ترویج اصول و چارچوب‌های بازآفرینی شهری را در دستور کار داریم

حمید رمضانی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی در گفت و گو با خبرنگار گروه پژوهش خبرگزاری آنا به برگزاری کارگاه هایی در خصوص سیاستگذاری و برنامه ریزی بازآفرینی شهری پایدار با همکاری اداره کل راه و شهرسازی استان تهران و پژوهشگاه علوم انسانی اشاره کرد و گفت: به واسطه زمینه فعالیتی که پژوهشگاه و گروه پژوهشی معماری و منظر شهری در حوزه بافت های ناکارآمد دارد این زمینه همکاری و تجربه مشترک با اداره مرتبط در اداره راه استان تهران صورت گرفت و سعی شده تا در زمینه تدوین سند توانمندسازی سکونت گاه های غیر رسمی که در دی ماه 1400 توسط هیئت وزیران تصویب و ابلاغ شده است، حرکت کنیم.

وی ادامه داد: با توجه به بحث ترویجی و ضرورت اشراف در خصوص اصول و چارچوب های حوزه بازآفرینی شهری معمولا دستگاه هایی که دراین زمینه مسئول هستند و بویژه اداره کل راه و شهرسازی استان تهران که دبیر ستاد استانی بازآفرینی شهر تهران هم هست این برنامه در چارچوب آن قرار گرفته و این کارگاه ها آغاز شده است و قرار است تا سه کارگاه مجازی و یک همایش ملی دو روزه را در آذر یا دی ماه برگزار کنیم.

وی خاطر نشان کرد: در خصوص اینکه بحث بازآفرینی چقدر توانسته در این حوزه موثر باشد شرکت بازآفرینی از اوایل دهه 90 و تدوین سند راهبردی وارد سیاستگذاری بافت های ناکارآمد شده است و بعد از آن قانون  برنامه ششم توسعه ماده 59؛  34 محله را تحت بحث های بهسازی و کارآمد سازی قرار داد و در دهه 80 هم یک سند دیگری داشتیم.

در کل این برنامه ها در هم پیوندی با هم توانستند که تاثیر کابردی را در بافت های ناکارآمد نسبت به میانگین جهانی داشته باشند و وقتی ما از سکونتگاه های غیر رسمی صحبت می کنیم نسبت به بحث جهانی آن متفاوت تر است و از زیر ساخت های اولیه ای که آن ها به دنبال آن هستند، بهره مند هستند و این برنامه ها منجر به این می شود که روز به روز در کیفیت سکونتگاه ها تاثیر مثبتی را شاهد باشیم. 

رمضانی بیان داشت: نکته مهمی که وجود دارد این است که در حوزه سیاستگذاری و برنامه ریزی در زمینه بازآفرینی برآمده از پژوهش های همین حوزه است و ما در این حوزه بسیار غنی هستیم.

شکل گیری گفتمان بازآفرینی در نظام سیاستگذاری توسعه کشور بر آمده از پژوهش هایی بوده است که رویکردها را متنوع کرده است.

بدین صورت که از نوسازی تا تخریب و توانمندسازی و باز آفرینی در همه این موضوعات؛ مهمترین تأثیر پژوهش های این حوزه گفتمان سازی در حوزه سیاستگذاری کلان کشور است که منجر به این موضوع شده است که در عمل به سمتی حرکت کنیم که مسکن در استطاعت بسازیم و مشاغل غیر رسمی را به رسمیت بشناسیم و تلاش کنیم که پیوندی را در توسعه سکونتگاه ها با بخش اصلی شهر رقم بزنیم.

این عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی جهاد دانشگاهی اظهار داشت: سند ملی توانمندسازی سکونتگاه های غیر رسمی که مصوب شده است یکی از محقق ترین اسناد راهبردی این حوزه است که در خود رویکردهای جدیدی را دارد و باید به آن رجوع کنیم و ادبیات جدیدی را به توسعه و ارتقای کیفیت این سکونت گاه ها افزوده است.

امیدواریم که این سند، برنامه ای برای 10 سال آینده به عنوان یک سند فرادست برای توسعه سکونت گاه های غیر رسمی ایجاد کند.

وی خاطر نشان کرد:‌ بخش های پیش گیری و پیش نگری در این دو دهه سیاست های ما متمرکز بر درمان وضع موجود بوده است و مقاصد مهاجرت ها بوده است و نتوانستیم جریان جابجایی و توسعه مبادی را که معمولا با فقر و محرومیت روبرو بوده است را ارتقا دهیم.

یکی از نکات کلیدی این سند تمرکزش بر پیشگیری و پیش نگری است تا با پیوند با نظام برنامه ریزی اجتماعی درجه فقر و محرومیت را کاهش دهد. تاکید بر ابعاد اجتماعی و رفع معیشت پایدار از مواردی است که در این سند به آن توجه شده است.