رشد ناچیز لیگ برتر ایران؛ بهره استقلال از نساجی بی‌برنامه/ صبر پرسپولیس بر نمایش مردانه نفت چربید

به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آنا، مجتبی تقوی بازیکن سابق تیم‌های ملی جوانان و امید که سابقه بازی و کاپیتانی در صنعت نفت آبادان، سایپا و ذوب‌آهن را در کارنامه دارد در خصوص بازی‌های هفته ششم لیگ برتر فوتبال ایران نظرات خود را عنوان کرد.

استقلال - نساجی مازندران

هر دو تیم سعی در گرفتن اشتباهات از حریف داشتند، شاید هم گرما یکی از این دلایل باشد اما استقلال به دنبال اشتباه مدافعان نساجی و حضور و پرس خط حمله خود با محمد محبی، پیمان بابایی و مهدی قایدی که هر گاه توپ در موقعیتی مناسب در اختیار آنها قرار می‌گرفت ریتم بازی را افزایش می‌داد و این نقطه مهم این بازی در نیمه اول بود. هرگاه توپ به یک سوم حمله نساجی می‌رسید و در اختیار مهاجمان استقلال برای نساجی خطرناک‌تر می‌شد. در چنین حالتی مربی باید به گونه‌ای استراتژی خود را تنظیم کند تا از نقطه ضعف حریف نهایت بهره را ببرد. نکاتی شبیه پرس از جلو، بالا بازی کردن مدافعین، گرفتن خطا توسط مهاجمین….اما تیم نساجی نتوانست از این فضا بگریزد و بازی را به سرعت از نیمه خودی دور کند. بازی بدون توپ مهاجمان نساجی، مالکیت توپ در میانه و یک سوم دفاعی حریف، نگه داشتن توپ توسط مهاجمان و اضافه شدن یاران خودی راهگشا بود اما استقاده نشد.

در نیمه دوم همین روند ادامه داشت چون اولا نساجی تغییر نکرد و انگار برنامه‌ای نداشت. ثانیا استقلال همان کاری را باید انجام می‌داد ادامه داد و گل سوم مثل گل‌های اول و دوم از کروکی مشابهی برخوردار بود. تعویض هوشمندانه آوردن صالح حردانی در مدافع راست و به جلو خواندن کوین یامگا در دل خط تهاجم می‌توانست فشار را همچنان حفظ کند. نساجی را در این بازی گوش به فرمان ندیدیم! چون با تفکرات حمید مطهری آشنا هستم در این بازی تیمش آن گونه که او دوست دارد بازی نکرد. دقیقه ۸۱ با یک پرس نساجی از جلو و اشتباه سازمان دفاعی استقلال، این تیم با یک پنالتی به یک گل رسید، همان کاری که از ابتدا باید انجام می‌دادند و مزد شجاع بازی کردنشان را گرفتند ولی در مجموع نماینده مازندران شجاع بازی نکرد. استقلال خوب موقعی به گل اول در دقایق ابتدایی بازی و گل دوم در پایان نیمه اول رسید و مسیر بازی، به خوبی برایش پیش رفت. نساجی تیم همیشگی نبود و استقلال از این فرصت بهره برد و به خوبی و درستی هدایتش کرد. ضمن اینکه حریف نیز ۱۰ نفره شده بود بنابراین این کار زیاد سخت به نظر نمی‌آمد.

نفت مسجدسلیمان - پرسپولیس

از همان ابتدا بازی دارای ریتم خوبی بود، درگیری حضور بازیکنان هر دو تیم و میزان دوندگی‌شان موید یک بازی با کیفیت بود. علیرغم اینکه کیفیت زمین چمن زیاد مناسب نبود. دقیقه ۱۱ بازی یک ضربه بسیار باکیفیت و تکنیکی از سامان نریمان جهان سطح این بازی را نشان داد، از این لحظه بعد پرسپولیس سعی داشت با کنترل بازی و گردش توپ ریتم بازی را در دست بگیرد تا سر فرصت مناسب از کانال‌های کناری به گل برسد. پس از گل نفت، پرسپولیس مالکیت را گرفت و نفت مترصد استفاده از ضدحمله البته با این تفاوت که ازعقب دفاع نمی‌کنند و بیشتر دفاع را از یک سوم میانی مد نظر نفت بود، همین امر باعث زیبایی بازی شده بود، مثل صحنه تک به تک شدن مجدد سامان در دقیقه ۳۰ از نیمه زمین با بیرانوند.

