شاخصه‌های توسعه ابعاد فیزیولوژیکی یک شناگر

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا- محسن سمیع‌زاده، همواره از دو طریق می‌توان ظرفیت‌های فیزیولوژیکی یک شناگر را ارتقاء بخشید. راه اول با انجام تمرینات منظم برنامه‌ریزی شده در صدد ایجاد ظرفیت بافری عضلات شناگر از طریق پروتکل‌های رایج طراحی تمرین بشویم، تا با ایجاد چنین ظرفیتی عضلات شناگر هم دیرتر اسیدوز شود وهم اینکه بتواند در صورت اسیدوز شدن با کیفیت بهتری مسافت مورد نظر را طی کند.

راه دوم که کمتر به آن پرداخته میشود از طریق تقویت سیستم اعصاب مرکزی یا همان CNS (central nervous system) است. به طوریکه با تقویت سیستم اعصاب مرکزی توانایی دریافت دستور از مغز از طریق سیناپس‌های عصبی برای اعمال نیروی بیشتر (از طریق فراخوانی تارهای عضلانی بیشتر) و نهایتاً جلو روی سریع‌تر اتفاق بیفتد. اساساً دیده شده است مربیان شنا کمتر این سیستم را تحت فشار قرار می‌دهند. فیزیولوژیست ها بر این باور هستند که CNS دارای نقاط قابل تاملی است که ما مربیان بایستی با شناخت بیشتر این سیستم منحصر به فرد برای توسعه عملکردی شناگران گام‌های موثرتری برداریم.

خلاصه عرض می‌شود توسعه عملکرد فیزیولوژیکی شناگران برای ایجاد ظرفیت‌های بافری همانند سخت‌افزار یک رایانه است، اما تقویت سیستم CNS نرم افزار این رایانه تعریف دارد. ما هرچقدر سخت افزار رایانه‌مان را ارتقاء ببخشیم اما از نرم افزارهای به روز استفاده نکنیم کماکان از سرعت خوبی برخوردار نخواهیم بود.

نقطه کلیدی مغز و سیستم CNS

مغز دشواری‌ها وفشارهای تمرینی زیر ۲۰ ثانیه را خیلی احساس نمی‌کند(برای مغز این فشارها متعارف معنی می‌شود). از این روز سیستم تمرینی (Ultra short race pace training) Usrpt (تمرینات سرعت مسابقه فوق‌العاده کوتاه) ظهور پیدا کرده که این سیستم مبتنی بر تمرینات کوتاه اما پرشدت تعریف شده است. 

*تمرینات contrast training (تمرینات ترکیبی یا پیچیده) یکی از بهترین راه‌های توسعه انتقال سریع نیرو است.

*تمرینات resistance & assistance (مقاومت و کمک) با انتقال و جابجایی نیروهای مقاوم باعث صدور دستور حداکثری از سوی مغز در تمرینات می‌شود.

*تمرینات با محدودیت جریان خون (Blood Flow Restriction Training) که به نام تمرینات کاتسو، تمرینات انسدادی و تمریناتBFR نیز شناخته می‌گردد.