آنا گزارش می دهد؛
سرآمدی صنعت داروسازی ایران در خاورمیانه/ تولید ثروت با صادرات محصولات دانش‌بنیان ایرانی
داروسازی از جمله صنایع سودآوری است که می‌تواند جایگزینی مناسب برای اقتصاد نفتی باشد بنابراین تقویت شرکت‌های دانش‌بنیان و حمایت صندوق‌های سرمایه‌گذاری جسورانه از این شرکت‌ها از اهمیت زیادی برخودار است.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، مریم اویسی- سالانه حدود ۳۶ میلیارد انواع مختلف دارو در کشور مصرف می‌شود که ۹۷ درصد آن در داخل به تولید می‌رسد. در حال حاضر توانایی بالقوه ایران در این زمینه باعث شده تا اکنون ایران صادرکننده این محصولات به کشورهای منطقه و روسیه باشد و ارزآوری زیادی در این خصوص به ارمغان بیاورد بنابراین تقویت شرکت‌های دانش‌بنیان و حمایت صندوق‌های سرمایه‌گذاری جسورانه از این شرکت‌ها از اهمیت زیادی برخودار است که می‌تواند ضمن بهبود شرایط این صنعت با تولید ثروت برای جوانان اشتغال زایی ایجاد کند و ارزآوری فراوانی به همراه داشته باشد.
حجت الله ذبیحی، رئیس یک شرکت داروسازی دانش‌بنیان و رئیس سندیکای تولیدکنندگان و صادرکنندگان داروی دامپزشکی ایران که در زمینه تولیدات داروهای دامی و انسانی فعالیت می‌کند در این خصوص به آنا می‌گوید: اکنون حدود ۱۸۰ شرکت دارویی در زمینه تولید، دارو، واکسن، محصولات هایتک و پروبیوتیک در ایران فعال هستند. از این میزان ۳۶ شرکت دانش بنیان است که بهترین داروهای گیاهی را تولید می‌کنند. داروهای گیاهی که برای نخستین بار در ایران و جهان تولید شده‌اند. به عنوان مثال اکنون یکی از شرکت‌های دانش بنیان ایران برای نخستین بار موفق به تولید داروهای نوآورانه دامپزشکی در زمینه گیاهی شده است. شرکت دیگری نیز در زمینه تولید محصولات صد در صد گیاهی فعالیت بسیار موفقی دارد. شرکت‌های دانش بنیان دیگری نیز فعال هستند که اقدام به تولید محصولات شیمیایی می‌کنند. این محصولات نیز نوآورانه هستند. این شرکت‌ها سالانه حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیون دلار صادرات دارند اما متاسفانه طی دو سال اخیر به دلیل مشکلات اقتصادی و ارزی و تاکید بر تولید داخل و تامین نیاز کشور میزان صادرات آنها ۷۰ تا ۱۱۰ میلیون دلار بوده است.
این داروها کاملا بر اساس استانداردهای بین المللی ساخته شده‌اند و مورد تایید اتحادیه اروپا هستند اما متاسفانه برای صادرات آنها قوانین سختی اعمال می‌شود اما با این وجود تاکنون موفق شده‌ایم به ۱۵ تا ۱۶ کشور منطقه از جمله عمان و آفریقا و روسیه این محصولات را صادر کنیم.
قوانین دست و پاگیر دولتی باید کمتر شود
ذبیحی می‌افزاید: در حال حاضر برای صادرات این محصولات دو مساله ( تحریم‌ها و قوانین دست و پا گیر سازمان توسعه تجارت ایران) وجود دارد؛ این سازمان طی یک سال اخیر بیش از هزار بخش نامه برای جلوگیری از صادرات ابلاغ کرده است. از سوی دیگر نداشتن ارتباطات بانکی و مشکلات فعلی تحریم‌ها باعث شده که ما اکنون نتوانیم در دنیا همپای کشورهای چین، هند و دیگر کشورها قد علم کنیم و گرنه در حال حاضر از کشور ترکیه و کل کشورهای منطقه از نظر تکنولوژی جلوتر هستیم. پیشی گرفتن ما از کشورهای منطقه به مدد تیز هوشی مقام معظم رهبری است که از همان ابتدا بر اقتصاد دانش بنیان، مباحث نوآوری، فناوری بومی و دانش بومی تاکید فراوان داشته‌اند. این مساله باعث شده است که ما اکنون نه تنها یک سر و گردن بلکه چند سر و گردن از کل کشورهای منطقه جلوتر باشیم و داروهایمان همپای کشورهای اروپایی باشد اما متاسفانه اکنون دو ایران بزرگ در کشور وجود دارد. نخست، خودزنی داخلی است. دوم، خود تحقیری است. این دو مساله باعث شده که ما تصور کنیم کیفیت محصولات خارجی بهتر از ایرانی است.
