تنش با آذربایجان و استراتژی جدید رژیم صهیونیستی

به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، رژیم صهیونیستی بعد از انقلاب اسلامی ایران دچار یک معضل استراتژیک بزرگ شد؛ پروژه گسترش ارضی و اعاده ارض موعود که گستره‌ای از نیل تا فرات را در برمی‌گرفت، بعد از انقلاب اسلامی ایران متوقف گردید.

همراهی ایران با محور مقاومت به‌ویژه حزب‌الله لبنان، باعث شد که پس از تخلیه جنوب لبنان، راه نفوذ رژیم صهیونیستی به مرزهای ترسیم‌شده برای اسراییل بزرگ سد شود. این امر برای رژیم صهیونیستی یک مسئله غامض استراتژیک و ژئوپلیتیک به وجود آورد چراکه قدرتمند شدن اسراییل به‌نحوی‌که مدنظر پروژه جهانی صهیونیسم است، به نحو اجتناب‌ناپذیری در گرو توسعه ارضی آن خواهد بود؛ هرگز کشوری ذره‌ای با مختصات اسراییل کنونی قادر نخواهد شد در نظام بین‌الملل قدرتمند شود. لذا خصومت رژیم صهیونیستی با جمهوری اسلامی، خصومتی استراتژیک و بنیادین است.

اخیراً نفتالی بنت در دیدار با بایدن از اتخاذ استراتژی «مرگ با هزار زخم» در برابر ایران سخن گفت؛ راهبرد ارائه‌شده توسط بنت به بایدن شامل مقابله با ایران با استفاده از ترکیبی از اقدامات کوچک بسیار در چندین جبهه – نظامی و دیپلماتیک – به‌جای یک ضربه سنگین است.

در همین راستا، آذربایجان که سال‌هاست مورد نفوذ نظامی و اطلاعاتی رژیم صهیونیستی قرار دارد، با ایجاد موانع ترانزیتی برای عبور کامیون‌های ایرانی، درصدد وارد آوردن یکی از این هزار زخم به جمهوری اسلامی بود. هم‌زمان باکو با انجام مانورهای مشترک آذربایجان با پاکستان و ترکیه، می‌کوشید تا به بحران دامن بزند. اگرچه اسراییل ۱۴۰۰ کیلومتر با مرزهای ایران فاصله دارد، اما می‌کوشد تا جنگی نیابتی را توسط کشور آذربایجان که هم‌مرز ایران است شعله‌ور سازد. آذربایجان در جنگ قره‌باغ از تسلیحات اسراییلی استفاده کرد و بر اساس آمار «سیپری»، از مجموع تسلیحاتی که آذربایجان در فاصله ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ خرید، ۶۹ درصد آن‌ها ساخت اسرائیل هستند.

بیشتر بخوانید:

استاد دانشگاه ویسکانسین در گفت‌وگو با آنا: «مرگ با هزاران بُرش»، سرنوشت نهایی اسرائیل است نه ایران/ آشفتگی و ناکارآمدی صهیونیست‌ها در مواجهه با جمهوری اسلامی

رژیم صهیونیستی راهبرد خود علیه ایران را با بایدن هماهنگ کرد + جزئیات

جزئیاتی از طرح "Plan B" آمریکا و اسرائیل علیه ایران

بااین‌وجود اما، به نظر نمی‌رسد رژیم صهیونیستی از مبدأ آذربایجان، قادر باشد ضربه‌ای اساسی به ایران وارد کند؛ جمهوری اسلامی ایران در جبهه‌های پیچیده‌تری مثل سوریه، نهایتاً پیروز میدان بود، حال‌آنکه آذربایجان در مقام قیاس، کارزاری کوچک‌تر محسوب می‌شود. به‌علاوه آذربایجان همچنان از طرف ارمنستان تهدید می‌شود، به‌ویژه که زخم‌های جنگ اخیر قره‌باغ در این کشور تازه هستند؛ بنابراین درصورتی‌که ایران بخواهد جنگ نیابتی را «که در آن تبحر دارد» در قره‌باغ شروع کند، آذربایجان به‌اندازه کافی درگیر ارمنستان خواهد شد.

درعین‌حال، اینکه صرف انجام یک مانور، تصور شود ترکیه و پاکستان جبهه متحدی علیه ایران تشکیل داده‌اند غلط است. پاکستان حتی پیشنهاد وسوسه کننده ورود به جنگ یمن به نفع سعودی‌ها را هم نپذیرفت، ضمن اینکه تمرکز امنیتی آن‌ها حفظ موازنه با هند است و نه ورود به یک مناقشه منطقه‌ای غیرضروری. ترکیه هم از هرگونه تنش منطقه‌ای که به نحوی احتمال آزاد شدن انرژی مهارشده کردها را داشته باشد می‌هراسد و اقتصاد متزلزل آن، امکان ماجراجویی‌هایی ازاین‌دست را نمی‌دهد.

بنابراین تحرکات پشت پرده اسراییل در آذربایجان را بیش از آنکه اقدامی جهت شروع یک بحران دانست، باید نوعی اعلام حضور و قدرت‌نمایی صهیونیست‌ها قلمداد نمود. جمهوری اسلامی ایران در طول حیات خود زخم‌های عمیقی را دوام آورده است و بدین نحو، خراش‌های اسراییل ‌نمی‌تواند موجب از کار انداختن توان ایران شود. اینک، ایران مصداق عبارت معروف «هر زخمی که نکشد، قوی‌تر می‌کند»، آزموده و زبده‌تر از قبل در منطقه فعالیت می‌کند و استراتژی مرگ با هزار زخم اسراییل، چیزی بیشتر از طرحی خوش‌بینانه به نظر نمی‌رسد.

*دبیر هم اندیشی اساتید نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های آزاد اسلامی استان اصفهان

انتهای پیام/۴۱۰۶/