واقعیت هندبال بانوان؛ ضعف فنی تیم یا درخشش بازیکنان؟/ چه کسی پاسخگوی پناهندگی است؟!

به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آنا، تیم ملی هندبال ایران در اولین تجربه حضور در مسابقات جهانی در جایگاه یکی مانده به آخر قرار گرفت و بدون برد به کار خود در این رقابت‌ها پایان داد. بانوان ملی‌پوش هندبال ایران در مسابقات قهرمانی آسیا به عنوان چهارمی رسیدند و توانستند، جواز حضور در مسابقات جهانی را کسب کنند و با بزرگان هندبال دنیا در یک جدال نابرابر به میدان بروند. تیم ملی هندبال بانوان در شرایطی توانست راهی مسابقات جهانی شود که برای اولین بار این اتفاق ویژه رقم خورد؛ البته پیش از این، تیم تا مدت‌ها بلاتکلیف بود و به اردو یا مسابقه برون مرزی هم اعزام نشده بود، اما در نهایت پس از ماه‌ها بلاتکلیفی تیم تشکیل شد و با قرار گرفتن در جایگاه سی و یکمی در جهان به کار خود پایان داد. تیم ملی هندبال بانوان در شرایطی توانست جواز جهانی را از آن خود کند که در مسابقات قهرمانی آسیا تیم‌هایی همچون چین، چین تایپه، کره شمالی حضور نداشتند و این فرصت خوبی بود تا ملی‌پوشان بانوان ایران بتوانند در غیاب تیم‌های قدرتمند خودی نشان دهند که خوشبختانه این اتفاق هم رقم خورد و با کسب عنوان چهارمی در آسیا توانستند جواز حضور در مسابقات جهانی را کسب کنند.

بازیکنان تیم ملی هندبال در مسابقات جهانی در جدال نابرابر با تیم‌های قدرتمند با تمام توان ظاهر شدند؛ هر چند هیچ بردی کسب نکردند؛ اما حاصل کار آنها درخشش دو بازیکن تیم ملی بود. فاطمه خلیلی دروازه‌بان ۲۵ ساله تیم ملی هندبال زنان ایران با درخشش خود در خط دروازه، عملکردی استثنایی از خود به جای گذاشت. اوج درخشش او، مقابل تیم ملی هندبال زنان نروژ مقابل قهرمان دو دوره المپیک، سه دوره مسابقات جهانی و هشت دوره اروپا، بود که علی‌رغم شکست سنگین ۴۱ بر ۹، سنگربان ایرانی به عنوان برترین بازیکن زمین معرفی شد. این اتفاق باعث شهرت ویژه خلیلی در سطح جهان شد. الناز قاسمی هم دیگر بازیکن ایران بود که در این مسابقات عنوان بهترین بازیکن را به خود اختصاص داد.

البته نباید فراموش کنیم که در این دوره انتخاب بهترین بازیکن، براساس رأی مردمی بوده و فدراسیون جهانی به لحاظ فنی انتخابی انجام نداد. با این حال تلاش این دو بازیکن و عملکرد انفرادی آن‌ها باعث شد تا با رأی مردم عنوان بهترین را به خود اختصاص دهند. بدون شک عملکرد انفرادی و درخشش بازیکنان تیم ملی هندبال بانوان نقطه عطف این مسابقات بود؛ آن هم در شرایطی که می‌دانیم فدراسیون هندبال برای بازیکنان تیم ملی جهت حضور در مسابقات اردو و مسابقه برون مرزی در نظر نگرفته بود. در واقع استعداد و توانایی این بازیکنان باعث شد تا در جمع بهترین‌ها قرار بگیرند، وگرنه همگان به خوبی می‌دانند این بازیکنان از امکانات اولیه مانند مسابقه و اردو هم محروم بودند.

توجه به بانوان؛ حلقه گمشده فدراسیون هندبال

از زمان حضور پاکدل در فدراسیون هندبال، او با این وعده که بانوان در اولویت برنامه‌های اوست، فعالیت خود را آغاز کرد. اما این وعده در همان روزهای ابتدایی به دست فراموشی سپرده شد و کلیه تیم‌های ملی بانوان در رده‌های جوانان و بزرگسالان تا مدت‌ها اردو و مسابقه تدارکاتی نداشتند. اردوی تیم ملی هم تا مدت‌ها تعطیل بود و رئیس فدراسیون هم مدعی بود به جای اینکه برای تیم ملی هزینه کند پول را صرف رده‌های پایه در بخش بانوان می‌کند تا وضعیت هندبال بانوان بهتر از گذشته شود. هرچند که از این وعده سه سال می‌گذرد و یک سال دیگر هم دوره چهارساله ریاست پاکدل در فدراسیون به پایان می‌رسد و توجه به بانوان هندبال تنها در حد حرف باقی ماند.

انتخاب‌های غلط از سوی فدراسیون هندبال

در خردادماه امسال از سوی علیرضا پاکدل رئیس فدراسیون هندبال، خدیجه قانع به‌عنوان سرمربی تیم ملی هندبال بانوان انتخاب شد؛ انتخابی که البته در بین اهالی هندبال پر از ابهام و سوال‌برانگیز بود؛ یکی از سوالات هم این بود که انتخاب سرمربی تیم بر اساس چه شاخص‌های صورت گرفته است؟ البته برخی معتقد بودند با توجه به اینکه قانع همشهری آقای رئیس است شاید این موضوع در انتخابش نقش داشته است. با این حال انتخاب‌ها به همین جا محدود نشد؛ عزت‌الله رزمگر هم به عنوان مدیر فنی تیم هندبال بانوان در کنار قانع انتخاب و به مسابقات جهانی اعزام شد؛ رزمگر تاکنون در رده‌های مختلف سنی از نوجوانان تا جوانان امتحان پس داده و چندان کارنامه موفقی نداشته؛ اما اینکه چرا آقای رئیس این انتخاب‌ها را داشته؛ خود بخوان حدیث این مجمل.

