دلایلی که کامران قاسم‌پور را همچنان مدعی وزن ۹۷ کیلوگرم نگه داشته؛ بهای ریسک بزرگ!
مدال المپیک ارزش ریسک کردن دارد، ریسکی که حتی منتهی به شکست شود؛ این را آنهایی که دوره قهرمانی‌شان بدون مدال المپیک به پایان رسیده با گوشت و پوست و استخوان‌شان حس کرده‌اند.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، کامران قاسم‌پور مدعی وزن ۸۶ کیلوگرم بود که وقتی انتخابی المپیک ۲۰۲۰ توکیو را به حسن یزدانی واگذار کرد، بالاخره تصمیمش را برای تغییر وزن گرفت و به یک وزن بالاتر رفت.
بی‌شک اگر این کشتی‌گیر با حسن یزدانی هم‌وزن نبود، امروز تعداد مدال‌های جهانی‌اش بیشتر از دو نشان طلا بود و شاید یکی از مدال‌آوران المپیک کشتی آزاد ایران هم می‌توانست باشد.
کامران قاسم‌پور وقتی به ۹۲ کیلوگرم رفت و با مدعیان سرشناس این وزن که کشتی‌گیران روس و آمریکایی بودند، کشتی گرفت، زیر وزن بود و وزن بدنش همچنان مناسب ۸۶ کیلوگرم بود.
او در این سال‌ها وزن زیادی اضافه نکرد تا خیلی‌ها بر این باور باشند که برای المپیک ۲۰۲۴ پاریس، وزن المپیکی مناسبِ او همچنان ۸۶ کیلوگرم باشد، اما حضور قهرمانی، چون حسن یزدانی در این وزن باعث شد او عنوان کند وزن المپیکی‌اش ۹۷ کیلوگرم خواهد بود.
در شرایط نرمال البته این تصمیم منطقی و خوبی به نظر می‌رسید. کدام مربی و فدراسیونی است که وقتی دو قهرمان بزرگ و شاخص مثل حسن یزدانی و کامران قاسم‌پور را در اختیار داشته باشد که بتوانند در دو وزن متفاوت برای تیم ملی مدال بگیرند، از بودن آنها در یک وزن استقبال می‌کنند؟
اما همانطور که گفتیم، شرایط نرمال؛ نه شرایطی که وزن بالای کامران قاسم‌پور المپیکی نبوده و برای پیدا کردن شانس حضور در المپیک می‌بایست دو وزن بالاتر از وزن طبیعی بدنش کشتی بگیرد و تجربه حضورش در این وزن نیز نشان داد که حتی از پسِ کشتی‌گیران درجه دوی ۹۷ کیلوگرم هم برنخواهد آمد.
از سوی دیگر نیز وضعیت این روز‌های حسن یزدانی حالت طبیعی ندارد. او جراحی‌ای انجام داده که ریسکش بالاست. جراحی کتف و باوجود اخباری که این روز‌ها از بازگشت دامنه ۸۵ درصدی حرکت کتف او عنوان شده، اما بر هیچ اهل فن و متخصص پزشکی پوشیده نیست که بازگشت حسن یزدانی با همان کیفیت گذشته کاری دشوار است.
با وجود این دو دیدگاه، اما چرا کامران قاسم‌پور همچنان قرار است کار خود را در ۹۷ کیلوگرم دنبال کند؟
او که بعد از شکست ۵-صفر مقابل کایل اسنایدر در جام‌جهانی آمریکا، در تورنمنت زاگرب هم ۴-صفر به حریف آمریکایی باخت که حالا دیگر در سطح کشتی‌گیر درجه دوی ۹۷ کیلوگرم نشان می‌دهد.
اسنایدر در مسابقات جهانی ۲۰۲۳ بلگراد شکست سنگین ۱۱-صفر را مقابل اخمد تاج‌الدینوف تجربه کرد. اگر عبدالرشید سعدلله‌اف با مجوز پزشکی از ادامه مسابقات بعد از نیمه‌نهایی انصراف نمی‌داد، چه بسا اسنایدر حتی در بلگراد مدال و سهمیه هم نمی‌گرفت و حالا مجبور بود در گزینشی پان‌آمریکن به دنبال سهمیه باشد.
