شخصیت‌های فیلم مستند را برای نقش‌های آینده در ذهنم بایگانی می‌کنم

حسین عابدینی در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری آنا با اشاره به این که عزم خود را برای ساختن اولین فیلمش در قالب کوتاه یا مستند جزم کرده است، افزود: در حال نگارش فیلمنامه‌ای برای یک فیلم کوتاه هستم. از طرف دیگر یکی دو طرح مستند را هم روی کاغذ آورده‌ام. در چند سال گذشته سعی‌ام بر این بود که به صورت مرتب در جشنواره‌های فیلم کوتاه و مستند حضور و با فیلمسازان این دو حوزه هم صحبت‌های موثری داشتم.

چرا فیلم مستند می‌بینم؟

وی اظهار کرد: اخیراً در هجدهمین جشنواره سینماحقیقت نیز شرکت کردم و چند کار جذاب را دیدم. خاستگاه خیلی از همکاران سینمایی من چه بازیگر و چه فیلمساز، سینمای مستند است و می‌دانم که احتمالاً به خاطر مشغله‌های کاری در این گونه رویداد‌ها حضور پیدا نمی‌کنند. اما من به فضای فیلم مستند علاقه دارم و از طرف دیگر دیدن این گونه آثار بهره‌های فراوانی هم در روند کاری من دارد.

برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر جشنواره نوزدهم فیلم فجر گفت: سینمای مستند بر اساس واقعیت است و زندگی در آن جاری است؛ ازآن جایی که جنس بازی من هم واقع‌گرا است، دیدن این فیلم‌ها کمک می‌کند تا شخصیت‌های مختلف را در موقعیت‌های گوناگون واقعی ببینم و در ذهن خودم بایگانی کنم. شخصیت‎هایی که ممکن است مثلاً اهل یک روستتا یا ساکن یک شهر بندی باشند و برای دیدن آنها به صورت فیزیکی و از نزدیک باید رنج کیلومتر‌ها سفر را به جان بخرید. 

عابدینی افزود: جالب است شنیدم دوست خوبم آقای حسین سلیمانی که از بازیگران کاربلد و هم نسل من است روز قبل از من به جشنواره سینما حقیقت آمده بود؛ اتفاقاً نوع بازی او هم در همین دایره واقع‌گرا می‌گنجد و همیشه پیگیر سینمای مستند بوده است. به بازیگران جوان پیشنهاد می‌کنم که حتماً در کنار فیلم‌های داستانی، فیلم‌های مستند را دنبال کنند. گاهی می‌شود از روی شخصیت‌های این فیلم‌ها، به اصطلاح «بازی را دزدید» و در نقش‌های بعدی از آن استفاده کرد.

بهمن ۱۴۰۲- عابدینی در نشست خبری فیلم سینمایی «آپاراتچی» در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر

سوژه‌های موردعلاقه حسین عابدینی برای فیلمسازی 

این بازیگر درباره سوژه فیلم‌نامه‌های آینده خود هم گفت: فعلاً نمی‌توانم درباره جزئیات آن صحبت کنم، اما این کار‌ها (چه مستند و چه داستانی) حتماً بر اساس زندگی واقعی خودم و اطرافیانم خواهد بود. من ۱۰ سال در روستایی در اطرف زنجان زندگی کردم و پس از آمدن به تهران هم ارتباطم را با این فضا قطع نکردم. از زندگی اقوام و اطرافیانم سوژه‌های زیادی دارم که بیش از هر رمان یا داستان دیگری می‌تواند به من در این مسیر کمک کند؛ سوژه‌هایی که به زندگی واقعی مردم ما نزدیک هستند.