نسل‌کشی به سبک کانادایی

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، اعلام خبر کشف یک گور دسته‌جمعی در کانادا، حکایتی ناگشوده و ناخوانده را از نژادپرستی توأم با کودک‌کشی در این کشور روایت کرده است. گرچه جاستین ترودو نخست‌وزیر کانادا و دیگر مقامات این کشور، افشای این ماجرا را شوک‌آور دانسته‌انداما سوال اصلی اینجاست که چرا مقامات این کشور، اجازه بازخوانی مستند جنایات نژادپرستانه و غیرانسانی سال‌های گذشته در این کشور را نمی‌دهند؟

یک گور دسته‌جمعی حاوی بقایای ۲۱۵ کودک بومی در محوطه یک مدرسه شبانه‌روزی سابق در استان بریتیش کلمبیای کانادا کشف شده است. جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا از شوک و پریشانی خود در مورد کشف بقایای اجساد این کودکان در محوطه یک مدرسه شبانه‌روزی سابق که بیش از یک قرن پیش برای جذب مردم بومی تاسیس شده بود، سخن گفته است.

به گزارش بی‌بی‌سی، ترودو این مساله را یادآور دردناک آنچه او به عنوان یک فصل تاریک و شرم‌آور از تاریخ کانادا خواند، دانست. روزان کازیمیر، رئیس قبیله تی‌تس در شهر کملوپس بریتیش کلمبیا گفت آنچه کشف شده، یک فقدان غیرقابل تصور است که هرگز توسط مدیران مدرسه ثبت نشده بود.

 مشتی نمونه خروار؟

دغدغه اصلی اینجاست که چند گور دسته‌جمعی دیگر در مناطق مختلف کانادا وجود دارد؟ آیا امکان دارد بخشی از حقایق هولناکی که در تاریخ نه‌چندان دور در این کشور رخ داده، توسط منابع امنیتی، سیاسی و رسانه‌ای در کانادا سانسور شده باشد؟ مقامات قبیله تی‌تس اکنون در حال همکاری با متخصصان و دفتر پزشکی‌قانونی برای ایجاد اطلاعات بیشتر در مورد مرگ این افراد هستند. برخی از اجساد کشف‌شده متعلق به کودکان سه‌ساله است. هنوز علت و زمان مرگ این افراد مشخص نیست.

مدرسه شبانه‌روزی کملوپس در سال ۱۸۹۰ توسط کلیسای کاتولیک تأسیس و در سال ۱۹۷۸ تعطیل شد. این مدرسه با هدف دور کردن کودکان بومی از خانه و جوامع‌شان و ممنوع کردن صحبت به زبان‌های مادری یا انجام اقدامات فرهنگی خاص تاسیس شد. گزارش‌های متعددی از سوء‌استفاده‌های جسمی، عاطفی و جنسی در چنین نهادهایی منتشر شده است. اسناد موجود نشان می‌دهد دانش‌آموزان این مدرسه در معرض شیوع سرخک، سل، آنفلوآنزا و سایر بیماری‌های مسری قرار داشته‌اند و بسیاری جان خود را از دست داده‌اند.

شکنجه‌هایی که ادامه داشته است

گزارشی که به سفارش دولت کانادا در سال ۲۰۱۲ منتشر شد، خاطرنشان کرد آثار سوء اجرای طرح اعزام اجباری کودکان بومیان به مدارس شبانه‌روزی انگلیسی‌زبان، موجب پدید آمدن نسلی آزرده شد. از زمان شکل‌گیری کانادا در قرن ۱۹ میلادی، دولت، کودکان بومیان کانادا را از خانواده و قبیله جدا می‌کرد و آنها را در مدارس شبانه‌روزی و نزد خانواده‌های سفیدپوست به فرزندخواندگی می‌فرستاد.

در این گزارش آمده بود کودکان بومی کانادا که از این مدارس فارغ‌التحصیل شده‌اند، کودکانی با روح مرده و آزرده بودند. دولت کانادا تاکنون چندین میلیارد دلار غرامت پرداخت کرده است.

