کارلتو آماده آخرین رزم می‌شود؛ آنچلوتی مأموری برای تحقق رؤیای قهرمانی سرزمین سامبا، قهوه و فوتبال 

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، هرچند هنوز قراردادی امضا نشده، اما تکلیف سرمربیگری تیم ملی آینده برزیل حالا دیگر مشخص است. همین چند روز قبل بود که رئیس تشکیلات فوتبال کشور آمریکای جنوبی از توافق با «کارلو آنچلوتی»، سرمربی ایتالیایی رئال مادرید خبرداد. عالی‌ترین مقام ورزشی برزیلی‌ها برابر نمایندگان رسانه‌ها عنوان کرد برنامه ایی را سازمانش طراحی کرده که براساس آن تا سال آینده یعنی زمانی که آنچلوتی با تیم مادریدی قرارداد دارد، در مقامش بماند و فعالیت کند.دراین مدت یک مربی داخلی به صورت موقت عهده دارد، مسئول فنی «سلسائو» می‌شود و بعد در سال آینده میلادی، «کارلتو» خواهد آمد و بعد از افتخارآفرینی در سال‌های ۱۹۵۸، ۱۹۶۲، ۱۹۷۰، ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ برزیل را برای کسب ششمین قهرمانی اش در جام جهانی آماده می‌کند.

تغییر تصمیم یک ایتالیایی

آنچلوتی تا تابستان سال ۲۰۲۴ با رئالی‌ها تفاهم نامه کاری دارد. او در مصاحبه‌های سال گذشته اش، مرتب عنوان می‌کرد بعداز اتمام دوره کار نزد کهکشانی ها، خود را در ۶۵ سالگی بازنشسته می‌کند و وقتش را در کنار خانواده می‌گذراند اما وقتی برزیل در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر تحت هدایت تیته به جایی نرسید و از ابتدای زمستان گذشته بحث ورود مربی خارجی و درجه یک برای نشستن و هدایت سلسائو مطرح شد، مربی سالخورده، ولی موفق اروپایی انگیزه کار بیشتری پیداکرد. وقتی دید سران فوتبال برزیل به شدت خواهان همکاری مشترک هستندو حتی حاضرند انعطاف زیادی نشان دهند، برنامه اش را برای آینده کمی تغییرداد و پروژه بازنشستگی را به چند سال دیگر موکول کرد. او حالا با انگیزه فراوان ابتدا به فکر انجام موفقیت آمیز آخرین دوره حضورش نزد مادریدی‌ها در فصل آینده است تا بعد به برزیل نقل مکان کند و البته با کمک شاگردانی مثل وینیسیوس جونیور، رودریگو و ادر میلیتائو، به فکر تحقق رویای قهرمانی سرزمین سامبا، قهوه و فوتبال باشد. 

دینیز در نقش سرمربی موقت

طبق برنامه طراحی شده «فرناندو دینیز» در یک سال آینده علاوه بر تیم فلومیننزه، هدایت تیم ملی برزیل را نیز برعهده خواهد داشت. سپس آن را به مسابقات کوپا آمریکا ۲۰۲۴ خواهد برد و در رقابت‌های المپیک نیز مسئول فنی تیم کشورش خواهد بود.ادنالدو رودیگس، رئیس کنفدراسیون برزیل (CBF) می‌گوید:برداشت دینیز از بازی شبیه به مربی است که بعد از مسابقات کوپا آمریکا، مسئولیت هدایت تیم ملی را می‌پذیرد و آن شخص کسی جز آنچلوتی نیست. بعد از مسابقات جام جهانی قطر، دوره ۶ ساله حضور تیته به پایان رسید و رامون منزس، سرمربی تیم زیر ۲۰ ساله ها، به صورت موقت تیم بزرگسالان را هدایت کرد. اکنون نیز دنییز تا سال آینده همین وظیفه را خواهدداشت. البته همین مربی در کادر فنی آنچلوتی برای رقابت‌های جام جهانی ۲۰۲۶ باقی خواهد ماند.

حضور یک مربی پرافتخار

آنچلوتی از یوونتوس تا میلان، از چلسی تا پاریس و بایرن تا رئال همواره باشگاه بزرگ زیادی را هدایت کرده و به طور کلی موفق نیز بوده است اما هیچگاه در نقش سرمربی تیم ملی کار نکرده است. از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ نزد «اتزوری» (تیم ملی ایتالیا) نقش دستیار آریگو ساچی را داشت که همیشه از او به عنوان معلمش یاد کرد. حالا خود را در قالب پروژه عظیم تیم برزیل می‌بیند؛ همان تیمی که از جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن که با غلبه بر آلمان در فینال، برای پنجمین مرتبه فاتح جام جهانی شد، دیگر رنگ قهرمانی را ندیده است. حالا این «پیر عرصه مربیگری» با آگاهی از برگزاری جام جهانی ۲۰۲۶ در آمریکا، مکزیک و کانادا می‌خواهد از همه تجربیاتش برای تحقق خواسته برزیلیان استفاده  کند.

