گفت و گوی تفضیلی با آنا؛
بهناز شفیعی: شنیدن طعنه و جنگیدن با آقایان سخت ترین کار دررشته موتورسواری است/ از دیدن راننده‌های خانم وحشت می‌کنم!
بانوی موتور سوار کشورمان می گوید: شنیدن طعنه‌ها و جنگیدن با آقایان در این ورزش، سخت تر از نبود امکانات و دیگر مشکلاتی است که ما با آنها رو به رو هستیم.
به گزارش خبرنگار ورزشی آنا، موتورسواری بانوان پدیده نوظهوری در ایران است؛ رشته‌ای که روز به روز در حال پیشرفت است و بانوان بسیار زیادی به آن علاقمند شده اند. البته در ایران هنوز برای موتورسواری بانوان به صورت رسمی مجوزی صادر نشده است، اما علاقمندان به این رشته پیوسته در حال تمرین کردن هستند و امیدوارند تا روزی مجوز حضور در میادین بین‌المللی را به دست بیاورند. یکی از این بانوان علاقمند به این رشته بهناز شفیعی دختر 26 ساله ای است که به گفته خودش از کودکی به موتورسواری علاقه شدیدی داشته و هم‌اکنون تنها بانویی است که در دو رشته کراس(نمایشی) و ریس(سرعت) در ایران مشغول به فعالیت است.
وی با حضور در خبرگزاری آنا از مشکلات این رشته در ایران و راه پر پیچ و خم برای رسیدن به هدفش گفت. متن گفت و گوی بانوی موتور سوار کشورمان با آنا، به شرح زیر است:
*چه شد که به سمت موتورسواری رفتید و از کی به این رشته علاقمند شدید؟
-از کودکی عاشق موتور بودم. یادم هست یکی از نزدیکان ما موتورسوار بود و تا او را می‌دیدم، از او درخواست می‌کردم که مرا سوار موتورش کند، اما هیچ‌وقت به ذهنم خطور نمی‌کرد روزی خودم بتوانم موتور را برانم. تا اینکه سال ٨٣ خانم همسایه ما که از اهالی روستاهای اطراف زنجان بود، سیزده بدر ما را دعوت کرد و من دیدم که او با موتورش در آن روستا کار می‌کند ، همان جا در ذهنم جرقه خورد که من هم می‌توانم موتورسوار شوم. آرام، آرام موتورسواری را یاد گرفتم، موتور خریدم و بعد از آن هم حرفه‌ای شدم.
*موتورسواری برای خانم‌ها آن هم در ایران، مشکلات خاص خودش را دارد خانواده‌تان با موتورسواری شما راحت کنار آمدند؟
-طبیعی است که در ابتدا این موضوع برای آنها جا نیفتاده‌بود که یک دختر سوار بر موتور شود اما کم کم آنها را متقاعد کردم که موتورسواری خطری ندارد و من می‌توانم با رعایت ایمنی به این ورزش بپردازم.آنها هم وقتی پیشرفت و علاقه من را در این رشته دیدند متقاعد شدند.
*در حال حاضر شما هم در رشته «کراس» و هم در رشته «ریس» مشغول به فعالیت هستید مجوزی برای فعالیت شما صادر شده‌است؟
-من در ابتدا «ریس» سوار بودم و در پیستهای اطراف تهران تمرین می‌کردم تا اینکه به مدت 6 الی 7 ماه توانستم در رشته «کراس» هم موفق شوم. در حال حاضر من در رشته موتور «کراس» جزو اولین خانم‌هایی هستم که کارت فعالیت را از فدراسیون دریافت کردم. البته ما اجازه نداریم در پیستهای اصلی کشور مثل آزادی تمرین کنیم و مجبوریم در پیستهای اطراف تهران تمرینات خود را انجام دهیم.
باید این نگاه در جامعه تغییر کند که خانم‌ها نمی‌توانند موتورسواری کنند. واقعیت این است که نگاه مسئولان به موتورسواری بانوان این‌گونه نیست و می‌دانم که آنها مخالفتی ندارند
*با این شرایط امیدی به دریافت مجوز دارید؟
-قوانین و محدودیت برای دادن مجوز به بانوان بسیار زیاد است اما ما تلاش می‌کنیم تا موانع را از میان برداریم و بانوان هم مانند آقایان آزادنه در پیست آزادی موتورسواری کنند چرا که آنها هم استعداد و هم علاقه‌اش را دارند. ما به دنبال این هستیم تا طبق قوانین اسلامی این حساسیت‌ها را کمتر کنیم تا در نهایت موتورسواری برای خانم‌ها آزاد شود.
*موتورهای «رِیس» و «کراس» چه تفاوتی باهم دارند و در این رابطه کمی بیشتر توضیح بدهید.
-تردد موتورهای «کراس» در معابر عمومی در همه جای دنیا ممنوع است و نیازمند حمل با یدک کش تا پیست یا مسیرهای مخصوص هستند. «کراس» پرشی است و در پیستهای پرش کاربرد دارد. موتور «ریس» موتوری سنگین و سرعتی است که روی آسفالت و پیستهای سرعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به طور حتم کار با موتور «ریس» خیلی خطرناک است.
