آهی به غایت سرد برای یک فیلم

حوزه سینمایی خبرگزاری آنا؛ ونوس بهنود: فیلم «آه سرد» ساخته ناهید عزیزی صدیق یکی از آثار راه یافته به جشنواره فیلم فجر است که لوکیشن‌های تکراری و ناکامی در پرداخت به سوژه اصلی در آن مورد نقد اصحاب رسانه قرار گرفت.

در دومین روز از جشنواره فیلم فجر، «آه سرد» به کارگردانی ناهید عزیزی صدیق و تهیه کننده‌گی سید رضا محقق سیلی از سؤالات را در رابطه با کیفیت تولید روانه عوامل سازنده کرد.

این فیلم که با سوژه تبعات قتل‌های ناموسی، پشیمانی قاتل و خشم و آشفتگی دائمی پسرکی که مادرش به قتل رسیده ساخته شده است برای توصیف حال و هوای خود از یک منطقه کوهستانی در زمستان روایت می‌شود. کارگردان می‌گوید گاهی دما تا منفی 20 درجه می‌رسید و کار در چنین آب و هوایی به حدی سخت بود که در برخی پلان‌ها، هوا سه بار از برفی به آفتابی و از آفتابی به بادی تغییر می‌کرد.

فضای مورد استفاده کارگردان که زوزه باد و بارش برف حس و حال دلمرده و یخ زده‌ای از روح زندگی را تداعی می‌کند، هر چند انتخاب خوبی برای طرح سوژه بود اما به حدی تکراری و خسته کننده بود که رسانه‌ها نیز از آن انتقاد کردند.

در آه سرد قرار است موضوع یک قتل ناموسی مطرح شود و کارگردان به تعبیر خود، ماجرا را تا نیمه‌های فیلم عیان نمی‌کند تا به جذابیت آن بیفزاید. مخاطب حتی نمی‌داند پسری که به دنبال قاتل رفته تا بعد از 20 سال حبس او را از زندان به خانه‌اش ببرد، در واقع پسر اوست و به خاطر قتل مادرش از پدر کینه‌ای عمیق به دل گرفته و می خواهد که از او انتقام بگیرد.

بازیگر این نقش معتقد است چهره نیست و فقط تهیه کننده به او اطمینان کرده است. اما همین خطا در انتخاب نقشی که به شدت به بازی حساس و زیرپوستی احتیاج دارد موجب می‌شود که داستان آنطور که باید قلب مخاطب را به تپش و اضطراب وادار نکند.

بازیگر، ایمان صدیق می‌گوید در هیچ یک از کتاب‌هایی که در کارشناسی و کارشناسی ارشد خوانده کلمه زیرپوستی را ندیده و اصلا چنین واژه‌ای معنایی ندارد اما این تشخیص موجب نمی‌شود که بازی او مورد نقد قرار نگیرد.

اظهار نظرهای شنیدنی کارگردان در خصوص ضعف‌های فنی فیلم پیش از اعتراف او توسط مخاطبان لمس می‌شود. مشکل صدا، ترجمه انگلیسی و حتی مشکل نور در فیلم، اما اصل ماجرا در این روایت خسته کننده که صرفاً در پلان‌های آخر به کمی هیجان دست می‌یابد، پنهان است. قتل ناموسی.

کارگردان می‌گوید سینما به سمتی می‌رود که به مخاطب بیاموزد، قضاوت نکند. می‌گوید می‌خواسته در این فیلم تبعات قتل ناموسی را در افرادی که درگیر ماجرا هستند یعنی به غیر از قاتل و مقتول نشان دهد، اما به تعبیر اهالی رسانه نشان دادن این تبعات باید با بازی و پرداخت قوی‌تری همراه می‌شد تا بتواند درد و رنج آن را انتقال دهد.

هر چند که عزیزی صدیق معتقد است باید از اتفاقات پیرامون فیلم ساخت و با زوایه دید دیگری به آن‌ها نگریست اما یکی از نکته‌های پرقوت این فیلم این است که در بستر یک موضوعی که به نظر می‌رسد، باید زنانه قلمداد شود، وی از دردها و رنج‌های معطوف به مردان گفته است.

عزیزی صدیق چنانکه خود معترف است اولین فیلم بلندش را راهی جشنواره کرده است و در حال یادگیری است. با وجود تمامی موارد ذکر شده باید از متولیان برگزاری پرسید که به خاطر کدام امتیازات در تولید فیلمی که هم در روایت هم در مهارت با ضعف مواجه است، چنین اثری را پذیرفته و در لیست منتخب‌ها قرار داده‌اند؟

آیا چنین فیلمی می‌تواند نظر مردم را جلب کرده و در میانه اکران با صندلی‌های خالی مواجه نشود؟