اشتباه نکنید «شاد» پیام‌رسان است نه سامانه آموزشی

به گزارش گروه جامعه خبرگزاری آنا، محسن رضایی، کارشناس رسانه و یادگیری الکترونیکی در خصوص روند آموزش مجازی و تلویزیونی در دوران کرونا اظهار کرد: آموزش الکترونیکی از روی جبر و اجبار ناشی از کرونا بوده است و ما آمادگی کافی برای ورود به این عرصه را نداشتیم.

وی در عین حال لزوم به کارگیریِ واژه یادگیری الکترونیکی را الزامی دانست و افزود: ترکیب نرم افزار و سخت افزار شرایطی را پدید نیاورد که به توسعه زیر ساخت بیانجامد.

رضایی اضافه کرد: دانشگاه‌ها و مدارس به صورت ناگهانی تعطیل شد و ما مجبور به استفاده از روش یادگیریِ الکترونیک شدیم و روش آموزشِ تلویزیونی بسیار سنتی است که در دهه ۶۰ از این روش بهره می‌گرفتیم و اشکالِ اصلیِ سیستماتیک مبنی بر آن است که از مدل سازیِ صرف [دور شدیم].

رضایی در پاسخ به این سوال که فرصت یا تهدیدات این روند بیشتر است گفت: تلویزیون به عنوان ابزاری یک طرفه، وظیفه‌ی آموزش همگانی را داراست نه آموزشِ تخصصی و تحصیلی!

وی با این تاکید که این آموزش باید در جایی دیگر شکل می‌گرفت، گفت: شخصا کارشناس آموزش نیستم اما به وقفه‌هایی که در فرصتِ آموزش و یادگیری توسط سیما پدید آمد، انتقادی وارد است.

رضایی اضافه کرد: شبیه سازیِ آموزشی به صورتی که با ماژیک الکترونیک و ابزار آلات اتفاق افتد، هرگز نمی‌تواند نامِ آموزش نوین یا یادگیری الکترونیک را همراه خود داشته باشد.

وی در عین حال این دوره آموزش از راه دور را نوعی غافلگیری دانست و تصریح کرد: ما مجبور شدیم کار دم دستی انجام دهیم و از تلویزیون در حدِ بضاعتِ آن و یکسری پلتفرم استفاده کنیم ولی اشتباهاتی فاحش نیز داشتیم.

کارشناس رسانه و یادگیری الکترونیکی در ادامه خاطر نشان کرد: در این بین نرم افزار شاد بر پایه یک پیام رسان شکل گرفت؛ نه یک سیستم آموزشِ الکترونیک و یا وزارت آموزش و پرورش برای اینکه از ابزار فضای مجازی بهره گیرد، باید به آموزش دهندگانِ حوزه‌ی الکترونیک فراخوان می‌داد ولی این کار را نکرد و به مدیران پیام رسان‌ها فراخوان داد.

رضایی افزود: پیام رسان‌ها نیز یک ابزار هستند و می‌توان از آن‌ها بهره گرفت اما رویه‌ی فوق یک انتخابِ از پیش تعیین شده بود و برای اینکه شکلی منفی به خود نگیرد، یک فراخوان [فرمالیته] هم اعلام شد.

انتهای پیام/