تیر و کمان در زمین‌های تنیس شیرودی! / فدراسیون تماشاگر حراج کورت‌های تنیس

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، در فدراسیون تنیس همه چیز معطوف انتخابات است. انتخاباتی تک صدایی و تک کاندیدایی که از هم اکنون برنده آن مشخص است، اما مشخص نیست که چرا رئیس فدراسیون تنیس دغدغه آن را دارد. آنقدر زیاد که همه مسائل در فدراسیون تعطیل شده و به امان خدا رها شده و همه تمرکز روی انتخابات معطوف است. انتخاباتی که در آن فقط داوود عزیزی رئیس فدراسین و فریده گنجویی نایب رئیس زنان حضور دارند و بدیهی است که از حالا نتیجه انتخاات که هیچ حتی تعداد آرا نیز مشخص است، اما فدراسیون نشین‌ها به بهانه همین انتخابات پیش رو از پیش مشخص تنیس را رها کرده اند.

اتفاقی که این روز‌ها درباره کورت‌های تنیس مجموعه ورزشی شیرودی رخ می‌دهد و بی تفاوتی فدراسیون، دست کمی از یک فاجعه ندارد. مجموعه تنیس شیرودی خاستگاه این رشته در طول تاریخ و محل پرورش نوابغ تنیس ایران، مدت هاست بدون صاحب به امان خدا رها شده. کورت‌های خاطره انگیزی که محل بروز و ظهور بزرگترین ستارگان تنیس ایران بوده و هر اتفاق مهم و افتخارآفرینی در تنیس ایران در سال‌های دور و ۵ دهه قبل رخ داده، منبعث از این زمین‌ها بوده.

ستارگان بزرگی، چون تقی اکبری، جهانبخش سوری، منصور بهرامی، محمدرضا توکلی و... جملگی از این زمین‌ها به تنیس ایران معرفی شده اند و برای این رشته افتخار آفریده اند، اما در بی تفاوتی محض فدراسیون تنیس این زمین‌های خاطره انگیز و نوستالژیک و البته مهم و کلیدی دارد به یغما می‌رود.

قرار بر این شده که ۶ زمین تنیس پایین مجموعه شیرودی تغییر کاربری پیدا کرده و برای تمرین تیم تیر و کمان اختصاص یابد! تیم‌های تیر و کمان و پاراتیر و کمان پیش از این در زمین شماره ۲ مجموعه شیرودی تمرین می‌کردند، اما ظاهرا بهره بردار این زمین با ادامه فعالیت آنها در این زمین مخالفت کرده و حالا در یک تصمیم عجیب قرار شده کمانداران به کورت‌های تنیس شیرودی نقل مکان کنند. صرفنظر از اینکه زمین‌ها و کورت‌های تنیس هرگز مناسب تمرین رشته‌ای همچون تیر و کمان نیست و حتی می‌تواند به زمین و کورت‌ها آسیب وارد کند، اینکه یک زمین تخصصی تنیس به یک رشته غیر واگذار شود یک ضایعه بزرگ برای این رشته محسوب می‌شود.

آن هم رشته‌ای که تعداد زیرساخت‌ها و زمین‌های تخصصی آن به شدت اندک و ناچیز است و حتی برای یک قریه کوچک نیز پاسخگو نیست چه برسد به کلانشهری با ۱۸ میلیون جمعیت. رشته‌ای که اندک زیرساخت‌های موجود آن نیز از دوران گذشته اش به ارث رسیده و هیچ کوششی در چند دهه اخیر برای افزایش و رشد آن صورت نگرفته.

در رشته‌ای که بنا به تصمیمات غلط مدیرانش مهمترین زمین‌های کاربردی اش در مجموعه انقلاب برای درآمدزایی واگذار شده و تیم‌های ملی اش در تمامی رده‌ها زمینی ندارند که در آن تمرین کنند و همانند خانه به دوش‌ها باید با خواهش و تمنا از مالکان، بهره برداران و بخش خصوصی برای تنیسورهایش وقت تمرین بگیرد، این بی اعتنایی و بی تفاوتی به یک زمین قدیمی و استاندارد و خاطره انگیز براستی تاسف بار است. زمین‌هایی که  با توجه به موقعیت جغرافیایی اش و حضور در مرکز شهر می‌تواند بهترین بازدهی را داشته باشد و اهالی این رشته به ویژه جوانان بتوانند در یک فضای استاندارد و مناسب در آن به تنیس بپردازند، با سهل انگاری فدراسیون می‌خواهد میزبان تیر‌هایی شود که بی رحمانه بر خاک آن فرود خواهد آمد و سیبل کمانداران شود.

این در حالیست که فدراسیون تنیس اخیرا با سر و صدای بسیار طرح تنیس ارزان را رونمایی کرده و در این طرح نمایشی مجموعه لاکچری و گران استقلال را در ساعات مرده قرار است در اختیار تنیسور‌های برتر رنکینگ کشوری قرار دهد. صرفنظر از اینکه این طرح تنها یک جمعیت کوچک و خاص را در بر می‌گیرد، پرداخت شهریه در نظر گرفته شده برای قشر متوسط و زیر متوسط نیز دشوار است تا بیشتر متوجه شویم که این طرح تنها برای شوآف و عده‌ای خاص در نظر گرفته شده، نه عموم مردم. 

کاش فدراسیون تنیس به جای این طرح‌های نمایشی و البته ذوب شدن در انتخابات از پیش تعیین شده، اندکی هم به این رشته توجه کند و اجازه ندهد که این زمین‌های نوستالژیک و مهم به این سادگی از تنیسور‌ها خالی شده و جولانگاه کمانداران شود.