ساحل کریمی در گفت‌وگو با آنا:
لحن و صدای گوینده رادیو باید پرانرژی و امیدبخش باشد/ چیدن سفره هفت سین و نشستن دور آن جذاب‌ترین سنت نوروزی است
در جهان امروز چاره‌ای جز امیدواری نداریمگوینده برنامه پارک شهر رادیو تهران اعتقاد دارد گویندگان رادیو باید اجرایی پر انرژی داشته باشند و امید را از مخاطبان نگیرند.
به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، زمانی که رسانه‌های جدید و نرم‌افزارهای مختلف ارتباطی یکی پس از دیگری به وجود آمدند و مخاطبان میلیونی برای خود جذب کردند، بسیاری بر این باور بودند که رسانه‌های قدیمی مثل رادیو، تلویزیون و مطبوعات کم‌کم از دور خارج می‌شوند و کمتر مخاطبی به سمت آن‌ها خواهد رفت. اگرچه نمی‌توان منکر کم شدن مخاطبان رسانه‌های قدیمی شد، اما این رسانه‌ها به قدری در زندگی مردم ریشه دوانده‌اند که خارج شدنشان از سبک زندگی بسیاری از ما تاحدود زیادی نشدنی است.
به واسطه همین عشق و علاقه به رسانه‌های قدیمی، هنوز هم زندگی در رادیو جریان دارد و از همان ساعات ابتدایی صبح تا پایان روز، برنامه‌های مختلفی از این رسانه به روی آنتن می‌رود. در میان برنامه‌های رادیویی، برنامه‌های صبحگاهی جایگاه ویژه‌ای دارند، برنامه‌هایی که معمولا در آن‌ها حرف‌های جدی و مهمی با حضور مهمانان ویژه زده می‌شود و مخاطبان پروپاقرصی دارد. یکی از برنامه‌های صبحگاهی رادیو که از رادیو تهران پخش می‌شود، برنامه «پارک شهر» است. ساحل کریمی یکی از گویندگان اصلی این برنامه و از چهره‌ها خوش‌سابقه رادیو است، گوینده‌ای که در زمینه دوبله نیز دستی بر آتش دارد. به بهانه نوروز ۱۴۰۱ گفت‌وگویی با این گوینده رادیو انجام داده‌ایم، گفت‌وگویی درخصوص جایگاه رادیو و سختی‌های اجرا در این رسانه و همینطور سوالات عیدانه.
آنا: این روزها با گسترش عجیب میزان اثرگذاری رسانه‌ها روبرو هستیم. شما در حال حاضر جایگاه رادیو را در میان رسانه‌های امروزی چگونه می‌بینید؟
کریمی: علی‌رغم اینکه دست هرکدام از ما یک گوشی تلفن همراه هست و انواع و اقسام نرم‌افزارهای مختلف برای دسترسی به اطلاعات در اختیار افکار عمومی قرار دارد، اما فکر می‌کنم رادیو رسانه‌ای دلی است و مخاطبان پروپاقرص خود را دارد. اگر این سال‌ها نقش رادیو کمرنگ شده، به خاطر این است که شاید برنامه‌های روی آنتن فاقد محتوا شده است. هرجا که برنامه محتوامحور باشد در دل‌ها نفوذ می‌کند و پرمخاطب می‌شود. طبیعی است که در دنیای امروز کمی ذهن آدم‌ها از رسانه‌هایی مثل رادیو و تلویزیون جدا افتاده ولی من همچنان معتقدم رادیو کارکرد خودش را دارد.
آنا: مجری یک برنامه صبحگاهی رادیو باید چه ویژگی‌هایی را در نحوه اجرا، لحن و محتوای صحبت‌هایش داشته باشد؟
کریمی: شما برای اینکه بتوانید چنین کاری را در آن موقع از صبح شروع کنید، اولین مسئله این است که سحرخیز باشید. باید صبح زود قبل از همه بیدار شوید و تمرینات بیان را انجام دهید تا ساعت ۶ که قرار است برنامه شروع شود، صدایتان کاملاً بیدار، باانرژی و خوب باشد. ضمن اینکه برنامه صبحگاهی برنامه‌ایست که مخاطبان بسیاری دارد و همیشه در رسانه، برنامه‌های صبحگاهی برنامه‌های درجه الف هستند، چون به نسبت آثار عصرگاهی و شبانه جدی‌تر هستند و شما به عنوان مجری باید در حوزه‌های سیاست، جامعه اقتصاد و هنر سرک بکشید و اطلاعات عمومی کافی هم داشته باشید.
