اوفارل فوتبال ایران را مدرن کرد/ او شجاعت را به مربیان و شاگردانش تزریق کرد

به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آنا، فرانک اوفارل که خدمات زیادی به تیم ملی فوتبال ایران در دهه ۵۰ داشت، فوت کرد. او در ۹۴ سالگی جان به جان‌آفرین تسلیم کرد اما خدمات بیشماری داشت. او که در فاصله سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۴ هدایت تیم ملی را بر عهده داشت آخرین بار در سال ۱۳۸۴ با دعوت باشگاه پرسپولیس به همراه آلن راجرز به ایران آمد و در نشستی مطبوعاتی شرکت کرد.به دیدار نوه حضرت امام خمینی (ره) رفت و سپس در مرقد مطهر بنیانگذار جمهوری اسلامی نسبت به وی ادای احترام کرد. حالا که اوفارل جان خود را از دست داده، راجرز به‌عنوان قدیمی‌ترین سرمربی خارجی شاغل در فوتبال ایران در قید حیات است. مربی ایرلندی فقید تیم ملی شاگردان زیادی به فوتبال ایران تقدیم کرد که در می‌توان در میان آنها به علی جباری، حسن روشن، علی پروین، ابراهیم آشتیانی و ... اشاره کرد. ضمن اینکه حسن حبیبی، محمود یاوری و بهمن صالح‌نیا دستیاران ایرانی او بودند و توانستند نکات ارزنده‌ای از او بیاموزند تا به واسطه دانش و تجربه کسب شده سالیان زیادی به فوتبال ایران خدمت کنند.

حسن روشن در مورد کیفیت مربیگری فرانک اوفارل عنوان کرد: زدراکو رایکوف فونداسیون فوتبال ایران را پایه‌گذاری کرد. او بازیکنان بزرگی چون عزیز اصلی، حمید شیرزادگان و همایون بهزادی را به فوتبال ایران معرفی کرد و در ادامه پایه‌ریزی مناسبی برای جوانان فوتبال ایران داشت. در ادامه او توانست با تیم جوانان به مسابقات قهرمانی آسیا برود و عنوان سوم را در تایلند به‌دست آورد. در دوره بعدی اصرار بر این بود که از بازیکنان بالای ۲۰ سال استفاده شود که حضور این نفرات باعث شد تا تیم ملی در فیلیپین حذف شود. رایکوف حرف خود را به اثبات رسانده بود و از آن به بعد تصمیم گرفته شد تا به جوانگرایی بیشتر بها داده شود. در ادامه فرانک اوفارل سرمربی تیم ملی ایران شد و پروژه این مربی را تکمیل کرد. او برخلاف رایکوف که از بلوک شرق بود و به قدرت بدنی و فوتبال فیزیکی اهمیت زیادی می‌داد، سعی کرد از لحاظ ظرافت و کارهای تاکتیکی، تیم ملی ایران را مدرن کند، به همین خاطر هم توانست با این تیم قهرمان بازی‌های آسیایی ۱۹۵۴ و جام ملت‌های آسیا ۱۹۵۶ شود.

وی ادامه داد: حشمت مهاجرانی در ادامه راه برای تداوم برنامه‌های اوفارل توانست با تیم ملی ایران به المپیک و جام جهانی برود، ضمن اینکه پیش از آن، به عنوان دستیار اوفارل قهرمانی جام ملت‌های آسیا را به‌دست آورد. اوفارل شاگردان خوبی تربیت کرد. البته دستیاران ایرانی خوبی داشت، ضمن اینکه جورج اسکینر دستیار انگلیسی او بود. محمود یاوری، حسن حبیبی و بهمن صالح‌نیا از مربیان خوب فوتبال ایران بودند که در کنار اوفارل نکات زیادی یاد گرفتند و البته مهاجرانی که از همه به او نزدیک‌تر بود. تمامی موفقیت‌های فوتبال ایران با اوفارل به‌خاطر رفاقت و همدلی بسیار خوبش با اعضای تیم بود. اعتقاد بسیار زیادی بر بازی مقابل تیم‌های بزرگ داشت و هیچ‌گاه اعتقادی به بازی با تیم‌های همسایه ایران یا تیم‌هایی که در سطح پایین‌تر بودند نداشت. در حالی که در همین سال‌های اخیر شاهد بودیم که کارلوس کی‌روش همواره به دنبال بازی با تیم‌هایی بود که سطح پایین‌تری از ایران داشتند و هدفش ایجاد رکورد شکست‌ناپذیری برای خود بود.

