بزیک: دیگر انگیزهای در پرسپولیس وجود ندارد/ ذهن برنده دلیل موفقیت استقلال بود
ادموند بزیک در گفتوگو با خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آنا - حمیدرضا نقیبی، درباره تقابل تراکتور و پرسپولیس در هفته بیست و هشتم رقابتهای لیگ برتر فوتبال ایران اظهار کرد: با توجه به اینکه فرصتی برای کسب عنوان قهرمانی باقی نمانده بازیکنان فاقد انگیزه لازم برای ارائه بازی همیشگی هستند و کادر فنی باید تلاش کند تا آنها برای حفظ رتبه دوم نمایشی مقبول ارائه کند. از آنجایی که رقابت پرسپولیس با استقلال در مسیر کسب قهرمانی وجود داشت، سازمان لیگ میتوانست بازیهای پنج هفته پایانی لیگ برتر را به صورت همزمان برگزار کند اما این کار صورت نگرفت و هفته قبل با برتری استقلال در خانه فولاد خوزستان عملاً انگیزه کافی از بازیکنان پرسپولیس برای دیدار با سپاهان گرفته شده بود چون در صورت پیروزی هم جبران فاصله ۶ امتیازی در سه هفته بسیار سخت بود. با این حال برتری پرسپولیس در آن بازی جذابیت لیگ را حفظ میکرد.
وی ادامه داد: تراکتور در این فصل تغییراتی در کادر فنی خود داشته و نتوانسته نمایش همیشگی را ارائه کند. نوسانات زیاد این تیم را در خطر سقوط قرار داده بود و با آمدن ارطغرول ساغلام کمی نوسانات این تیم کم شد تا بدون دغدغه سقوط در هفتههای پایانی به میدان برود. برگزاری بازی در تبریز به سود این تیم خواهد بود و تلاش میکند تا جایگاه بهتری را با کسب نتیجه مقابل پرسپولیس به دست آورد. در آن سو پرسپولیس که در سالهای اخیر همواره مقابل تراکتور موفق بوده با آنکه بختی برای قهرمانی ندارد اما برای حفظ جایگاه فعلی و اثبات تواناییهای خود نیاز به کسب برتری دارد. سپاهان امیدوار است به عنوان دوم برسد و از دست دادن امتیاز در تبریز کار پرسپولیس را در دو هفته پایانی سختتر میکند.
پیشکسوت پرسپولیس درباره اینکه مهمترین عامل در قهرمانی استقلال چه بوده، عنوان کرد: ذهن برنده مهمترین دلیل برای موفقیت استقلال بود. وقتی یک تیم فاتح جامی میشود از مدیرعامل باشگاه تا تدارکات تیم در آن نقش دارند و هر کدام مسئولیت خود را به درستی انجام ندهند، کسب جام رخ نمیدهد. در این دوره از رقابتهای لیگ برتر شاهد افت کیفی مسابقات بودیم و و در سال جام جهانی انتظار کیفیت بهتری از معتبرترین مسابقات داخلی را داشتیم ولی بازیکنان تیمها انگیزه زیادی برای ارائه بازیهای در سطح بالاتر نداشتند و بازیهایی که دیدیم چنگی به دل نزد. تعداد ملیپوشان لیگ برتری هم بیانگر این موضوع بود و سرمربی تیم هم از بازیکنانی استفاده میکرد که بتواند با آنها جواز حضور در جام جهانی را به دست آورد و هر فردی هدایت تیم ملی را قبول میکرد قطعاً به بازیکنانی میدان میداد که با آنها نتیجه دلخواه را به دست آورد.
بیشتر بخوانید:
- گلمحمدی در چه صورت به سپاهان میرود؟
- موسوی: استقلال لایقترین تیم برای قهرمانی بود/ کمبود ستاره در پرسپولیس محسوس بود
وی در مورد اینکه بیست و یکمین دوره لیگ برتر فاقد پدیده خاصی بود، بیان کرد: چندین فصل است که شاهد حضور بازیکنان شاخصی نیستیم. در این دوره از دیدارهای انتخابی جام جهانی مهرههایی مانند مهدی طارمی، علیرضا جهانبخش، سردار آزمون و ... بودند که با کیفیت مناسب خود صعودی دلچسب را رقم زدند ولی در دوره بعدی آنها ۴ سال بزرگتر شدهاند و نمیتوانیم در نیمهای ملی امید یا جوانان جایگزینهای مناسبی برای آنها داشته باشیم. فهرست تیم ملی امید برای رقابتهای زیر ۲۳ سال قهرمانی آسیا اعلام شده و به ندرت بازیکنی را میتوانیم معرفی کنیم که بتواند با نمایش عالی خود سرنوشتساز باشد. ساختار مناسبی نداریم و همه توقع دارند تا تیم المپیک بتواند با مهدی مهدویکیا طلسمشکنی کند در حالی که بازیکنان این تیم تنها تمرین کردهاند و بازی رسمی به اندازه کافی نداشتهاند.
بزیک خاطرنشان کرد: آن قدر فوتبال ایران نتیجهگرا شده و جایگاه مربیان شکننده است که سرمربی تیمها جرئت بازی دادن به بازیکنان جوان خود را ندارند و جسارت تغییر به خود نمیدهند. در سه هفته از لیگ برتر و لیگ دسته یک شاهد برکناری سرمربی ۹ تیم بودیم و برای همین مربیان تنها به نفرات باتجربه بازی میدهند. فردی که سرمربی تیم ملی نوجوانان بوده سه سال بعد دوباره همان سمت را در اختیار دارد در حالی که او باید هدایت تیم ملی جوانان را بر عهده بگیرد و سلسله مراتب را به درستی طی کند. مطمئن باشید اگر در ردههای پایه تیمهای ایران نتیجهای میگیرند تنها اتفاق بوده و حاصل کار تیمی منظمی که از گذشته بوده نیست. تا زمانی که فوتبال ایران کدخدامنشی اداره شود امکان پیشرفت وجود ندارد. تیم ملی امید ایران فاقد نفرات تأثیرگذار است و بازیکنان آن نقشی در تیمهای باشگاهی خود ندارند. سرمربیان هم جرئت میدان دادن به بازیکنان جوان را ندارند چون با این کار میگویند تیم لیگ برتری جای آزمون و خطا نیست و اگر بازی ندهد متهم به مقابله با جوانگرایی میشود.
انتهای پیام/۴۰۴۸/
انتهای پیام/