انرژی زیادی در اجرای صبحگاهی
آنا:برخی از مجریان رادیو در برنامه‌های صبحگاهی، به قدری انرژی زیادی در زمان اجرا دارند که حتی این مسئله باعث سوژه شدن آن‌ها در فضای مجازی هم شده است. این حجم از انرژی برای اجرای این برنامه‌ها نیاز است؟
کریمی: بخشی از این مسئله شاید نقد و حساسیتی است که مردم به اجرای برخی از همکاران بنده دارند، بخشی هم عدم شناخت و تاحدودی بی‌انصافی آن‌هاست. شما وقتی در رسانه ملی هستید، باید نیرویی نویدبخش، امیدبخش و سراسر انرژی در صدایتان داشته باشید. اما گاهی اوقات وزن شاد بودن و با صدای بلند حرف زدن زیادتر می‌شود که این مسئله می‌تواند به این دلیل باشد که آموزش‌های دقیقی وجود نداشته و شاید برخی از همکاران در اجرا به سمتی می‌روند که نباید. یعنی آن بخش خیلی به چشم می‌آید و ممکن است که برای مخاطب آنچنان جذاب نباشد. ضمن اینکه دانستن این مسئله هوشمندی بسیار زیادی می‌خواهد که بدانید در چه زمانی و چه موقعیتی اجرا می‌کنید. مثلا اینکه در سال‌های اخیر شاید انرژی تک‌تک افراد جامعه به دلیل فشارهای مختلف اقتصادی و... خیلی بالا نباشد و من به عنوان مجری باید درک درستی از فضای پیرامونم داشته باشد و در مرز باریکی از انرژی و نویدبخشی حرکت کنم به گونه‌ای که در ذوق مخاطب نزنم.
آنا: با تمام این تفاسیر اجرای برنامه‌های صبحگاهی چه سختی‌ها و لذت‌هایی دارد؟
کریمی: سختی این کار شاید برمی‌گردد به اینکه برنامه‌های صبح، برنامه‌هایی جدی است. این برنامه‌ها رویکرد متفاوتی دارد، شاید به این دلیل که اغلب وزرا، وکلا، مسئولان و آدم‌هایی که جایگاهی در اجتماع دارند، مهمانان برنامه هستند. به همین دلیل باید در این برنامه‌ها خیلی دقیق عمل کرد. لذت کار هم در این است که شما صبح زود بیدار می‌شوید و این سحرخیزی حس خوبی به شما می‌دهد. شما زمانی وارد رادیو می‌شوید که تمام شهر در سکوت به سر می‌برد و آن انرژی که در حین اجرا به مخاطب منتقل می‌کنید، باعث می‌شود در وجود خود هم لذت ببرید.
آنا: چگونه می‌شود هم از مشکلات مردم گفت و آن‌ها را کتمان نکرد و هم روحیه امید به زندگی را در آن‌ها زنده نگه داشت. متعادل نگه داشتن این دو قطب متفاوت سخت نیست؟
کریمی: خیلی سخت است، خاصه در شرایطی که ما در آن قرار داریم. اما اینکه شما از چه دریچه‌ای صحبت کنید و خودتان را به مخاطب نزدیک کنید کار بسیار دشواری است. با این وجود فکر می‌کنم روحیه نویدبخشی و امیدبخشی باید در جامعه تقویت شود، چون در جهان امروز چاره‌ای جز امیدواری نداریم. از این مرز حساس با هوشمندی می‌توان عبور کرد، به شرطی که بتوان ذهن مخاطب را جذب کرد و شنونده متوجه شود که شما جز صداقت چیزی نمی‌گویید و در حقیقت طرفدار او هستید. هرجا کفه ترازو به سمت مردمدار نبودن سنگینی کند، آنجا شما کاملا متوجه می‌شوید که مخاطب واکنش نشان می‌دهد. هرجا هم صداقت به خرج می‌دهید و سعی می‌کنید حرف از حقیقت بزنید، مخاطب درک می‌کند، امیدوار می‌شود و پابه‌پای شما می‌آید.
آنا: در تمام این سال‌ها گویندگان مورد علاقه شما در رادیو چه کسانی بودند؟
کریمی: در تمام این سال‌ها به طرز عجیبی جذب گویندگی زنده‌یاد مهران دوستی می شدم، همینطور وقار خانم بهروان در اجرا هم من را بسیار جذب خود می‌کرد و خیلی از آن‌ها درس گرفتم.
آنا: باتوجه به اینکه شما سابقه دوبله هم دارید، جهان دوبله برایتان جذاب‌تر است یا اجرا در رادیو؟
کریمی: دوبله و گویندگی دو دنیای متفاوت است. از طرفی هیجان اجرای برنامه زنده، بسیار زیاد و دوست داشتنی است و اینکه همه چیز در لحظه اتفاق می‌افتد خیلی خاص است. و همینطور دوبله نیز دنیای جذاب خودش را دارد. با این وجود رادیو برای من جذاب‌تر است چون در آنجا تجربه بیشتری دارم و به جذابیت‌هایش علاقه‌مند هستم.
