آیا زنبور‌های دورتموندی به قهرمانی بوندس لیگا سلام می‌کنند؟

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، در هفته ایی که گذشت، اتفاق مهمی در بوندس لیگا، لیگ معتبر فوتبال آلمان رخ داد. بایرن مونیخ، پرافتخارترین تیم باشگاهی ژرمن‌ها در ادامه تیره روزی‌های چند وقت اخیرش، ۳ بر یک بازنده شد. این نتیجه در حالی ثبت شد که آن‌ها نیمه اول را با برتری یک بر صفر پشت سرگذاشتند.  در ورزشگاه زیگنال ایدوناپارک «بروسیادورتموند»، نزدیک‌ترین رقیبش نیز در مسیر قهرمانی، ۴ بر صفر بر اینتراخت فرانکفورت غلبه کرد.

با این دو نتیجه، تغییری در بالای جدول لیگ رخ داد؛ بطوریکه مونیخی‌ها صدر جدول را از دست دادند و بروسیادورتموند با ۶۰ امتیاز تیم اول لیگ شد. حالا در شرایطی که تنها ۵ هفته تا پایان فصل باقی مانده، «زنبور‌های زرد وستفالن» از بیشترین شانس برای کسب مقام قهرمانی بوندس لیگا پس از سال‌های بیشمار «انتظار» و «یکه تازی بایرن» برخوردارشده اند؛ و تیم سرخ پوش مونیخی که تا همین چند هفته قبل تحت هدایت «یولیان ناگلسمان» حتی شانس کسب ۳ گانه «بوندس لیگا، جام حذفی، لیگ قهرمانان اروپا» را داشت، با توماس توخل، مربی تازه واردش در آستانه فروافتادن از تخت قهرمانی لیگ داخلی بعد از حذف از لیگ قهرمانان و جام حذفی قرارگرفته است. اکنون دورتموند از شانس بیشتری برای دست یابی به آنچه سال‌ها هدفش بوده، به چند دلیل برخورداراست.

**هفته ایی که نقطه عطف می‌شود

وقتی بازی‌های این هفته (هفته بیست و نهم) انجام شد، با توجه به آنچه در بالای جدول رخ داد، هفته نامه معتبر کیکر در گزارشی نوشت: به نظر می‌رسد در واپسین روز‌های لیگ امسال، نقطه عطفی ایجاد شده، زیرا سال هاست که هواداران در آلمان «عادت» کرده اند بایرن در هر شرایطی قهرمان بوندس لیگا شود. طرفداران به خوبی به یاد می‌آورند در یک دهه گذشته همیشه این بایرن بوده که جام قهرمانی را از آن خود کرده و «مقام اولی» را به نوعی در اجاره همیشگی اش داشته است.

این نشریه افزود: این که زنبور‌ها می‌توانند حالا به «پله اول» جدول و بعد قهرمانی فصل سلام کنند، دلایلی دارد که یک بخش آن، ضعف بایرنی هاست. نگاهی به اعداد این موضوع را روشن می‌کند؛ چرا که بعد از سپری شدن ۲۹ هفته فصل ۲۰۲۳-۲۰۲۲ دورتموندی که در جایگاه دوم قرارداشت، اکنون ۶۰ امتیاز گرفته که همین برای صدرنشینی کافی است. این نکته که آن‌ها از شانس بیشتری برای دست یابی به جام قهرمانی در پایان فصل دارند، خود به خاطر مواردی است که در روز‌ها و هفته‌های گذشته، برخی کار‌ها را نسبت به رقیب سرخ پوش جنوبی، بهتر و صحیح‌تر انجام داده اند.

**وقتی استعدادها، بازیکنان کلیدی می‌شوند

وقتی کادر بازیکنان دو تیم اول و دوم کنونی جدول را در نظرگرفته و مقایسه می‌کنیم، کاملا مشخص می‌شود مونیخی‌ها یکی از بهترین تیم‌ها را در تمام اروپا دارند اما مدیران بایرن، از این نکته نیز قطعا آگاه هستند که بستر «پیشرفت» نیز برای ستارگان شان در بازی‌ها باید مهیا می‌شد. آن‌ها می‌توانند به لیست بلندبالای بازیکنان بزرگ خود مثل سرژ گنابری، سادیو مانه، لئون گورتسکا، جمال موسیالا یا توماس مولر ببالند. با این حال اسطوره‌های مدیریتی باشگاه هم می‌دانند نفرات نامبرده هفته هاست که از «استاندارد‌های کیفی» خود دورشده اند.

حتی تعدادی هم مثل دایو اوپامکانو، یوزوا کیمیش و لروی سانه در «فرم ناپایداری» قرارگرفته اند. همین‌ها همیشه از ستون‌های تیم مونیخی به شمارآمده اند، اما همه دیدند چطور در دو بازی مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، «اوپا مکانو» به عنوان فرمانده خط دفاع، چه اشتباهات وحشتناکی کرد که منجر به باخت برابر منچسترسیتی و حذفی تلخ شد.



