همه مردگی دوچرخه سواری را می‌بینند و چیزی نمی‌گویند/آقای دنیامالی تکلیف را روشن کن، این رشته به بیچارگی رسیده

خسرو قمری در گفت وگو با خبرگزاری آنا درباره شرایط رشته دوچرخه سواری کشورمان گفت: بعد از چهارسالی که از مجموعه دوچرخه سواری جدا شدم، سعی کردم مصاحبه نکنم و کاری هم به دوچرخه سواری نداشته باشم. هرچه که در فضای مدیریت دوچرخه سواری یاد گرفتم و تجربه کسب کردم، نهایتا در آن دوره هایی که بودم انجام دادم و سپس جدا شدم. بعد از آن، متأسفانه مجمع افتاد دست یکسری از آقایانی که با ارتباطات نا‌ به‌جا تلاش کردند دوستان خود را به فدراسیون بیاورند. این آمدن ها از ناحیه وزارتخانه و معاونت قهرمانی هم برنامه ریزی شد. افراد پیشنهادات زیادی به من دادند که در تیم آنها باشم و می‌گفتند می خواهیم کارهایی برای دوچرخه سواری انجام دهیم اما قبول نکردم.

دوران مدیریت من، هم مدال کسب می شد هم جایگاه بین المللی

وی ادامه داد: کاربه جایی رسید که فدراسیون با سرپرستی انتخاباتی را برگزار کرد که متأسفانه اتفاقات و پشت صحنه هایی رخ داد که بازگو کردن آنها کار درستی نیست. در مجموع کار دست هاشم کندی(رسول اسدی) افتاد. برای اینکه می گویم هاشم کندی، دلیل دارم. او با فضاسازی که انجام داد سعی کرد به گونه‌ای نشان دهد که یک فدراسیون با اوضاع بسیار بدی را تحویل گرفته است  اما دورانی که دوچرخه سواری دست ما بود، چند جایگاه بین المللی داشتیم. عضو کمیته تریال آسیا و رئیس کمیته تریال و جاده آسیا بودم. همچنین عضو هیئت رئیسه بودم و از طریق فدراسیون جهانی و آسیا مدال لیاقت در حوزه مدیریت را دریافت کردم. 

سالیانه 150 روز برنامه اردویی و مسابقه داشتیم

رئیس سابق فدراسیون دوچرخه سواری افزود: اسناد ومدارک همگی موجود است. در تریال و بی ام ایکس کارهای زیربنایی کردیم که نمونه آن پیست مجموعه آزادی بود که ساخت آن زمان ما شروع شد. ما چندین اعزام در حوزه مربی و ورزشکار داشتیم که این اعزام ها خیلی مهم بود. در ماده جاده حرفی برای گفتن داشتیم. باشگاه ها به صورت منسجم فعالیت می کردند و مسابقات نیز به همین شکل برگزار می‌شد. سالیانه 150 روز برنامه اردویی و مسابقه داشتیم. در بخش جاده برای نخستین بار در تاریخ یک دختر ایرانی مدال کسب کرد. در کوهستان هم که متأسفانه پرتو آذر به دلیل نقص فنی نتوانست مدال آسیا بگیرد اما پیشرفت خوبی داشتیم. در زمان مدیریت من مدال های مختلف طلا و نقره و برنز کسب می‌شد. حتی در رده سنی جوانان و هم در بخش آقایان و خانم‌ها مدال کسب می کردیم.

