دبریدمان زخم بستر چیست و چه روش هایی دارد

به گزارش گروه بازار خبرگزاری آنا، روش درمانی را می‌توان هم در مراحل اولیه و هم مراحل پایانی زخم بستر به کار گرفت. اکثر متخصص های زخم بستر توصیه می کنند که به منظور پیشگیری از بروز عفونت و بافت مردگی، هرچه زودتر اقدام به دبریدمان زخم بستر شود.

زخم بستر بیشتر در کجاها شکل می گیرد؟

هیچ بخشی از بدن در مقابل شکل‌گیری زخم بستر ایمن نیست؛ تقریباً می‌توان گفت که زخم بستر نه تنها در باسن و پشت بلکه ممکن است در هر بخشی از بدن ایجاد شود، اما بخش های به خصوصی از بدن بیش از باقی نقاط مستعد بروز زخم بستر هستند. موقعیت زخم بستر تا حدی به شکل قرارگیری فرد در طول بی حرکت بودن و بخشی هم به تخت یا ویلچر بستگی دارد. موقعیت برآمدگی های استخوانی می تواند باعث شود تا وزن بدن در این نقاط جمع شده و از آنجا به تشک منتقل شود و زخم بستر معمولاً در این نقاط تشکیل شود. چربی به شکل لایه بالشتکی می تواند تا حدی مانع از وارد شدن فشار ناشی از وزن فرد شود، بنابراین اعضایی از بدن که بدون چربی هستند در معرض خطر بیشتری از شکل گیری زخم بستر قرار دارند. نقاطی از بدن وجود دارد که معمولاً می توان زخم بستر را در آنها دید:

• پشت سر


• قوزک پا


• پشت


• باسن


• پایین کمر


• زانوها


• ستون فقرات

شدت زخم بستر تا چه حد می‌تواند باشد؟

• مرحله اول: مرحله اول زخم بستر تنها شکل گیری آن است و هنوز به صورت زخم باز در نیامده است. زخم بستر اولیه نشان دهنده یک ناحیه قرمز بر روی پوست است که در ادامه به صورت تیره و بنفش در خواهد آمد. زخم بستر اولیه ممکن است با خارش همراه شود اما درد آن اندک خواهد بود. این ناحیه ممکن است به شکل متورم، گرم و سخت تر از قسمت های اطراف خود ظاهر شود.


• مرحله دوم: در مرحله دوم زخم بستر، پوست باز می‌شود و ممکن است با خراش روی پوست مواجه شوید و همچنین ایجاد تاول های پر از چرک در زخم باز ممکن و محتمل خواهد بود. زخم در این مرحله قطعاً دردناک خواهد بود، اما هنوز سطحی است.


• مرحله سوم: در این حالت زخم به صورت یک دهانه باز، و تخت زیر بیمار نیز به رنگ قرمز در می آید. زخم فشاری معمولاً با درد زیادی همراه است و در این حالت پوست به صورت کلی ساییده شده و بافت زیرین آن ظاهر می‌شود و آسیب میبیند.


• مرحله چهارم: در مرحله چهارم زخم بستر، بافت نرم درون زخم تا حدی از میان رفته و عضلات و استخوان پدیدار می‌شوند که این حالت می تواند یک وضعیت مرگ آور باشد.

گزینه های درمانی زخم بستر چیست؟

مراحل اولیه زخم بستر در مقایسه با زخم های فشاری مراحل بالاتر به مداخله زیادی نیاز ندارد. در این حالت هر جلسه درمان شامل پانسمان زخم فشاری، کاهش فشار و مصرف دارو می‌شود. این اقدامات را باید در مراحل اولیه شکل گیری زخم بستر آغاز کرد و در غیر این صورت درمان آن می تواند بسیار دشوار شود. گزینه‌های مختلفی که برای درمان زخم بستر می توان در نظر گرفت عبارتند از:

• دبریدمان: این فرآیند شامل حذف بافت مرده و ناسالم از زخم بستر یا زخم های دیگر می‌شود. جراحی دبریدمان یکی از راه‌های انجام این فرآیند است، اما شکل های دیگری مانند دبریدمان شیمیایی، مکانیکی، دبریدمان بیولوژیکی و حتی اتولیت نیز در دسترس است. نوع دبریدمان بر اساس تصمیم مشترک پزشک معالج و بیمار یا نماینده بیمار (در صورتی که بیمار غیرهوشیار باشد) معین می‌شود.


• مکش زخم: یک متخصص درمان زخم فشاری می‌تواند از مکش زخم برای زهکشی ترشحات زخم بستر استفاده کند؛ که این فرآیند می‌تواند در عین جلوگیری از بروز عفونت، باعث تسریع فرآیند درمان نیز شود. یک پوشش بدون درز بر روی زخم اعمال شده و یک پمپ، وظیفه زهکشی زخم را بر عهده خواهد داشت.


