نتایج تحقیقات جدید؛تلفن همراه سرطان‌زا است
نتایج یک پژوهش دولت آمریکا که روز گذشته منتشر شد، از ارتباط مستقیم میان پرتوهای ناشی از تلفن همراه و افزایش تومورهای سرطانی حکایت دارد؛ با این حال بسیاری از کارشناسان بهداشتی هنوز در این مورد تردید دارند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی آنا، انتشار نتایج اولیه یک پژوهش دولت فدرال آمریکا در روز جمعه 27 می (7 خرداد) بار دیگر به بحث و جدل‌ها در مورد سرطان‌زا بودن یا نبودن پرتوهای تلفن همراه دامن زد.
این پژوهش حکایت از آن دارد که تشعشع ناشی از گوشی‌های تلفن همراه خطر ابتلای موش‌های آزمایشگاهی نر به تومورهای مغزی و همچنین تومورهای سرطانی قلب را افزایش می‌دهد. با این حال بسیاری از کارشناسان امور بهداشتی در این مورد تردید دارند.
به گزارش نیویورک تایمز، در این پژوهش که «برنامه ملی سم شناسی» نام دارد، یک گروه بین سازمانی در وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده آمریکا انجام آن را بر عهده داشته است و برای ارزیابی خطرات احتمالی مواد شیمیایی صورت گرفته، موش‌ها در اتاق‌های ویژه‌ای قار گرفتند که در آن هر روز به مدت نه ساعت در معرض سطوح مختلف پرتوهای ساطع شده از تلفن همراه قرار داشتند. قرار گرفتن در معرض اشعه از قبل از به دنیا آمدن آن‌ها آغاز شده و تا زمانی که حدوداً 2 سال داشته‌اند، ادامه یافته است.
حدود 2 تا 3 درصد از موش‌های صحرایی نر که در معرض تابش قرار گرفتند، به گلیوما بدخیم که نوعی از سرطان مغز است، دچار شدند در حالی که هیچ‌کدام از موش‌ها در گروه کنترل که در معرض پرتو نبودند، به این بیماری دچار نشدند.
نکته عجیب این‌که بروز تومور در جنس ماده موش‌ها در حداقل بوده و کمتر تفاوتی میان گروه در معرض پرتو و گروه کنترل وجود داشته است. روشن نیست که چرا نتایج بین دو جنس متفاوت است، و این یکی از دلایلی است که سبب تردید برخی از کارشناسان را در مورد درست بودن نتایج شده است
حدود 5 تا 7 درصد از موش‌های صحرایی نر که در معرض بالاترین سطح تابش قرار گرفتند، به شوانوما در قلب مبتلا شدند و در مقایسه با آن‌ها هیچ‌یک از موش‌ها در گروه کنترل به این بیماری دچار نشدند. شوانوما به تومورهایی گفته می‌شود که در سلول های در مسیر سلول‌های اعصاب رخ می‌دهد. نویسندگان گزارش به این نتیجه رسیده‌اند که تومورهای مغز و قلب «به احتمال زیاد به سبب» اشعه پدید آمده است.
نکته عجیب این‌که بروز تومور در جنس ماده موش‌ها در حداقل بوده و کمتر تفاوتی میان گروه در معرض پرتو و گروه کنترل وجود داشته است. روشن نیست که چرا نتایج بین دو جنس متفاوت است، و این یکی از دلایلی است که سبب تردید برخی از کارشناسان در مورد درست بودن نتایج شده است. از جمله نکات مبهم دیگر این‌که گروه موش‌هایی که در معرض این امواج قرار گرفته‌اند، در مجموع و به طور متوسط طولانی‌تر از گروه کنترل زندگی کرده‌اند. نکته دیگر این‌که شوانوما در اعصاب سراسر بدن ممکن است رخ بدهد، اما فقط آمار شوانوما در قلب موش‌های در معرض تابش بالاتر رفته و نه در سایر اعضای آن‌ها. نکته غیر معمول دیگر این‌که بروز تومور در گروه کنترل صفر بوده، در صورتی‌که در مطالعات قبلی در برنامه ملی سم شناسی، به طور متوسط در 2 درصد از موش‌ها در گروه کنترل بروز گلیوما مشاهده شده است.
دکتر مایکل لاوئر، یکی از معاونان مؤسسه ملی بهداشت که نظر وی نیز ضمیمه این گزارش شده، اعلام کرده است که «من نمی‌توانم نتیجه‌گیری نویسندگان گزارش را بپذیرم».
دکتر اوتیس براولی، از مدیران ارشد انجمن سرطان آمریکا روز جمعه با صدور بیانیه ای این مطالعه را یک «پژوهش خوب» نامیده و خواستار تحقیقات بیشتر در این زمینه شده وگفته که پژوهشگران در مورد موش‌ها از میزان بیشتری از تشعشع نسبت به میزان معمول در انسان‌ها استفاده کرده‌اند. البته در این قبیل تحقیقات اغلب از میزان بالاتر از حد معمول استفاده می‌شود.
با این حال، دکتر دیوید کارپنتر،مدیر انستیتو بهداشت و محیط‌زیست در دانشگاه آلبانی، ایالات متحده آمریکا، گفته است که با توجه به میزان زیاد قرار گیری همه مردم در معرض امواج تلفن‌های موبایل، حتی درصد کوچکی از افزایش خطر سرطان به این علت نیز می‌تواند مهم و خطرناک باشد.
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