یک زمانی رسانه ها بسیار فدراسیون را می‌زدند اما الآن از دور مردگی را مشاهده می کنند

قمری با انتقاد از رسانه ها اظهار کرد: کلاس ها و برنامه های آموزشی متنوعی برای مربیان و داوران چه در داخل کشور وچه خارج برگزار می‌کردیم. در نهایت باید یک تغییر نسلی در دوچرخه سواری اتفاق می‌افتاد که برای دوچرخه سوارانی که سالیان سال سابقه داشتند، جایگزین انتخاب می‌شد. نمونه آن علی لبیب بود که در زمان ما کشف شد. متأسفانه شرایط به گونه‌ای شد که در بازی های جاکارتا علی رغم تمام جایگاه ها، نتوانستیم روی سکو برویم. درحال حاضر آن مسابقاتی که برگزار می کردیم به مرحله تعطیلی رسیده و یا با بدترین شرایط و باری به هر جهت برگزار می شود. چرا باید کمترین برنامه را در رسانه و صدا و سیما را داشته باشیم؟ در آن زمان شبانه روز کار می شد و اگر یک اتفاق بسیار کوچک رخ می داد همه رسانه ها به سمت زدن فدراسیون پیش می رفتند. الان همان رسانه ها از دور مردگی فدراسیون را نگاه می کنند و چیزی نمی گویند.

چرا، کمیته ملی، وزارت و دستگاه های نظارتی احوالی از اعزام‌های برخی نمی‌گیرند؟

وی ادامه داد: حتی در خصوص دوپینگ سازمان یافته که اگر بخواهم به آن بپردازم خیلی موارد مشخص می شود، چیزی نمی گویند. هنگامی که دوپینگ سازمان یافته مشخص شد، از سوی آسیا بسیار مورد فشار بودیم و اگر از شخصیت و جایگاه خود استفاده نمی کردم شرایط بسیاربدی  برای کشور به وجود می آمد. در زمان مدیریت من، افرادی در دوچرخه سواری بودند که به دلایل اخلاقی و مالی عذرشان را خواستم و نگذاشتم دیگر درکنار ما باشند. الان همان افراد با مشکلات اخلاقی و مالی دوست های صمیمی دوچرخه سواری کشورمان هستند و در هر اعزام هم به یک بهانه حضور دارند. خواهش می کنم از کمیته ملی، وزارت و دستگاه های  نظارتی احوالی از اعزام ها به مسابقات بگیرند.

به هنگام کسب سهمیه، کت و شلوارها آماده عکاسی و به هنگام مشکل، جاخالی دادن

رئیس سابق فدراسیون دوچرخه سواری در خصوص بدهی های این فدراسیون به فدراسیون جهانی تصریح کرد: قبول دارم از سالیان گذشته بدهی هایی در فدراسیون جهانی داشتیم. این بدهی ها از قبل پرداخت نشده و به نظر من نفرات بعدی هم نباید آن را پرداخت می کردند، حتی می شد از طریق رایزنی و دیپلماسی آن را حل کرد اما آقایان برای اینکه بمانند خیلی زود آنها را پرداخت کردند!

 قمری یادآورد شد: سوال من این است در این چندین سال حضور جامعه دوچرخه سواری در اردوها و مسابقات، چه شد؟ متأسفانه افرادی در فضای کمیته و وزارت برای توجیه مسائل، دست به حمایت از برخی زدند. واقعا کمیته ملی المپیک چه نقشی در قهرمانی ما دارد؟ فکر می کند فقط باید اعزام کند؟ بدون کارشناسی و نظارتی؟ هنگامی هم که دوچرخه سواری سهمیه ای کسب می کند کت و شلوارها را آماده عکاسی می کنند. در زمانی هم که ورزش دچار مشکل می شود کنار رفته و به وزارت سوق می دهند.

دنیامالی باید تکلیف همه را روشن کند

قمری درباره وضیت ورزش کشور افزود: در زمان هاشمی طبا بهترین شرایط برای بیشتر رشته ها مهیا بود و هر اتفاقی رخ می دهد برای گذشته است. ورزش ما به وضعیت بدی گرفتار شده و نتوانتسیم فضای مدیریتی ورزش را خوب کنیم. اکنون هم همه بلاتکلیف هستند. دنیامالی که پیشکسوت ورزش است باید تکلیف ها را مشخص کند. هر دوره ای که برگزار می شود با نگاه درآمدی است. اکنون خانواده دوچرخه سواری فقط می خواهد وقتش را در یک فدراسیون بگذراند و همگی معطل هستند.