*جایگاه بانوان در این رشته کجاست و عمده مشکلات خانم‌های موتورسورا در این رشته چیست؟
-اولین مشکل ما این است که بانوان پیست مخصوص به خود را ندارند و در پیستهای اصولی هم نمی‌توانند موتور برانند. به همین دلیل مجبور می‌شویم فقط در شهران و پیستهای دست‌ساز غیر‌اصولی و خطر‌ساز موتورسواری کنیم. از طرف دیگر موتورسواری با آقایان هم کمی حداقل برای من مشکل ساز شده است چون آقایان قبول نمی‌کنند که دختری «ریس »سوار در میان آنها باشد و همین موضوع هم تمرینات من را تحت الشعاع قرار داده است. متأسفانه در فرهنگ ما موتورسواری خانم‌ها هنوز عادی نشده است و به نظرم شنیدن طعنه‌ها و جنگیدن با آقایان در این ورزش سخت ترین مرحله است. در حال حاضر من به این دلیل که با آقایان تمرین می‌کنم نمی‌توانم رفتار آنها را به درستی تشخیص دهم و در تمامی رفتار و حرکات آنها تضاد وجود دارد چرا که اگر با آنها صمیمی شوم نگاه آنها به من ممکن است در آینده مشکل ساز شود و اگر هم از آنها فاصله بگیرم متهم می‌شوم به اینکه مغرور هستم و از آنها کناره گیری می کنم که این موضوع کمی برای من دردسرساز شده است.
*موتورسواری ورزش خطرناکی است. پیش آمده در حین تمرین زمین بخورید و یا مصدوم شوید؟
-زمین که خورده‌ام ولی خداراشکر آسیب ندیدم. آسیب‌های من درحد درد، زخم و کبودی بوده است.
*موتورسواری یک ورزش کاملاً مردانه استٰ مردم وقتی متوجه می‌شوند که شما موتورسوار هستید چه برخوردی دارند؟
-به نظرم در وهله اول باید این نگاه در جامعه تغییر کند که خانم‌ها نمی‌توانند موتورسواری کنند. واقعیت این است که نگاه مسئولان به موتورسواری بانوان این‌گونه نیست و می‌دانم که آنها مخالفتی ندارند.این رشته ده سال است که به ایران آمده‌است اما بسیار پرهزینه است و کسانی که مانند من به این ورزش علاقه دارند تنها با هزینه شخصی خودشان به این ورزش می‌پردازند، اما متأسفانه با عوض شدن هر رئیس هیات هم ارائه مجوز رسمی به بانوان به تأخیر می‌افتد. امیدوارم روزی برسد که هم مردم جامعه و هم مسئولان این رشته را در بین بانوان باور کنند و یقین داشته باشند که بانوان توانایی بسیار بالایی دارند.
* تا به امروز وسوسه نشده‌اید که به خارج از کشور بروید و به مشکلاتی که در ایران دارید پایان دهید؟
-من بارها گفته‌ام که دوست دارم در ایران فعالیت کنم و در کشور خودم تیم بانوان تشکیل شود و برای ایران مسابقه بدهم و حتی داخل ایران هم مسابقات بسیار زیادی برگزار کنیم به همین دلیل هیچ زمانی قصد ندارم که از کشورم بروم.
*تلخ ترین خاطره‌ای که از موتورسواری دارید چه بود؟
من در ابتدا «ریس» سوار بودم و در پیستهای اطراف تهران تمرین می‌کردم تا اینکه به مدت 6 الی 7 ماه توانستم در رشته «کراس» هم موفق شوم. در حال حاضر من در رشته موتور کراس جزو اولین خانم‌هایی هستم که کارت فعالیت را از فدراسیون دریافت کردم
-من با موتورسواری زندگی می‌کنم و در این چندسالی که در این رشته فعالیت می‌کردم روز به روز علاقه‌ام به این ورزش بیشتر می‌شود. در حال حاضر هم تنها هدف زندگی‌ام این است که مسابقات موتورسواری بانوان را به صورت رسمی در ایران برگزار کنم و در این راه هم تلاش بسیار زیادی می‌کنم. اما همین چند وقت اخیر بود که من به همایش بانوان موتورسوار البرز دعوت شدم و در این همایش قرار بود از بانوان موتورسوار تجلیل شود متأسفانه در این مراسم از موتورسوارانی که به واسطه نام پدرشان و یا پیشکسوتان دیگر این رشته معروف شدند تجلیل کردند و از من که 12 سال است در این رشته فعالیت می‌کنم تجلیلی انجام نشد متأسفانه این اتفاق باعث شد تا من کمی دچار یأس و ناامیدی شوم.
*در حال حاضر یکی از انتقادهای همیشگی به بانوان سبک رانندگی آنها بوده است شما به عنوان یک بانوی موتورسوار از رانندگی خانم ها رضایت دارید؟
من چندین سال است که به صورت حرفه ای موتورسواری می‌کنم و در کنار آن رانندگی هم می‌کنم. اما هر زمانی که در خیابان برخی راننده خانم را می‌بینم دچار وحشت می‌شوم. با وجود اینکه خودم خانم و موتورسوار هستم اما به هیچ عنوان رانندگی خانم ها را قبول ندارم و متاسفانه باید بگویم خانم‌ها در رانندگی مهارت آقایان را ندارند.
*به‌نظر شما دختران علاقمند به موتورسواری از کجا باید شروع کنند و شما چه پیشنهادی برای آنها دارید؟
-بهتر است دختران علاقه‌مند با مراجعه به فدراسیون و زیر نظر مربیان آموزش را آغاز کنند. آنها می‌توانند با شرکت در3 دوره آموزشی مدارک «سی،بی،وای» را بگیرند و بعد به صورت حرفه‌ای کار را دنبال کنند.
به عنوان سوال پایانی سقف آرزوی شما در این رشته چیست؟
آرزو دارم امکان موتو سواری بانوان درپیست‌های ایران به وجود بیاید و این نگاه و فرهنگسازی در جامعه ما نسبت به موتورسواری بانوان تغییر کند.اگر ما به این باور برسیم که بانوان در این رشته موفق خواهند بود و موتورسواری تنها مختص به آقایان نیست به طور حتم پیشرفت چشمگیری خواهیم داشت.
انتهای پیام/