متاسفانه در حال حاضر آنقدر قوانین دست و پا گیر وجود دارد که هر روز درگیر ابلاغ یک بخش نامه هستیم. مثلا ما با یک کشوری برای صادرات محصولی قرارداد می‌بندیم و دو محموله به کشورهای طرف قرارداد صادر میکنیم. آن کشورها از محصولات ما استقبال می‌کنند اما هنگام فردستادن محموله در گمرک دچار مشکل می‌شویم زیرا بخش نامه جدیدی ابلاغ شده که ما حق صادرات نداریم و باید مالیات ارز ۴۲۰۰ تومانی یا نیمایی را به بانک مرکزی تحویل بدهیم.
اکنون صنعت داروسازی و صنعتگران این حوزه در اوج قله خودباوری هستند و کشور را می‌توانند از هر حیث و بابتی تامین کنند. من به عنوان تولید کننده روزی، همه چیز از خارج وارد می کردم اما امروز همه چیز را خودم می‌سازم. ماشین‌آلات می‌سازم. تکنولوژی را بدست می‌آورم و خودم مواد اولیه را تولید می‌کنم و به گونه‌ای این کار را انجام می‌دهم که نیازی به خارج از کشور نداشته باشم اما متاسفانه اکنون چالش‌ها و موانعی پیش روی صنعتگران این حوزه وجود دارد که راه را برای ما سخت‌تر می‌کند.
سرآمدی صنعت داروسازی ایران در منطقه
وی می گوید: دولت هر روز قوانین سختی را برای صنعتگران این حوزه ایجاد می‌کند. آنها به جای اینکه کمک کنند، دست شان بیشتر به جیب تولید کننده می‌رود زیرا بودجه‌شان کم است. آنها ایرادهای خودشان را برطرف نمی‌کنند. مثلا بودجه شرکت‌های رانتی را قطع نمی‌کنند یا برنامه‌ریزی درست و حسابی انجام نمی‌دهند تا جلوی کار آنها گرفته شود بلکه دست به جیب بخش خصوصی می‌کنند. مثلا معافیت‌های بخش تولید و دانش بنیان را قطع می‌کند. اگر دولت با ما کاری نداشته باشد، ما خود کفا و خو اکتفا می‌شویم و حتی می‌توانیم با صادرات محصولات دانش بنیان خودمان کشور را بی‌نیاز کنیم.متاسفانه در حال حاضر آنقدر قوانین دست و پا گیر وجود دارد که هر روز درگیر ابلاغ یک بخش نامه هستیم. مثلا ما با یک کشوری برای صادرات محصولی قرارداد می‌بندیم و دو محموله به کشورهای طرف قرارداد صادر میکنیم. آن کشورها از محصولات ما استقبال می‌کنند اما هنگام فردستادن محموله در گمرک دچار مشکل می‌شویم زیرا بخش نامه جدیدی ابلاغ شده که ما حق صادرات نداریم و باید مالیات ارز ۴۲۰۰ تومانی یا نیمایی را به بانک مرکزی تحویل بدهیم. دلیلشان هم این است که ما هنگامی که دلار ۴۲۰۰ تومان بوده محصولی با قیمت ۳۰ هزار تومانی فروخته ایم در صورتی که اولا ما دلار را نفروخته ایم بلکه دوباره لوازم بسته بندی برای صادرات خریده و وارد کرده ایم. ماشین آلات جدید به کشور وارد کرده ایم. دوم، ما محصول را در بازار آزاد از کشاورز خریداری کرده ایم. قیمت تمام شده آن برای ما ۱۰۰ هزار تومان( ۴ دلار) شده است که ما آن را چهار دلار و ده سنت یا بیست سنت فروخته ایم. آنها به ما دلار و ارز نداده اند اما در مقابل توقع دارند ارز را به آنها بدهیم. با این وضعیت ما چه حمایتی از تولید داخل و محصولات دانش بنیان می‌توانیم داشته باشیم؟ آیا در چنین شرایطی می توانیم با کشورهای دیگر رقابت کنیم یا صادرات محصولات دانش بنیانمان را افزایش دهیم؟
انتهای پیام/
انتهای پیام/