بیشتر بخوانید:

• فوتبال پایه نیازمند آکادمی است


• مجیدی باید پاسخگوی ادبیاتش باشد/ اسکوچیچ در سطح ملی مربی قابلی است

پیشکسوت تیم ملی ایران خاطرنشان کرد: مهم‌ترین مسئله‌ای که اوفارل به فوتبال ایران انتقال داد، شجاعت به مربیان و بازیکنان بود. او با تزریق جسارت کاری کرد تا بازیکنان ایرانی بیشتر به خود باور داشته باشند. خوشبختانه بخت با فوتبال ایران یار بود که برایان کِلاف دیگر مربی انگلیسی به فوتبال ایران نیامد چون او خود را نسلی برتر می‌دانست و نگاهی از بالا به پایین داشت. اوفارل در خط رکورد زدن نبود. او سعی می‌کرد تا تمامی موارد را برای موفقیت تیمش داشته باشد و زمانی هم که سرمربی منچستریونایتد بود، ستاره‌ای چون جرج بست را کنار گذاشته بود تا ارزش تیم را مشخص کند و سال‌ها بعد بست عذرخواهی کرد. من به خاطر اینکه فرانک اوفارل دو دختر هم‌سن همسر من داشت، ارتباط خانوادگی خوبی با او داشتم و رفتار محترمانه و انسانی‌اش در برخوردهای اجتماعی را از نزدیک دیده بودم. حشمت مهاجرانی اگر به موضوعی چون آرامش و رفاقت در تیم ملی که از اوفارل یاد گرفته بود اشاره کرده، باید بگویم در حال حاضر این نقش را وحید هاشمیان و کریم باقری در تیم ملی ایجاد کردند و با آرامش به وجود آمده باعث شدند تا اسکوچیچ بتواند در سطح اوفارل باشد.

روشن خاطرنشان کرد: اوفارل به آداب و رسوم ایرانی احترام می‌گذاشت و سعی می‌کرد ارتباط بسیار خوبی داشته باشد. او همواره در انتقال آداب و رسوم کار می‌کرد و سعی داشت رابطه درستی داشته باشد. برخلاف اینکه شاهد بودیم کی‌روش بلافاصله بعد از بازی‌های ملی به مسافرت سیاحتی می‌رفت یا اینکه به کشورش بازمی‌گشت، اوفارل راهی شهرهای مختلف ایران می‌شد، ارتباطات بسیار خوبی با مربیان شهرهای مختلف می‌گرفت و سعی می‌کرد به آنها نیز روش ساخت بازیکن را بیاموزد تا بتوانیم بیشتر پیشرفت کنیم. ما در جام جهانی ۱۹۷۸ اگر نتوانستیم موفقیت‌های بزرگی را به دست آوریم و تنها مقابل اسکاتلند مساوی کردیم به‌خاطر آن بود که داوران داخلی بسیاری از خطاهای شدید را نمی‌گرفتند و ما نسبت به قوانین داوری بین‌المللی آگاهی نداشتیم. دچار اشتباهاتی شدیم که باعث شد تا نتوانیم نتایج خوبی بگیریم وگرنه حشمت مهاجرانی هم رکوردهای بسیار خوبی را به ثبت رساند و او یادگار مربیگری فرانک اوفارل بود. این مربی وقتی به این باور رسید دستیارانش به طور کامل اصول مربیگری را یاد گرفتند، گفت دیگر نیازی به من ندارید و ایران را ترک کرد.

انتهای پیام/۴۰۴۸/