در یک پژوهش مطرح شد؛
آموزش مهارتهای زندگی خلاقیت کودکان را افزایش می‌دهد
نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد که با آموزش مهارتهای زندگی می‌توان خلاقیت کودکان دبستانی را افزایش داد.
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری آنا، خلاقیت در بالاترین سطح فعالیت‌های شناختی انسان قرار دارد، خلاقیت پتانسیل و توانایی است که در فکر، اندیشه، قلم، رفتار و عمل انسان جلوه پیدا می‌کند و مستلزم حل کردن مسائلی است.
افراد خلاق قبل از آنکه مسائل را حل کنند آنها را می‌آفرینند یا بر پیچیدگی آن می‌افزایند؛ پس تنها از راه ایجاد این توانایی‌هاست که می‌توان افراد را برای مقابله با شرایط متغیر زندگی و موقعیت‌های جدیدی که مرتباً با آنها روبرومی‌شوند آماده کرد.
پژوهشگران دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر در مقاله‌ای با عنوان «بررسی تأثیر آموزش مهارتهای زندگی در افزایش خلاقیت کودکان دبستان» به این موضوع پرداخته‌اند که سرعت و شتاب زندگی و پدید آمدن تحولات شگفت انگیز از ویژگی‌های عصر حاضر است و هر لحظه اتفاق جدیدی رخ می‌دهد که همچون حلقه‌های زنجیر به یکدیگر متصل و از دل زمان خارج می‌شوند. تولید علم و دانش چنان سرعتی به خود گرفته است که بارانی از اطلاعات بر سر انسان‌ها در حال فرو ریختن است.
* ارتباط گسترش فناوری با زندگی ایمن
به زعم این پژوهش شبکه‌های اینترنتی که ریشه‌های گسترده فناوری اطلاعات را تشکیل می‌دهد با سرعتی شگفت‌انگیز به پیش می‌روند، هر نقطه‌ای از کره زمین را تحت سیطره خود در می‌آورند، هر لحظه مغز یک انسان را به هزاران انسان دیگر مرتبط می‌کند و بدین وسیله او را در میان سیلاب اطلاعات رها می‌سازد.
در این پژوهش آمده است که اگر تا دو دهه پیش به آدمی می‌آموختند که چگونه به کسب اطلاعات و گردآوری آن بپردازد اکنون در پی آناند که به انسان بیاموزند چگونه سدی بسازد تا از یورش سهمگین اطلاعات، خود را ایمن سازد و تنها از آن میزان اطلاعات که نیاز واقعی اوست بهره‌مند شود.
به گفته این پژوهش امروزه نوزادان متولد می‌شوند تا بتوانند آینده را مدیریت کنند و این رسالت سنگینی است که بر عهده ما است تا آنان را برای آن دوران آماده نماییم. دورانی که انسان علاوه بر زندگی در محیط در حال تغییر، باید بتواند خلاقانه بیاندیشد و با ایجاد افکار نو به حل مشکلات بپردازد و با هنرمندی، کشتی زندگی خویش را در این دریای متلاطم به پیش ببرد.
* اهمیت و ضرورت آموزش در رفتار انسان
این پژوهش توضیح می‌دهد که اهمیت و ضرورت آموزش مهارتهای زندگی زمانی مشخص می‌شود که بدانیم این آموزش موجب ارتقای توانایی‌های روانی- اجتماعی می‌گردد و فرد را برای برخورد مؤثر با کشمکش‌ها و موقعیت‌های زندگی یاری می‌بخشد و به او کمک می‌کند تا با سایرانسان‌های جامعه، فرهنگ و محیط خود، مثبت و سازگارانه عمل کند و سلامت روانی خود را تأمین نماید.
تمرین مهارتهای زندگی موجب تقویت یا تغییر نگرش‌ها، ارزش‌ها و رفتار انسان می‌گردد
به زعم این پژوهش تمرین مهارتهای زندگی موجب تقویت یا تغییر نگرش‌ها، ارزش‌ها و رفتار انسان می‌گردد و در نتیجه، با پدیدآمدن رفتار‌های مثبت و سالم بسیاری از مشکلات بهداشتی قابل پیشگیری خواهند بود.
این پژوهش به این نکته اشاره می‌کند که بنابراین کمک به کودکان در رشد و گسترش مهارتهای مورد نیاز برای زندگی مطلوب، ایجاد یا افزایش اعتماد به نفس در برخورد با مشکلات و همچنین کمک به آنان در رشد و تکامل عواطف و مهارتهای اجتماعی لازم جهت سازگاری موفق با محیط اجتماعی و زندگی مؤثر و سازنده ضروری به نظر می‌رسد.
* تأثیر آموزش در مهارتهای زندگی دانش آموزان
این پژوهش توضیح می‌دهد که امروزه هدف عمده تمامی نهاد‌های آموزشی و پرورشی ایجاد توانایی حل مسأله و خلاقیت در دانش آموزان است. چرا که خلاقیت مستلزم حل کردن مسائلی است، و افراد خلاق قبل از آنکه مسائل را حل کنند آنها را می‌آفرینند یا بر پیچیدگی آن می‌افزایند.
در ادامه نتایج این پژوهش نشان داد که تنها از راه ایجاد این توانایی‌ها است که می‌توان افراد را برای مقابله با شرایط متغیر زندگی و موقعیت‌های جدیدی که مرتباً با آنها رو‌به‌رو می‌شوند آماده کرد. از این رو می‌توان گفت که سایر هدف‌های آموزشی مدارس پیش نیاز‌هایی هستند که به منظور آماده کردن یادگیرندگان برای کسب مهارتهای حل مسأله و خلاقیت به آنها آموزش داده می‌شود.
این پژوهش به این مهم اشاره شده است که یکی از این اهداف، آموزش مهارتهای زندگی ست، که منظور از آن مهارتهای شخصی و اجتماعی است که کودکان نوجوانان باید آن را یاد بگیرند تا بتوانند در مورد خود و انسان‌های دیگر و کل اجتماع به طور مؤثر و شایسته و مطمئن عمل کنند.
نتایج پژوهش حاضر دارای کاربرد‌های آموزشی و تحقیقاتی برای کسانی است که علاقهمند به تقویت توانایی تفکر خلاق در کودکان کم سن و سال و کودکان تیزهوش هستند؛ با آموزش مهارتهای زندگی می‌توان خلاقیت کودکان دبستانی را افزایش داد.
این پژوهش به کوشش محمود اعظمی و علیرضا جعفری (عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر) و ناهید کریمی (دانش‌آموخته روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر) انجام شده است.
انتهای پیام/