یا کیمیش که همیشه حتی با حضور کاپیتان مانوئل نویر، عملا فرماندهی میانه میدان را برعهده داشت، چطور در ۹۰ دقیقه بازی‌های اخیر، افت و خیز داشته بطوریکه قادرنیست در غیاب نویر مصدوم، تیمش را مطلوب در زمین پیش ببرد.
حالا کافیست به کادر بازیکنان دورتموند نگاه بیندازیم. آنوقت است که متوجه می‌شویم آن‌ها با این که ستاره‌های بزرگ و پرتعداد رقیب را نداشته اند، در عوض چطور توانستند بازیکنانی را که به عنوان «استعداد» شناخته می‌شدند را به بهترین سطح عملکرد خود برسانند. در این حال حتی ملی پوشان با تجربه ایی مثل «امره جان» و «یولیان برانت» در کنار استعدادها، در بالاترین سطح کیفی ظاهر شدند. 

به این ترتیب «ادین ترزیچ»، سرمربی جوان و جویای نام تیم، توانست به مجموعه گسترده تری از نفراتش اعتمادکند و فشار کار را از روی شانه‌های «جود بلینگهام» و کاپیتان «مارکو رویس» بردارد. این مربی در واقع کاری کرد که حالا حتی اگر بروسیا در بازی، بلینگهام یا رویس را هم در اختیارنداشته باشد، کار تیمش با جوانان جویای نام پیش خواهد رفت.

**مدیریت موفق

دومین نکته مهم در این که شانس موفقیت نهایی دورتموند بیشتر شده، ربط به «مدیریت صحیح» دارد.  در این زمینه «زردها» در فصل جاری بهتر از مدیران خیابان «زبنراشتراسه» شهر مونیخ عمل کردند. در این ارتباط کافی است در نظر بگیرید با آن کادر رویایی بازیکن، بایرن با مدیران پرسر و صدای اش، حداقل باید به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا می‌رسید، اما از این جام چقدر ناراحت کننده حذف شد. یا جام حذفی (د. اف. ب پوکال) را می‌خواست به دست آورد، اما در این جام نیز ناامیدکننده ظاهرشد.



در همین ماجرای جنجالی اخراج ناگلسمان از سرمربیگری بایرن، نگاه کنید که چطور «اولیور کان» در نقش مدیر اجرایی و «حسن صالح حمیدزیچ» در مقام مدیر ورزشی، این اتفاق را با بیان اینکه اهداف ورزشی را در خطر دیده، توجیه کردند. آن هم در شرایطی که بایرن هنوز شانس قهرمانی سه جام امسال را داشت. در واقع همین مدیران با حرکتی عجولانه، «تزلزل و هرج و مرج» را به تیم تزریق کردند اما چنین رفتار ناصحیح مدیریتی در دورتموند وجودنداشت. سران باشگاه همچنان به ترزیچ اعتماد کردند و تاکنون نتیجه اش را هم با صعود به صدر دیده اند.

**لغزش باواریایی‌ها

وقتی «هیاهو و حاشیه» در بایرن نمایان شد، زردپوشان از این موقعیت به نفع خود استفاده کردند. آن‌ها تا دیدار مستقیم با بایرن که ۵ هفته قبل انجام شد، در هیچ بازی زانو نزده بودند. در دوئل ال کلاسیکو ژرمنی، هم ابتدا مرتکب اشتباهات فردی شدند که ۴ بر ۲ باختند اما به جز آن بازی و مصاف با اشتوتگارت که در نهایت به تساوی ۳ بر ۳ منجر شد، «ریتم» خود را حفظ کرده تا خود را در بهترین شرایط برای دست یابی به قهرمانی قرار دهند. در واقع هانس یواخیم واتسکه و سباستیان کئل، به عنوان مدیران باشگاه، نشان دادند که چیز‌های بسیاری را در سال‌های اخیر آموخته اند بطوریکه حالا می‌توانند تیم را به خوبی مدیریت و پشتیبانی کنند.



مهم‌ترین چیزی که آن‌ها از ناکامی‌های سال‌های گذشته فراگرفتند، این بود که در همه حال تیم باید «آرامش» داشته باشد. وبعد اگر هم در مقاطعی تیم در فاصله کم تا آغاز حواشی‌ها قرارگرفت، با تمهیدات مدیریتی، زردپوشان را از فضای جنجالی به سرعت دورکنند. حال باید ۵ هفته دیگر صبرکرد و دید نتیجه نهایی این مدیریت‌ها چه خواهد شد. آیا دورتموند قدر جایگاه اولی را خوب دانسته و آن را تا پایان فصل حفظ می‌کند؟ یا آنکه بایرن در ادامه فصلی پرهیاهو، در سایه لغزشی از رقیب زردپوش، دومرتبه به رده اول و مقام نخست فصل بازخواهد گشت؟