• جراحی بازسازی فلپ: انجام جراحی بازسازی فلپ در بیماری که پوست و بافت خود را از دست داده یک ضرورت برای بستن زخم به شمار می رود. جراح ممکن است پوست سالم را از جاهای دیگر بدن برداشته و آن را به محل زخم پیوند بزند.


• کلوستومی: فضولات انسانی می‌تواند باعث ایجاد عفونت در زخم فشاری و همچنین افزایش نرخ وقوع زخم بستر شود.


• قطع عضو: در این فرآیند جراحی، بخشی یا تمام یک عضو از بدن قطع خواهد شد. این فرآیند در حالت بروز موارد شدید زخم بستر که بافت مرده باعث ایجاد خطر برای زندگی فرد بیمار می‌شود، ضروری خواهد بود.

انواع دبریدمان

• دبریدمان شیمیایی: فرآیند دبریدمان شیمیایی یک زخم شامل استفاده از آنزیم هایی خواهد بود که بافت مرده را خورده و رشد بافت سالم در این مکان را تسریع می‌کند.


• دبریدمان اتولیتیک: این فرآیند از آنزیم های بدن خود فرد استفاده می‌کند. در این فرآیند یک پانسمان مرطوب بر روی زخم قرار داده می‌شود و به بدن اجازه داده می‌شود تا خودش را ترمیم کند. البته از این روش نمی توان برای بیمارانی که دارای ضعف جسمانی هستند و نمی توانند خودشان را درمان کنند، استفاده کرد.


• دبریدمان به وسیله جراحی: یک جراح ممکن است از تیغ جراحی برای بریدن بافت‌های مرده ناحیه عفونی استفاده کند. معمولاً این فرآیند نیازمند نوعی عمل بازسازی زخم نیز خواهد بود؛ دبریدمان وسیله جراحی معمولاً آخرین سنگر به شمار می رود چرا که دوره ریکاوری از این جراحی طولانی و دردناک خواهد بود.


• دبریدمان مکانیکی: یک روش دردناک پاکسازی زخم با استفاده از دبریدمان مکانیکی است که در آن یک پانسمان مرطوب روی زخم قرار داده می‌شود و به آن اجازه داده می‌شود که در همین نقطه خشک شود. سپس این تکه پانسمان با فشار از محل کشیده می‌شود تا بافت مرده و همچنین قسمتی از بافت زنده از روی زخم جدا شود.

مشکلات عدم درمان زخم بستر

مشکلاتی که در اثر عدم درمان زخم بستر ممکن است پیش بیاید و بعضی از آنها برای زندگی فرد می تواند خطرزا باشند، عبارتند از:

• سلولیت: سلولیت پوستی یک عفونت در پوست و بافت های نرم است؛ این حالت می‌تواند باعث گرمی، قرمزی و تورم قسمت متاثر شده شود. افرادی که با آسیب های عصبی مواجه هستند، معمولاً درد ناشی از ناحیه‌ای که به سلولیت مبتلا شده را متوجه نمی‌شوند.


• عفونت مفاصل و استخوان: عفونت ناشی از زخم بستر می تواند به مفاصل و استخوان نفوذ کند؛ عفونت مفصل باعث آسیب به غضروف و بافت های نرم می‌شود. عفونت استخوان (استئومیلیت) باعث کاهش عملکرد مفاصل و اعضای بدن خواهد شد.


• سرطان: عدم درمان زخم بستر و باقی ماندن زخم برای طولانی مدت می تواند منجر به ایجاد نوعی از سرطان پوستی و سلولی شود.


• عفونت خونی در اثر مسمومیت عفونی: اگرچه به ندرت، اما زخم بستر می تواند منجر به ایجاد عفونت خونی شود.

انواع مراقبت های پوستی

• پوست را تمیز و خشک نگه دارید: پوست را با ماده پاکسازی ملایم تمیز کرده و آن را خشک کنید. این فرآیند پاکسازی را به منظور عدم قرار گیری پوست در معرض رطوبت ادرار یا مدفوع به صورت مرتب انجام دهید.


• از پوستتان محافظت کنید: از کرم‌های مرطوب کننده به منظور پیشگیری از تماس مستقیم پوست با رطوبت و مدفوع استفاده کنید. در صورت نیاز تخت و لباستان را مرتباً تعویض کنید؛ مراقب دکمه یا زیپ در لباس و تخت باشید که باعث ایجاد زخم در روی پوست نشود.


• به صورت روزانه پوست را مورد معاینه قرار دهید: به دقت و به صورت روزانه در روی پوست به دنبال علائم هشدار دهنده ایجاد زخم بستر باشید.

انتهای پیام/ ر