقلال بلندمدت اوکراین باشد، تحریم و حتی اقدام نظامی در انتظار مسکو خواهد بود.

وی در این باره به «وال استریت ژورنال» گفت: اهرم‌های اقتصادی و البته ابزار‌های نظامی وجود دارند که آمریکا می‌تواند علیه پوتین استفاده کند. 

بعد انگارروی خطابش به آنهایی باشد که از راهکار واشنگتن برای خاتمه دادن به جنگ اوکراین ناراضی هستند، ادامه داد: فرمول‌ها و ترکیب‌های دیگری هم هست، اما استقلال حاکمیت اوکراین مسلماً برای آمریکا مهم است.

دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا روز چهارشنبه به ترتیب در تماس‌های تلفنی جداگانه با رؤسای جمهور روسیه و اوکراین گفت‌و‌گو کرد و بعد از آغاز روند مذاکره برای پایان جنگ اوکراین خبر داد.

بلافاصله، «پیت هگست» وزیر دفاع آمریکا در جمع اعضای ناتو اظهاراتی را بیان کرد که از سوی شرکای اروپایی واشنگتن به «باج دادن به پوتین» حتی قبل از آغاز مذاکره تعبیر شد.

خروجی اظهاران هگست از این قرار است:

*اینکه توقع داشته باشیم تمامیت ارضی اوکراین به مرز‌های ۲۰۱۴ بازگردد واقع‌بینانه نیست- که این می‎تواند به معنای واگذاری شرق اوکراین به روسیه باشد.

*به نفع آمریکا نیست که اوکراین عضو ناتو باشد.

*بعد از حصول توافق، آمریکا هیچ نیرویی را برای صلحبانی به اوکراین اعزام نمی‌کند.

*صلحبان‌ها باید اروپایی و غیراروپایی باشند، اما در قالب نیروی ناتو به اوکراین اعزام نمی‎شوند و به همین دلیل هم مأموریت آنها مشمول فعال شدن ماده ۵ پیمان ناتو که ضامن دفاع جمعی در صورت حمله به هر یک از اعضای ناتو است نمی‌شود.

این اظهارات به علاوه اقدام ترامپ مبنی بر اینکه در مکالمات تلفنی، «ولودیمیر زلنسکی» همتای اوکراینی را در درجه دوم اولویت بعد از پوتین قرار داد، خشم اتحادیه اروپا را در پی داشت که احساس می‌کنند در این قضیه دور زده شده‌اند.

برای همین اروپا با این ادعا که مسئله اوکراین به طور مستقیم با امنیت آنها در ارتباط است، به صراحت خواستار مشارکت در روند مذاکرات صلح شد.

اما اظهارات هگست و رفتار تعاملی ترامپ با روسیه یک روی سکه‌ای است که آن روی دیگرش «تهدید» نقش بسته است و در مصاحبه جی دی ونس با وال استریت ژورنال نمود پیدا کرد.

لبخند توأم با تهدید که ترامپ از آن به عنوان «صلح از طریق اقتدار» یاد می‎کند، از اصلی‌ترین مؤلفه‌های سیاست خارجی او در دور دوم زمامداری است.

این رویکرد که هنوز آزمون خود را پس نداده مثال‌های بیرونی دیگری هم دارد ازجمله تهدید به استفاده از زور برای تملک غزه و در مقابل، پیشنهاد به اعراب برای ارائه طرح‌های جایگزین یا فعال کردن دوباره اهرم فشار حداکثری علیه ایران همز‌مان با ابراز تأثر برای استفاده از آن!