وفایی اگر خوب بود که ردش نمی کردم

او ادامه داد: دوچرخه سواری ما باری به هر جهت شده است. کمی دیگر زمان مدیریت این افراد تمام می شود و آن وقت باید دید این مدت چه شد؟  دوچرخه سواری ما در زمان این شخصی که الان رئیس فدراسیون است، به بیچارگی و بدبختی رسید. جامعه آذربایجان که زمانی برای خود یلی بود و رکن اساسی این رشته در آذربایجان شرقی بود را اکنون ببینید چگونه شده است؟ فقط زیر سایه برخی صحبت ها خود را قایم کرده اند. من بعد از چندین سال صحبت کردم اما باید بگویم که خیلی متاسف هستم برای فضای رسانه که زمانی قلم های انتقادانه آنها از دوچرخه سواری از دست نمی افتاد اما اکنون اصلا کاری نمی کنند و شاید در حد یک نقد جزئی باشد. حیف که ما در دوچرخه سورای پخش مستقیم داشتیم. چرا اکنون رئیس سازمان لیگ را از یک رشته دیگر می آوردند؟ مگر قحطی آمده؟  کمیته فنی هم که رکن بسیار مهمی است دست چه افرادی افتاده است؟ وفایی اگر خوب بود که من ردش نمی کردم.

چه شده که پیشکسوت هنوز در رقابت ها رکاب می‌زند؟

رئیس اسبق فدراسیون گفت: شرایط بینهایت اسف بار است. آقایان نگاهشان فقط به یک اعزام است. اگر زمان ما هم اتفاقاتی رخ داد حاصل گذشته بود. گذشته بود که کاشتند و ما برداشتیم. اما اکنون آقایان در هیچ رده ای کاری که باید بکنند را نمی‌کنند. سرعت پیشرفت کشورها را ببینید چگونه است. بوی مردن رشته دوچرخه سورای می آید. کشورهایی که هیچ زمانی فکر نمی کردیم که به المپیک و آسیا برسند، اکنون قهرمان می شوند و ما نیز اینگونه ماندیم. اکنون پیشکسوتان و قهرمانان قدیم باید مسئولیت بگیرند و کمک بدهند تا باری از دوش این رشته بردازند. روزگار چگونه شده است که بازنشسته همچنان در رقابت ها حضور دارد؟ جوانان باید به چه کسی نگاه کنند الگو بگیرند؟ کسی هم حرف بزند تهدید می شود. در مجامع هم که نگاه ها به در و دیوار است و هیئت ها هم  بمانند.

هیچکس تماسی نمی گیرد تا حالی از من بپرسد

قمری در پایان خاطرنشان کرد: نمی خواهم با این صحبت ها به من بگویند که قمری رفته و اکنون که نیست اینگونه می گوید. من که دیگر بازنشسته شدم اما ثابت کردم هرجا بودم تلاش کردم و  عزیزانی که در کنار من بودند می توانند حقایق را بگویند. به هر حال زحمت ها با نگاه گروهی و جمعی کشیده شده است. همیشه کار سالم مدنظر ما بوده و به هنگام بازرسی ها کوچک ترین تخلفی دیده نمی شد اما اکنون با یک حقوق بسیار بد بازنشسته شدیم و هیچکس حتی از دوستان یک زنگ نمی زنند و حالی نمی پرسند. نه مالی ماند و نه دوستی. به هر حال کمیته باید مجامع را به چالش بکشاند تا ببیند در فدراسیون ها چه می گذرد. فقط منبع مالی جور می شود تا برخی افراد فسیل شده ورزش به سفر بروند و هیچکس هم نپرسد این بیت المال برای چه هزینه می شود؟ یک زمانی فدراسیون محل کشف و پرورش استعداد ها بود اما اکنون برای مسابقه نیز ممکن است از ورزشکار پول گرفته شود.