آنچلوتی کوه تجربه و جاه طلبی

علاقمندانی که در یکی دو دهه اخیر عملکرد مربی رئالی‌ها را زیر نظرداشته اند، می‌دانند او چه مربی کاربلد و جاه طلبی است. وقتی در نظر بگیریم او تنها مربی است که ۴ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا داشته و تیم‌های قهرمان را در هر پنج لیگ ممتاز اروپای غربی با قدرت و افتخار هدایت کرده، آنگاه مشخص می‌شود چرا مدیران برزیلی پافشاری بر همکاری مشترک داشته اند. وقتی سلسائو تحت هدایت تیته در بازی‌های قطر به جای نرسید و این مربی وداع کرد، از همان ابتدا نام آنچلوتی به عنوان کاندید جدی در دفترچه رئیس CBF نوشته شد؛ و این چهره ایتالیایی هم اشتیاقش رابرای انجام کاری نو پنهان نکرد. او در ماه اوریل حتی اعتراف کرد که از درج نامش به عنوان گزینه هدایت تیم آمریکایی، هیجان زده است اما مربی رئال مادرید برای انجام «چالشی تازه» در واپسین سال‌های مربیگری اش، با خطراتی هم تهدید می‌شود.

سایت گل در این باره می‌نویسد: برخلاف آنچه در ظاهر ساده به نظر می‌آید، شرایط در واقع پیچیده است. درست است برزیلی‌ها می‌دانند در یک سال آینده تحت هدایت دینیز کار خواهند کرد و حتی به المپیک و کوپا آمریکا می‌روند. حتی این را هم می‌دانند که برای فتح جام جهانی ۲۰۲۶ با آنچلوتی خیز بر می‌دارند، اما همین که او در یک سال آینده با رئال مادرید چه وضعیتی خواهد یافت، در حالت ابهام است. به خصوص که تاریخ فوتبال مملو از نمونه مربیانی است که وقتی می‌دانند در اینده سراز چه تیمی خواهند آورد، انگیزه‌های خود را گاه از دست داده اند. 



به اعتقاد گزارشگر این سایت معتبر موفقیت آنچلوتی در تیم برزیل تضمین شده نیست. حتی مشخص نیست در یک سال آینده، فصل خوبی همراه با رئالی‌ها داشته باشد. درست است در سال ۲۰۱۳ وقتی یوپ هاینکس فهمید باشگاه بایرن مونیخ به جای تمدید قراردادش با او، با پپ گواردیولا قرارداد بسته، با انگیزه مضاعف جنگید تا حتی ۳ گانه بگیرد، اما برعکس این حالت هم نیز احتمال وقوعش هست و این مورد شاید برای آنچلوتی رخ دهد.

این رسانه به عنوان نمونه از سرآلکس فرگوسن، سرمربی بزرگ تاریخ فوتبال جهان و منچستریونایتد یاد می‌کند. چهره‌ای که در آغاز فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۱ اعلام کرد به عنوان سرمربی یونایتد بازنشسته می‌شود، اما این تصمیم را بعد تغییرداد ودر پایان فصلی که تیمش بدون هیچ جامی ماند و قهرمانی لیگ برتر را به آرسنال واگذار کرد، حرف ابتدای فصلش را «بزرگترین اشتباه» خود معرفی کرد.

آنچلوتی آماده آخرین رزم

آنچلوتی حالا یک سال فرصت دارد تا خودش را آماده آخرین «رزم» کند. او هنوز به خاک برزیل وارد نشده و در مقام سرمربی سلسائو فعالیت نکرده، اما منتقدانی دارد. شاید باورش قدری سخت باشد بزرگترین منتقدش، لولا داسیلوا، رئیس جمهور کشور است که از گزینش او ناراضی و دلخور است.

این مقام سیاسی در مصاحبه‌ای که چند روز قبل منتشرشد، عنوان کرد برزیل که مهد فوتبال دنیاست با این انتخاب، شان خود را پایین آورده است. او حتی عنوان کرد:آنچلوتی هیچوقت سرمربی تیم ملی ایتالیا نبوده است. سوال می‌کنم چرا مشکل تیم کشورش را که حتی در جام جهانی گذشته هم غایب بود، را حل نکرده است؟



در کنار این مقام عالیرتبه، مسلما کارشناسان و رسانه‌های هم با این انتخاب «زوایه» گرفته اند. با این حال حالا که همه قول و قرار‌ها برای همکاری مشترک به خاطر چند دلیل از جمله احترام به «یک سال قرارداد باقیمانده کارلتو با رئال» به صورت شفاهی انجام گرفته، باید گفت که این چهره اروپایی چهارمین مربی خارجی تاریخ زردپوشان است. قبل از او رامون پلاترو اروگوئه‌ای (سال ۱۹۲۵)، فلاویو کاستا خورکا پرتغالی (سال ۱۹۴۴) و فیلیپو نونز آرژانتینی (۱۹۶۵) روی نیمکت تیم ملی برزیل نشستند.