دولت کانادا مقصر نیست؟

گرچه مقامات دولت فعلی و دولت‌های قبلی در کانادا، سعی دارند خود را از اتهام اهمال در افشای جنایت علیه کودکان و زنان بومی مبرا سازند، اما شواهد موجود نشان می‌دهد که ماجرای کشتار هزاران انسان بیگناه در کانادا به صورت عامدانه از سوی دولت‌های این کشور سانسور شده است.

در سال ۲۰۱۹ میلادی، یک گزارش دولتی نتیجه‌گیری کرده که ساختار حکومتی و سیاسی کانادا در نسل‌کشی علیه زنان بومی این کشور، شریک جرم به حساب می‌آید. این گزارش با اشاره به پژوهش‌ها می‌گوید که خطر مرگ یا مفقود شدن زنان بومی کانادا ۱۲ برابر سایر زنان است.

این گزارش ۱۲۰۰ صفحه‌ای، که محصول سال‌ها تحقیق و بررسی است، می‌گوید قتل و ناپدید شدن زنان و دختران بومی در چند دهه اخیر در کانادا معادل نسل‌کشی مردمان بومی براساس نژاد آنهاست. این گزارش حاوی بیش از ۲۰۰ توصیه است از جمله از همه کانادایی‌ها می‌خواهد به پایان دادن به خشونت از طریق آموختن تاریخ بومیان این کشور کمک کنند.

استعمار کانادایی همچنان جاری است

این گزارش تکان‌دهنده، نتیجه تقریبا سه سال جمع‌آوری اظهارات شاهدان و تحقیق درباره خشونت خارج از تناسبی است که زنان و دختران بومی در کانادا با آن روبه‌رو هستند. این گزارش بحران موجود را به استعمار ریشه‌دار و کوتاهی‌های دولت نسبت می‌دهد.

مریون بولر، سرپرست این تحقیقات در بیانیه‌ای گفت: «علی‌رغم شرایط و گذشته متفاوت، همه ناپدیدشدگان و مقتولان دارای این وجه اشتراک هستند که از نظر اقتصادی، اجتماعی و سیاسی به حاشیه رانده شده‌اند و در معرض نژادپرستی و زن‌ستیزی نهادینه در بافت جامعه کانادا هستند.»

از یافته‌های این گزارش آمار بسیار بالاتر مرگ در میان زنان بومی نسبت به سایر زنان در کاناداست. این گزارش به اختلاف‌نظر درباره معنی نسل‌کشی اذعان می‌کند، اما می‌افزاید: «تحقیقات ملی بر این نظر است که تعریف فعلی نسل‌کشی در قانون بین‌المللی، دربر گیرنده اقدامات و غفلت‌های گذشته و حال کانادا نسبت به مردمان بومی این کشور است.»

آنچه مسلم است، این‌که نقض مستمر و عمدی حقوق انسانی و بومی این مردمان و بدرفتاری علت ریشه‌ای آمار تکان‌دهنده خشونت در کاناداست. در گذشته هم تحقیقاتی در این زمینه انجام و توصیه‌های زیادی برای پیشگیری از این خشونت‌ها مطرح شده بود اما این توصیه‌ها توسط مقامات فعلی در کانادا نیز نادیده انگاشته می‌شود. به عبارت بهتر، روح استعمارگری همچنان در کالبد نهادهای سیاسی و اجتماعی در کانادا جاری است.

بدیهی است که چنین کشوری نمی‌تواند داعیه‌دار حقوق‌بشر در نظام بین‌الملل باشد! کانادا از اصلی‌ترین کشورهایی است که همواره در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، قطعنامه‌هایی ضدحقوق‌ بشری را علیه کشورمان ارائه کرده است! اکنون دنیا در انتظار پاسخ‌دهی مقامات کانادایی در قبال گذشته و حال تاریک این کشور و سرنوشت مبهم هزاران کودک و زن بومی یا مهاجر در این کشور است. آیا دولت کانادا حاضر است به این سوالات و ابهامات تکان‌دهنده پاسخ دهد؟!

منبع: روزنامه جام‌جم

انتهای پیام/