آنا: شیرین‌ترین رویداد سال ۱۴۰۰ برای شما چه بوده است؟
کریمی: ما رسمی همیشگی داریم و آن اینکه در روزهای اول سال به هرآن کسی که در سال گذشته در خاطرمان نقش خوبی زده است، به یاد انسان بودن و مهربان بودنش، یک شاخه گل لاله می‌دهیم تا آن شخص در خاطرمان پررنگ بماند. امسال من چند لاله اضافه داشتم و در حال عبور از میدان هفت تیر بودم که دیدم آقایی با چهره مغموم در کنار بانک نشسته بود. یکی از لاله‌ها را به آن اقا دادم، اگرچه در ابتدا مقاومت می‌کرد و نمی‌خواست گل را بگیرد، اما زمانی که آن را گرفت لبخند عجیبی زد که من حس می‌کنم شیرین‌ترین لحظه‌ای که در سال گذشته برای من رقم خورد، نگاه شاد این آقا بود.
سمنو، خوشمزه‌ترین سین
آنا: کدام سین هفت سین را بیشتر دوست دارید؟
کریمی: سمنو، به خاطره خوشمزه بودن و جذابیتش و اینکه از گندم تهیه شده است، اولین دانه‌ای که بشر توانست آن را اهلی کند. شاید دلیل دیگرم برای انتخاب سمنو این باشد که دستی هم در آشپزی دارم و مزه‌ها و طعم‌ها برایم جذاب هستند.
آنا: سنت‌های نوروزی دغدغه گروه زیادی از خانواده‌هاست. شما به این سنت‌ها چطور نگاه می‌کنید و بیشتر به کدامیک از آن‌ها پایبند هستید؟
کریمی: به نظر من جذاب ترین سنت نوروز، بدون هیچ رقابتی با دیگر سنت‌ها چیدن سفره هفت سین و قرار گرفتن اعضای خانواده در کنار یکدیگر است. لحظه‌ای که همه، تمام کارهایی که دارند را کنار می‌گذارند و برای تحویل سال کنار سفره می‌نشینند. در آن دم ذهنیت تمام آدم‌ها چیزی جز مثبت‌نگری، شکوفایی و آغازی دوباره نیست. آن لحظه‌ای که نقطه عطف است و فکر می‌کنید تمام آدم‌هایی که به لحظه تحویل سال معتقدند، چیزی به جز نیکی در ذهن‌شان شکل نمی‌گیرد. به همین دلیل چیدن سفره هفت سین و نشستن دور آن جذاب‌ترین سنت است و چقدر زیباست که این لحظه با تولد بهار متقارن شده است.
آنا: اگر بخواهید برای اوقات فراغت و تعطیلات نوروزی به دوستانتان و مخاطبان ما چند کتاب و فیلم معرفی کنید به چه مواردی اشاره می‌کنید؟
کریمی: در زمینه فیلم که به مدد وی‌اودی‌های موجود و دوبله‌ها و زیرنویس‌هایی که وجود دارد، تعداد آثار بالاست و همه می‌توانند باتوجه به سلیقه‌شان فیلم‌ها و سریال‌های مختلف را در ژانرهای گوناگون انتخاب کنند. ولی در زمینه کتاب، می‌توانم کتابی که سال‌ها پیش خوانده‌ام را توصیه کنم، کتاب «همنوایی شبانه ارکستر چوب‌ها» نوشته رضا قاسمی. این کتاب بی‌نظیر است و تعطیلات نوروز زمان مناسبی برای خواندن آن محسوب می‌شود.
آنا: ترجیح می‌دهید تعطیلات نوروز را چگونه بگذرانید؟ تنهایی و جاهای دنج را ترجیح می‌دهید یا رفتن به جاهای شلوغ و دید و بازدید و...
کریمی: دلم می‌خواهد تلفیقی از این دو را تجربه کنم. نوروز هر ساله سکون و سکوتی را با خود در تهران به همراه می‌آورد. چون خیلی‌ها که از شهرستان‌ها و استان‌های مختلف به پایتخت آمده‌اند، در این فرصت به محل تولدشان و جایی که به آن تعلق دارند می‌روند و شهر به تهران قدیم با همان خلوتی تبدیل می‌شود. به همین دلیل من همواره ترجیح می‌دهم که نوروز را در تهران بگذرانم، از طرفی در تعطیلات هم که نمی‌شود از دید و بازدید گذشت. پس به نظرم بهترین جواب تلفیق این دو حس است.
آنا: برای سال۱۴۰۱ چه برنامه‌ای دارید و دوست دارید چه اتفاقی برای شما در این سال رخ دهد؟
کریمی: هرگز به یک برنامه بلندمدت فکر نخواهم کرد. همینجور که روزهایم را می‌گذرانم، ادامه می‌دهم. کتاب می‌خوانم، گالری‌های مختلف را می‌بینم، موسیقی گوش می‌دهم و همین کارها را در سال آینده نیز ادامه خواهم داد و افزون بر این‌ها، قرار است که کار کردن با چند نرم‌افزار در حوزه تدوین و ادیت صدا را نیز یاد بگیرم.
انتهای پیام/۴۱۷۳/
انتهای پیام/
