عمر البشیر: مذهب تشیع، دلیل قطع روابط ما با ایران است

به‌گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا به‌نقل از روزنامه الحیات، عمر البشیر در سخنانی در حاشیه نشست اتحادیه آفریقا در آدیس‌آبابا، پایتخت اتیوپی، گفت: «ایران و سودان پیشتر در برخی موارد روابط خوبی با یکدیگر داشتند تا اینکه دولت سودان دریافت ایران در صدد نشر مذهب تشیع در این کشور است.»

وی با بیان بروز برخی درگیری‌های طایفه‌ای در این کشور افزود: «ما شیعه را نمی‌شناسیم. همه ما سنی هستیم و مشکلات و نزاع‌هایی داریم که برایمان کافی است و نمی‌توانیم ورود عنصر جدیدی به نزاع در جامعه سودان را بپذیرم؛ به همین دلیل دفاتر فرهنگی ایران بسته شد.»

البشیر همچنین در بخش دیگری از سخنان خود به روابط کشورش با سودان جنوبی پرداخت و عنوان کرد: «باز شدن مرزها با سودان جنوبی با هدف کمک به مردم آن کشور برای مقابله با خطر گرسنگی انجام شده است.»

رئیس‌جمهوری سودان عنوان کرد: «مشکلاتی که در مسیر دو کشور سودان و سودان جنوبی برای عادی‌سازی روابط وجود دارد، کاملا پشت سر گذاشته نشده است.»

حمایت‌های ایران از دولت سودان؛ فرار البشیر از بحران دارفور

این مواضع در حالی مطرح می‌شود که ایران در یکی از رویدادهای بزرگ تاریخ سودان که خیلی زود به موضوعی بین‌المللی تبدیل شد و تاثیر بسیاری بر این کشور و نقش سیاسی عمرالبشیر گذاشت، یعنی بحران دارفور در سال 1998، ایران از دولت سودان حمایت کرد.

در فوریه 2003 (بهمن 1381) دو گروه مسلح یعنی ارتش آزادی‌بخش سودان و جنبش عدالت و برابری، اقدام مسلحانه علیه حکومت سودان را آغاز کردند.

طبق گزارش سازمان‌های بین‌المللی، به‌دنبال این جنگ ده‌ها هزار نفر کشته و میلیون‌ها نفر از اهالی دارفور از خانه و کاشانه خود آواره شدند. به علاوه گزارش‌های زیادی از تجاوز به زنان و دختران منطقه از طرف همه گروه‌های شبه‌نظامی و مسلح درگیر نیز وجود دارد.

در 4 فوریه 2009 (16 بهمن 1387) دیوان کیفری بین‌المللی، حکم بازداشت عمر البشیر را به اتهام جنایت علیه بشریت در دارفور صادر کرد. این حکم در تاریخ حقوق بین‌الملل بی‌سابقه بود، زیرا نخستین‌بار حکم بازداشت یک رهبر قانونی بر سر کار صادر می‌شد.

در حالی که حکومت عمرالبشیر به‌وسیله دولت‌ها و مجامع غربی زیر فشار شدید قرار داشت، جمهوری اسلامی ایران حمایت قاطعی از وی به عمل آورد. در آن بازه زمانی، رهبر انقلاب و رئیس‌جمهوری وقت، بر لزوم حمایت از دولت مسلمان سودان در برابر هرگونه تلاش خارجی برای مداخله تاکید کردند.

حسن قشقاوی، سخنگوی وقت وزارت امور خارجه، در 16 اسفند 1387 علاوه بر محکوم کردن این حکم و سیاسی دانستن آن، این حکم را مغایر حق حاکمیت ملی کشورها و مصونیت دولتمردان دانست.

قشقاوی با یادآوری سکوت مجامع بین‌المللی در برابر جنایات صهیونیست‌ها، چنین حکمی را مبتنی بر اغراض سیاسی کشورهای غربی خواند.

از سوی دیگر رهبر انقلاب اسلامی در تیر 1390 که عمرالبشیر و هیات همراه وی را به حضور پذیرفتند، علاوه بر قدردانی از ایستادگی دولت سودان در برابر محور آمریکایی-صهیونیستی، بار دیگر بر حمایت ایران از حکومت اسلامی، دولت و ملت سودان در مبارزه برای حفظ تمامیت ارضی خود تاکید و جناح‌های سیاسی سودان را به هشیاری و اتحاد دعوت کردند.

در مقابل، به‌دنبال حمایت‌های ایران از دولت سودان در مقابل فشارهای جهانی، ژنرال صدیق عامر، مدیرکل اطلاعات و امنیت سودان، گفته بود: «ایران بزرگ‌ترین متحد ما در زمینه امنیتی و تولید تسلیحات است. ما روابط خود را با اسلام‌گرایان و ایران به دلیل روابط اقتصادی با عربستان سعودی و دولت‌های خلیجی قربانی نخواهیم کرد.»

چند سال پس از این مناسبات حسنه، دولت سودان اعلام کرده که تبلیغ تشیع از سوی ایران، دلیل اصلی کاهش و سپس قطع رابطه با ایران بوده است. این در حالی است که دولت سوردان هیچ مدرکی که این ادعا را اثبات کند، نشان نداده است. به نظر می‌رسد، از آنجا که کاهش و سپس قطع رابطه با ایران همزمان با گسترش روابط خارطوم و ریاض بوده است در نتیجه، دلارهای نفتی سعودی احتمالا بیشترین نقش را در این میان بازی کرده‌اند.