او در فینال تورنمنت زاگرب به امیرعلی آذرپیرا باخت و کشتی‌گیر تهرانی به این شکل گزینه حضور در مسابقات گزینشی آسیایی است و اگر سهمیه المپیک را در بیشکک بگیرد، خودش نماینده ۹۷ کیلوگرم ایران در بازی‌های المپیک خواهد بود؛ بنابراین حالا سرنوشت حضور کامران قاسم‌پور در المپیک پاریس در وزن ۹۷ کیلوگرم، بیشتر از آنکه دست خودش باشد، باتوجه به سومی‌اش در زاگرب، دست امیرعلی آذرپیراست.
قاسم‌پور بهتر از هر کسی می‌داند اگر نخواهد به ۸۶ کیلوگرم بیاید، احتمالا المپیک را در ۹۷ کیلوگرم هم تجربه نخواهد کرد و مثل المپیک توکیو، تجربه شرکت در چنین مسابقه‌ای را از دست خواهد داد.
اما چرا کشتی‌گیری با این سطح فنی، باوجودی که در زاگرب خودش هم متوجه شد زورش به ۹۷ کیلوگرمی‌ها در مقطع حاضر نمی‌رسد همچنان قرار است در جام یاشاردوغو و بعد از آن احتمالا در مسابقات قهرمانی آسیا در ۹۷ کیلوگرم نماینده ایران باشد؟
پاسخ همه این سوالات یک چیز است: حسن یزدانی.
حتی جراحی کتف حسن یزدانی و شرایط تازه کامران قاسم‌پور که امروز او نفر اول وزن ۹۲ کیلوگرم جهان با اختلاف بالا نسبت به سایر رقباست، باعث نشده او گذشته را فراموش کرده و قاطعانه برای بازگشت به ۸۶ کیلوگرم تصمیم بگیرد.
یزدانی و قاسم‌پور از گذشته، از روز‌هایی که کشتی را آغاز کردند، به کرات با هم مبارزه کرده‌اند، در مسابقه رسمی و غیررسمی و تا پیش از المپیک توکیو، یزدانی نفر برتر این دوئل بوده است.
اما خوب است آخرین مسابقه برگزار شده بین این دو کشتی‌گیر را به خاطر بیاورید، انتخابی المپیک ۲۰۲۰ توکیو؛ همچنان براین باوریم که مشکل اصلی قاسم‌پور در آن مصاف، مسائل ذهنی‌اش از کشتی با حسن یزدانی بود، وگرنه اختلاف بین آنها به اندازه‌ای نبود که پرونده رویارویی آنها با هم برای همیشه در ذهن کامران قاسم‌پور بسته شود.
این روز‌ها یک موضوع مهم درخصوص حسن یزدانی مطرح است، بازگشت او بعد از جراحی کتف؛ آیا او با کتف جراحی شده، همچنان همان یزدانیِ سال‌هایی است که یک طرفه همه حریفان (غیر از دیوید تیلور آمریکایی) را شکست می‌داد؟
اگر خدای ناکرده حسن یزدانی به خاطر وضعیت کتفش نتوانست در المپیک حاضر شود، آیا کامران قاسم‌پور از اینکه ریسک بازگشت به ۸۶ کیلوگرم و مصاف احتمالی دوباره با یزدانی و شاید حتی شکستی دیگر را نپذیرفته، در آینده افسوس این روز‌ها را نخواهد خورد؟
المپیک تنها میدانی در کشتی است که به ریسکش می‌ارزد، حتی اگر مصاف انتخابی بین حسن یزدانی -کامران قاسم‌پور اتفاق بیافتد و بازنده آن بار دیگر قاسم‌پور باشد، این قهرمان بزرگ چیزی را از دست نداده و صرفا یک شکست را مقابل پرافتخارترین کشتی‌گیر تاریخ ایران تجربه کرده است. مدال المپیک ارزش چنین ریسکی را دارد.
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
تولید برق از مواد زائد گیاهان و جانوران امکان پذیر می‌شود
آیا با انتخاب سرپرست برای فدراسیون ها مشکلات ورزش کم می شود؟