راه اندازی مرکز پژوهش‌ها در تمامی دستگاه‌های اجرایی مسئله اشتغال پژوهشگران را حل می‌کند

سید علی موسوی، دبیر دبیران انجمن علمی دانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، با تاکید به اینکه به ریشه یابی برای علت اوج گرفتن مسئله مهاجرت دائمی نخبگان و پژوهشگران برتر کشوری در چند سال اخیر، نیاز داریم، خاطرنشان کرد: به شخصه دوستانی را دارم که درخواست شان پس از دانش آموخته شدن در مقطع ارشد برای تحصیل در مقطع دکتری توسط دانشگاه‌های خارج از کشور اپلای شده است و برای همیشه از کشور مهاجرت کردند. دلیل اصلی مهاجرت این نخبگان از کشور صرفا، دلایل مالی است.

وی افزود: کشور ما پتانسیل بالای علمی دارد. به طور مثال پژوهشگران ایرانی در بسیاری از ژورنال‌های برتر دنیا، جزو پنج کشور اول هستند. اما با همه این اوصاف کار تحقیقاتی در کشور ما به چشم یک شغل دیده نمی‌شود. دانشجویان دکتری و کارشناسی ارشد علیرغم اینکه به صورت تمام وقت مشغول تحصیل و انجام پژوهش هستند، حقوقی دریافت نمی‌کنند.

موسوی با بیان اینکه بار‌ها بار‌ها در جلسات مجلس شورای اسلامی این موضوع مطرح شده است که دانشجویان دکتری باید حقوق دریافت کنند و یکسری مزایایی را در اختیار این دانشجویان قرار دهند، گفت: سوال عمده‌ای که در این نشست‌ها مطرح می‌شود این است که آیا تبلیغات کشورمان ضعیف بوده است و تبلیغات کشور‌های دیگر بیشتر بوده است؟

وی ادامه داد: در بسیاری از دانشگاه‌ها این انتظار وجود دارد که دانشجو باید به صورت تمام وقت در دانشگاه حضور یابد و به فعالیت‌های علمی بپردازد. شاید انتظار درستی است. اما با توجه به شرایط اقتصادی دانشجویان این امر غیرقابل اجرا است. زیرا بسیاری از دانشجویان دکتری متاهل هستند و بدون شغل در تامین مایحتاج خود و خانواده با مشکل مواجه هستند.

بیشتر بخوانید:

• «هم تالیفی» پژوهشگران ایرانی با سایر کشور‌ها عامل تقویت دیپلماسی علمی است

موسوی افزود: بار‌ها در گفتگوی بین اساتید و دانشجویان نیز همین مسئله عنوان می‌شود. اصلی‌ترین بحثی که باعث شده مهاجرت بسیار دردناکی داشته باشیم و نخبگان از کشور مهاجرت کنند، فقط و فقط بحث مسائل اقتصادی است که اگر مرتفع شود نیازی به مهاجرت نیست.

وی با تاکید بر اینکه اگر مسائل اقتصادی حل شود، نگهداشت نخبگان و پژوهشگران خود به خود اتفاق می‌افتد، گفت: اگر در چارت سازمانی نهاد‌های حاکمیتی و وزارتخانه ها، یک مرکز پژوهش‌هایی مربوط به ان وزارتخانه یا نهاد قرار دهیم که متشکل از پژوهشگران دانشگاهی اعم از دانش آموختگان و دانشجویان باشد، این مسئله تا حدودی حل می‌شود.

موسوی با بیان اینکه یکبار هم چندین سال قبل از طریق انجمن علمی دانشکده با سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر و بهره وری انرژی برق (ساتبا) ارتباط برقرار کردیم و این مسئله را با آن دستگاه در میان گذاشتیم، عنوان کرد: این نهاد، مرکز پژوهش دارد به نسبت هم بد عمل نکرده است، اما انطور که باید که باید جدی‌تر عمل کند اقدامات لازم را انجام نداده است.

به گفته وی، بهترین روش این است که در بدنه حاکمیت و تمامی ارگان‌های تصمیم گیر که می‌توانند از نظرات کارشناسی گروه‌های متخصص دانشگاهی مشاوره بگیرند، در چارت سازمانی خود مرکز پژوهش‌های مربوط به آن ارگان را راه اندازی کنند؛ که هم برای پژوهشگران اشتغال آفرین است هم نهاد‌ها می‌توانند از پتانسیل بالای تخصصی پژوهشگران داخلی به نحو احسن برای حل مسائل خود، استفاده کنند.