در نیمه دوم همان روند فنی نیمه اول ادامه داشت و پرسپولیس صبورانه دنبال پیاده کردن تاکتیک خود را داشت. به ثمر رساندن گل اول از نقطه پنالتی توسط لوکادیا و گل دوم باز هم توسط او حاصل همین تاکتیک بود. در گل اول پرسپولیس فرار به عمق لوکادیا و ارسال کم نظیر و پنالتی، و در صحنه گل دوم پرسپولیس ارسال از کنار و کنترل و چرخش ناگهانی مهاجم هلندی که یکی از شگردهای عالی اوست، به گل دوم پرسپولیس ختم شد. حتی بعد از این دو گل همچنان همین استراتژی ادامه داشت، یعنی با مالکیت و چرخش توپ ایجاد موقعیت که از همین طریق تیم نفت مجبور به عقب رفتن شد. نفت می‌بایست یا مالکیت حریفش را با پرس و توپ‌گیری تخریب می‌کرد یا تراکم تیمی خود را در طول کم کرده و در شرایط و فضای فشرده توپ‌گیری، پوشش و کنترل کردن ریتم بازی را در اختیار می‌گرفت. به بازی گرفتن عبدالله زاده در خط دفاعی به همین منظور بود، اما انصافا نفت مردانه جنگید و در نیمه اول با دوندگی زیاد پرسپولیس را وادار عقب‌نشینی کرده بود اما در نیمه دوم زور نیمه اول را نداشت.

تحلیل کلی مسابقات هفته ششم:

به طور کلی و باتوجه به پارامترهای روز دنیا از منظر فوتبال مدرن و قابل قبول از نظر فنی و نه از نظر مدیریتی و اجتماعی و ….اگر دواصل توازن (ساختار دفاعی و ساختار حمله‌ای) و تاکتیک پرس کردن به ویژه پرس کردن از جلو را مد نظر قرار دهیم، می‌توان اینگونه بیان کرد بازخورد مسابقات تا اینجای کار رشد ناچیزی در این زمینه داشته‌ایم و کیفیت اجرای آن در لیگ برتر ایران سطح مسابقات را پایین نگه داشته است. با توجه به اینکه ما خود را یکی از قطب‌های آسیا می‌دانیم و سه دوره متوالی است که در جام جهانی حضور داریم، باید بهتر و دقیق‌تر این مباحث فنی را در فوتبالمان ساختار سازی کرده باشیم و از رهنمودهای فیفا کمال استفاده را برده باشیم. به نظر می‌آید مثل دانشجویی که مرتب سر کلاس درس حاضر است اما درس نمی‌خواند و مشروط می‌شود، اینگونه باشیم. در مقایسه با کشورهایی نظیر عربستان، استرالیا، ژاپن، کره جنوبی، امارات، قطر ، و …. عقب‌تر هستیم، مضاف بر اینکه در سرزمین ما استعداد ناب و مواد اولیه فراوان وجود دارد.

وقتی تک تک تیم‌ها را تماشا می‌کنیم متوجه خواهیم شد وجود این پارامترهای فنی در آن تیم‌هایی بیشتر جاری و ساری است که در بالای جدول هستند و در پایین جدول به جز برخی اندک که مشکلات هدایت و مربیگری دارند، این پارامترها کم رنگ‌تر می‌شوند. البته این سوال که آیا این پارامترها از نظر تاکتیکی ایجاد شده است یا به مرور زمان و به صورت خود جوش و کنار هم بودن بازیکنان طی یک سال و دوسال، ایجاد شده، همچنان مطرح است. این یکی از مسئولیت‌های عمده و اساسی متولی فوتبال (فدراسیون) از نظر فنی است. هرچند فدراسیون فقط متولی تیم ملی است به خصوص زمانی که به جام جهانی رفته باشیم ولی صاحب زیاد دارد، بعد از جام جهانی مثل بچه سرراهی رهایش می‌کنند تا ببینند دوباره شانس یاری می‌کند برای جام جهانی بعدی عزیز شود.

انتهای پیام/۴۰۴۸/