هنر؛ ابزاری برای درمان زخم‌های اجتماعی
هنر، زبانی است که می‌تواند زخم‌های عمیق اجتماعی را به زبان بیاورد و برایشان مرهمی بیابد. این زبان، برخلاف بسیاری از ابزار‌های رایج، تأثیری پایدار و عمیق‌تر دارد.
گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری آنا ـ میلاد جباری مولانا، (کارگردان تئاتر و مدرس تئاتر کاربردی): هفته گذشته، فرصتی برای من فراهم شد تا اولین تجربه تئاتر درمانی خود را در یکی از آسیب‌پذیرترین نقاط اجتماعی تهران اجرا کنم. این تجربه، بیش از هر چیز برای من نشانه‌ای از اعتماد و حمایت بود؛ اعتمادی که سید محمد نقیب، مدیرعامل سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران، بدون آنکه سابقه‌ای از همکاری قبلی با من داشته باشد، نشان داد.
این اعتماد و همراهی، از نگاه من، فراتر از یک تصمیم مدیریتی معمولی بود. وقتی امروز در اخبار دیدم که شورای شهر تهران از او برای عملکردش تقدیر کرده است، بیش از پیش به این باور رسیدم که وی تنها به ارائه خدمات روتین و معمول بسنده نکرده، بلکه گامی بلند در جهت کاهش آسیب‌های اجتماعی برداشته است. عملکردی که نه تنها قابل مشاهده و ملموس است، بلکه نشان از رویکردی تازه و خلاقانه دارد.
اما در کنار تمامی این اقدامات، آنچه از نظر من این مدیر را شایسته تحسین مضاعف می‌کند، جسارت او در اعتماد به هنر و هنرمندان برای رویارویی با آسیب‌های اجتماعی است. هنر، زبانی است که می‌تواند زخم‌های عمیق اجتماعی را به زبان بیاورد و برایشان مرهمی بیابد. این زبان، برخلاف بسیاری از ابزار‌های رایج، تأثیری پایدار و عمیق‌تر دارد.
در پایان باید گفت که اگر امروز ما شاهد نتیجه‌ای ملموس و امیدبخش در کاهش آسیب‌های اجتماعی هستیم، بخش زیادی از آن را مدیون افرادی هستیم که به جای مدیریت‌های کلیشه‌ای، مسیر‌های نوآورانه را برای حل مسائل اجتماعی انتخاب می‌کنند. آنها نشان می‌دهند که هنر می‌تواند راهی برای درمان زخم‌های اجتماعی باشد.
انتهای پیام/
