برف پارو کردن مرگبار است

به گزارش خبرنگار اجتماعی آنا، دانشمندان هشدار داده‌اند که پارو کردن برف فشاری غیرمعمول بر قلب وارد می‌آورد که ممکن است به مرگ شخص بینجامد.

هفته گذشته در پی بارش برف و کولاک گسترده‌ای در ایالات متحده دست‌کم 31 تن کشته شدندکه تعدادی از آنان در حال پارو زدن جان خود را از دست دادند.

سه نفر از افراد کشته شده در نیویورک در حال پارو زدن بوده‌اند و همچنین دو نفر در مریلند و یک نفر دیگر در واشنگتن دی‌سی به همین علت جان باخته‌اند.

به گزارش دیلی‌میل، در میان قربانیان برف اخیر در آمریکا، یک زن 18 ساله باردار بوده که در پنسیلوانیا هنگام پارو کردن برف دچار حمله قلبی شده است. همچنین یک افسر پلیس و کارمند ساختمان کنگره ایالات متحده در حال برف پارو کردن در خانه‌اش به علت حمله قلبی فوت کرده است.

جک گودمن،استاد دانشگاه تورنتو کانادا با انتشار مقاله‌ای در خبرنامه اینترنتی The Conversation توضیح داده است که چرا برف پارو کردن ممکن است بسیار خطرناک و حتی مرگبار باشد و توصیه‌هایی نیز در مورد روش‌های امن‌تر پارو زدن نوشته است. به گفته این دانشمند و استاد دانشگاه، پارو زدن یک نوع ورزش شدید است که با بالا بردن شدید فشار خون سبب افزایش خطر حمله قلبی می‌شود.

وی توصیه کرده است که برای محافظت از قلب مانند هر «ورزش شدید» قبل از پارو زدن مقداری نرمش انجام شود. به گفته جک گودمن، پارو کردن برف را می توان یک عمل با فرمی «منحصر به فرد» در نظر گرفت که شامل حرکاتی شدید است و سیستم قلبی-عروقی را به طور کلی و قلب را به طور خاص به چالش می‌کشد.

این فعالیت در ترکیب با شرایط زیست‌محیطی ذاتی زمستان در هنگام بروز یک کولاک و توفان سنگین ممکن است به یک «توفان تمام عیار» قلبی-عروقی برای کسانی که مبتلا به بیماری عروق کرونر آشکار یا «پنهان» هستند، بینجامد.

جک گودمن از «پارادوکس مخاطره» ورزش سخن به میان آورده است؛ به این معنی که ورزش در همان حال که به‌عنوان یک فعالیت فیزیکی در دراز مدت بسیار سلامت‌آفرین است و به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و دیگر بیماری های مزمن را کاهش می‌دهد، چنانچه عنوان «ورزش شدید» را بگیرد خطر یک اتفاق ناگوار قلبی بالا را به شدت بالا می‌برد. بالا رفتن شدید میزان اکسیژنی که قلب برای فعالیت شدیدی مانند پارو زدن لازم دارد، سبب ضربان سریع‌تر و سخت‌تر قلب، باز شدن عروق کرونر و عرضه جریان خون اضافی لازم برای تغذیه بافت‌ها می شود.

با این حال، هنگامی که بیماری عروق کرونر وجود داشته باشد، انسداد در عروق کرونر می‌تواند جریان خون را محدود کند، که منجر به کاهش اکسیژن می‌شود و نرسیدن اکسیژن کافی عضله قلب را مقابل فعالیت الکتریکی غیرطبیعی آسیب‌پذیر می‌کند که می‌تواند به آریتمی خطرناک یا حمله قلبی منجر شود.

در همان حال، استنشاق هوای سرد ممکن است سبب انقباض رگ های خونی و عروق کرونر شود. هوای سرد همچنین ممکن است تمایل به لخته شدن خون را افزایش دهد.

به گفته این پژوهشگر، افراد باید پیش از اقدام به پارو زدن برف با دکتر خود مشورت کرده باشند تا مطمئن شوند در معرض خطر بیماری عروق کرونر قلب نیستند.

همچنین لازم است پیش از این کار حرکات نرمش و گرم کردن حداقل به مدت 5 تا 10 دقیقه انجام شود. پوشاندن سر و صورت برای آنکه شخص هوای گرم استنشاق کند، یک نکته مهم دیگر است.

در هنگام پارو زدن باید با بارهای کوچک برف شروع کرد- به ویژه هنگامی که برف مرطوب و سنگین است و سپس بارهای بزرگ‌تر را جابه‌جا کرد. استفاده از پاروی کوچکتر نیز کمک دیگری است برای آنکه بتوان به مدت بیشتر بدون خسته شدن کار کرد.

تنفس را باید در طول تمام مراحل جمع آوری، بلند کردن و پرتاب برف مستمر و یکنواخت حفظ کرد و نباید به زور نفس را در سینه نگه‌داشت.

بعد از انجام فعالیت نیز نباید بلافاصله وارد محیط گرو شد، بلکه باید فعالیت سبکی مانند بازبینی پاروها را پیش از ورود به محیط خیلی گرم در نظر گرفت.

گزارش از: ساسان گلفر