اولین تجربه جهانی بدون برد و با یک یار کمتر!

در جریان مسابقات جهانی یکی از اتفاقات ناراحت‌کننده‌ای که برای تیم ملی هندبال رخ داد؛ ناپدید شدن شقایق باپیری در اسپانیا بود که پس از مدتی او با انتشار ویدیویی اعلام کرد برای آینده بهتر ورزشی قصد دارد پناهنده شود و دیگر هم به ایران بازنمی‌گردد. شاید یکی از دلایلی که مهاجرت ورزشکاران در این سال‌ها شدت گرفته، بی‌توجهی مسئولان ورزش بوده و همین موضوع هم باعث شده تا ورزشکاران به امید آینده‌ای بهتر با امکانات و شرایط قابل قبول ترک دیار کنند! این ملی‌پوش هندبال هم اردوی تیم ملی را ترک کرد و پس از ناپدید شدنش با انتشار یک ویدیو در صحبت‌هایش گفت:« دلیلم برای پناهندگی داشتن آینده بهتر در ورزش و پیشرفت ورزشی بوده است. کل زندگی‌ام به دنبال ورزش بوده‌ام و هیچ‌وقت به دنبال سیاست نبودم. من ورزشکار هستم و نه چیز دیگری.»

بیشتر بخوانید؛

پایان کار ملی‌پوشان ایران در رقابت‌های هندبال قهرمانی بانوان جهان

گفتند موفقیت با حجاب نمی‌شود، ولی شد

تمجید فدراسیون بین‌المللی هندبال از دروازه‌بان تیم ایران

البته طبق گفته این بازیکن هندبال، یکی از دلایلی که باعث شده درخواست پناهندگی بدهد، احساس رفتار نامناسب از سوی مسئولان فدراسیون هندبال ایران بوده است. ماجرا هم آن‌طور که از سوی این ورزشکار روایت شده، عجیب و بحث‌برانگیز بود. او مدعی شده گویا پست یکی از شبکه‌های مجازی را که در آن از خط‌ خوردن دو بازیکن دیگر تیم ملی زنان ایران انتقاد و ادعا شده عده‌ای به‌عنوان توریست راهی رقابت‌های جهانی اسپانیا می‌شوند، لایک کرده و مسئولان فدراسیون هندبال هم پس از این موضوع، او را به کمیته انضباطی کشانده‌اند و رفتار بدی با او داشته‌اند. باپیری همچنین از رفتار نامناسب اعضای بلندپایه فدراسیون در حاشیه تمرین تیم ملی زنان گفته‌ که تهدید کرده‌اند این بازیکن را خط می‌زنند و به خانه می‌فرستند. این بازیکن همچنین ادعا کرده فدراسیونی که نتواند یک انتقاد ساده را قبول کند و علیه ورزشکارش جبهه بگیرد، آینده روشنی نخواهد داشت.

باپیری در بخش دیگر صحبت‌هایش ادعا کرده است: «‌فکر می‌کنم اگر فدراسیون وثیقه یک‌ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومانی نمی‌گرفت، کل اعضای تیم به ایران برنمی گشتند» این ادعاها از سوی این بازیکن مطرح شده و فدراسیون هندبال هم هنوز به این صحبت‌ها واکنشی نشان نداده است. البته سرنوشت باپیری و درخواست پناهندگی او هم شرایط مبهمی به خود گرفت، او به امید پوچ و واهی که آینده بهتر در انتظارش است، در حین مسابقات، تیم ملی را ترک کرده و به کشور اسپانیا درخواست پناهندگی داد؛ حالا این بازیکن با عدم قبول درخواست پناهندگی از سوی کشور اسپانیا مواجه شده و گفته می‌شود به زودی به ایران بازمی‌گردد که البته پای رئیس کمیته ملی المپیک هم به میان آمده؛ چرا که او هفته گذشته در عراق حضور داشت و برخی مدعی بودند صالحی امیری برای بازگشت این بازیکن رایزنی کرده که البته این موضوع کاملا رد شد.

وجه نیاز مبرم بانوان هندبال

بدون شک اولین حضور تیم ملی هندبال بانوان در مسابقات جهانی یک اتفاق ویژه بوده که بازیکنان هم با تلاش‌های خود، توانایی‌هایشان را به معرض نمایش گذاشتند و حتی به واسطه همین تلاش جزء لیست بهترین‌ها قرار گرفته‌اند؛ اما نباید واقعیت‌ها را هم نادیده بگیریم که تیم ملی هندبال بانوان با اختلاف‌ امتیاز فاحش از رقبای خود شکست خورد و زمانی که در یک نیمه اختلاف امتیاز بالا باشد؛ تیم‌ حریف در نیمه دوم با بازیکنان ذخیره به میدان می‌آید. در واقع تیم ملی هندبال بانوان در برابر بازیکنان ذخیره متحمل شکست‌های سنگین شد. نتایجی که بانوان ما در مسابقات جهانی کسب کردند، نشان می‌دهد آن‌ها اگرچه تمام تلاش خود را به کار گرفته‌اند و با توانایی و خلاقیت فردی در میدان ظاهر شده‌اند، اما این تیم به توجه بیشتری نیاز دارند و اگر برای آن هزینه‌ نشود و در اولویت قرار نگیرند برای سایر رقبا در مسابقات این چنینی تنها در حد یک زنگ تفریح خواهند بود.

انتهای پیام/۴۰۵۷/