چرایی تنش دیپلماتیک ورشو ـ تل‌آویو

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، در ادامه تنش‌های دیپلماتیک بین ورشو و تل‌آویو بر سر قانونی درباره املاک یهودیان، «ماتئوس موراویه‌تسکی» نخست‌وزیر لهستان از اظهارات «یائیر لاپید» وزیر خارجه رژیم صهیونیستی شدیدا انتقاد کرد.

موراویه‌تسکی طی نشست خبری گفت:‌ «فقط این را می‌گویم، تا زمانی که من نخست‌وزیر هستم، ‌لهستان قطعا هیچ چیزی بابت جنایات آلمانی‌ها پرداخت نمی‌کند. نه یک زلوتی (واحد پول لهستان)، نه یک یورو و نه یک دلار!»

پیش از این نیز وزرات خارجه لهستان در بیانیه‌ای تاکید کرده بود: «لهستان به هیچ وجه مسئول هلوکاست، که اقدام خصمانه آلمان اشغالگر بود، نیست.»

بر اساس لایحه‌ای که مجلس سفلای لهستان آن را روز جمعه به تصویب رسانده، تمام شکایت‌های املاکی که طی سی سال گذشته حل و فصل نشده‌اند، مشمول قانون مرور زمان خواهند شد و پرونده آن‌ها مختومه می‌شود.

تل‌آویو ادعا دارد قانونی که مجلس سفلای لهستان آن را به تصویب رسانده مانع آن می‌شود که یهودیان املاکشان را پس بگیرند و به افرادی که از واقعه ادعایی هلوکاست نجات پیدا کرده‌اند، خسارت داده نمی‌شود.

حال این سوال مطرح است که چرا لهستان چنین مواضعی را در قبال رژیم صهیونیستی اتخاذ کرده است در حالی که سران بسیاری از کشورهای اروپایی مطیع صهیونیست‌ها هستند؟

الف) خستگی از باج‌خواهی: یکی از مباحث مطرح در روابط میان رژیم صهیونیستی و کشورهای غربی باج‌خواهی این رژیم به بهانه هولوکاست و تحولات جنگ جهانی دوم است. نمود عینی این باج‌خواهی را در رفتارهای آلمان می‌توان مشاهده کرد.

توافقنامه جبران خسارت بین اسرائیل و جمهوری فدرال آلمان در ۱۰ سپتامبر سال ۱۹۵۲ به امضا رسید و در تاریخ ۲۷ مارس ۱۹۵۳ عملیاتی شد. براساس این توافق‌نامه، آلمان غربی موظف شد هزینه‌های اسکان مجدد تعدادی از پناهجویان یهودی آشکار و بی‌بضاعت را از طریق «کنفرانس مطالبات مالی یهودیان از آلمان» به رژیم صهیونیستی بپردازد.

نکته آنکه؛ هر چند برخی کشورها مانند آلمان همچنان تابع باج‌خواهی صهیونیست‌ها هستند، اما با خدشه‌دار شدن و زیر سوال رفتن ادعای هولوکاست از سوی اندیشمندان و تاریخ‌نگاران، این فرصت برای دولت‌های اروپایی فراهم شده تا خود را از باج‌خواهی‌های رژیم صهیونیستی رها سازند که رفتار لهستان را می‌توان نمودی از این رویکرد ارزیابی کرد.

ب) حقایق جاری در سرزمین‌های اشغالی: سران رژیم صهیونیستی در حالی ادعای ناجی یهودیان بودن را سر می‌دهند و با ادعای تبعیض‌های گذشته به باج‌خواهی از کشورها می‌پردازند که حقایق جاری در سرزمین‌های اشغالی ابعاد گسترده‌ای از واهی بودن ادعای سران این رژیم را آشکار می‌سازد.

از یک سو بحران اقتصادی که با اعتراض‌های خیابانی همراه است و پرونده فساد سران رژیم صهیونیستی از جمله نتانیاهو نشان می‌دهد که باج‌گیری‌ها نه خرج ساکنان اراضی اشغالی که در خدمت معدودی از افراد نظیر سران رژیم صهیونیستی قرار می‌گیرد و کمک به یهودیان صرفا بهانه‌ای برای این باج‌خواهی‌هاست.

از سوی دیگر نژادپرستی حاکم بر سرزمین‌های اشغالی و تبعیض‌هایی که توسط ساختار حاکم بر رژیم صهیونیستی بر یهودیان اعمال می‌شود و آنها را به شهروند درجه یک و دو تقسیم بندی می‌کنند ابعاد دیگری از واهی بودن ناجی بودن سران این رژیم برای یهودیان را آشکار می‌سازد.

تظاهرات‌های گسترده یهودیان آفریقایی‌تبار، آسیایی‌تبار و... علیه تبعیض نژادی در سرزمین‌های اشغالی گواهی بر این وضعیت بحرانی است. این وضعیت از مولفه‌های بیداری جهان در قبال حقایق جاری در سرزمین‌های اشغالی است که از نتایج آن می‌تواند خودداری کشورها به باج‌دادن به سران این رژیم باشد.

ج) رد مشروعیت رژیم صهیونیستی از سوی یهودیان: یکی از نکات قابل توجه در صحنه جهانی، تظاهرات یهودیان جهان علیه رژیم صهیونیستی است. آنها تاکید دارند که رژیم صهیونیستی هرگز نماینده یهودیان نبوده و صرفا شامل منفعت طلبانی است که برای کسب قدرت ماهیت یهودی را یدک می‌کشند. این حرکت جهانی یهودیان از مولفه‌های بیداری جهانی در باب ماهیت واقعی رژیم صهیونیستی است که در همکاری آنها با این رژیم تاثیرگذر بوده است.

د) مطالبه مردمی: هر چند که ملی‌گرایی نوین در اروپا از مولفه‌های تاثیرگذار در سیاست‌ها و مواضع دولتمردان از جمله نمایش اقتدار در سیاست خارجی است اما حقیقت امر آن است که بیداری و حرکت مردمی علیه رژیم صهیونیستی در میان جوامع اروپایی به شدت رشد کرده است.

جنبش «بی‌دی‌اس» یا همان بایکوت اسراییل در کشورهای اروپایی و آمریکا که برگرفته از خستگی ملت‌های غربی از باج‌خواهی و ماهیت ضدبشری رژیم صهیونیستی است هر روز ابعاد گسترده‌تری می‌یابد.

بر این اساس می‌توان گفت که رویکرد لهستان علیه باج خواهی رژیم صهیونیستی، تحقق مطالبات مردمی است که مقابله با رژیم صهیونیستی را یکی از اصول محوری خویش قرار داده‌اند.

این رویکرد مردمی چنان است که از دلایل شکست مکرون رئیس جمهور فرانسه در انتخابات منطقه‌ای، اقدام او در سرکوب تظاهرات ضد صهیونیستی مردم فرانسه در طول جنگ ۱۲ روز اخیر علیه غزه بوده است. این مطالبه جهانی را می‌توان برگرفته از دستاوردهای مقاومت دانست که آگاهی بخشی و بیدارسازی جهانی در باب ماهیت اصلی رژیم صهیونیستی را رقم زده است.

به هر تقدیر می‌توان گفت اقدام لهستان ادامه انزوای جهانی رژیم صهیونیستی است که دامنه آن از حوزه ملت‌ها به دولت‌ها رسیده در حالی که در نقطه مقابل رویکرد ملت‌های جهان به گروه‌های مقاومت فلسطین شدت گرفته است.

منبع: نورنیوز

انتهای پیام/